سکوت جانم

ای خدای مهربانم،

میان هیاهوی این دنیا، تنها تویی که سکوت جانم را می‌شنوی. وقتی دلگیرم، وقتی واژه‌ها در گلویم گره می‌خورند، تنها تو می‌دانی درونم چه می‌گذرد.

تو را صدا می‌زنم، نه به خاطر اینکه چیزی بخواهم، بلکه چون دلم آرام می‌گیرد وقتی نامت را بر زبان می‌آورم. هر بار که از تو فاصله می‌گیرم، چیزی درونم خاموش می‌شود، چیزی که هیچ‌چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند روشنش کند جز حضور تو.

ای که نزدیکی‌تر از هر نزدیکی، مرا یاری کن که در این دنیا گم نشوم، دلم را از یاد خودت لبریز کن، و مرا از آنانی قرار بده که نگاهشان همیشه رو به آسمان است.

دوستت دارم، بیش از آنچه کلمات بتوانند بگویند.