یک. چند بیت شعر در ستایش امام رضا می سراید و به عنوان هدیه برای شیخ صدوق می فرستد... شیخ، کتاب عیون اخبار الرضا را به پاس زحمات صاحب بن عباد می‌نویسد و به او اهدا می‌کند. شیخ صدوق پس از نقل دو قصیده صاحب، در مقدمه کتابش آورده است: «هدیه‌ای بهتر از این کتاب که از معارف بی‌کران امام رضا (ع) تألیف شده است، نیافتم تا در پاسخ دو قصیده ابن عباد بفرستم».
دو. صاحب بن عباد در ری و اصفهان کتابخانه هایی را تاسیس کرد. هنگامی که حاکم خراسان؛ مخفیانه از این ادیب، شاعر و وزیر شیعه مذهب ایرانی دیلمیان دعوت کرد تا عهده‌دار وزارتش شود؛ وی به چند دلیل از جمله وفای به عهد و اینکه فقط برای جابجایی کتاب‌ها چهارصد بار شتر احتیاج است؛ پیشنهاد وی را رد کرد.
سه. مهمتر از همه منش و بزرگواری صاحب بن عباد در گشودن درهای این کتابخانه‌ها به سوی اهل علم است. چنانچه آمده است: «پیش از صاحب، ملوک و وزرا را رسم برآن بود که کتب خود را مانند جواهر و زر و سیم در خزانه‌ای می‌نهادند و اهل علم و طلبه را از مطالعه آنها محروم می‌گذاردند… ولی صاحب بن عباد دفاتر و دواوین و کتب بسیار از انواع علوم و اشعار و اصناف فنون و اخبار بر طلبه و اهل علم وقف کرد تا مطالعه آن می‌نمودند و از آن فوائد بسیار برمی‌داشتند و می‌نوشتند و این صفت گزیده‌ترین خصال مولاناست که هیچ وزیر و امیر و ملک و سلطان را این توفیق دست نداده‌است.» تاسیس اولین کتابخانه عمومی جهان اسلام از افتخارات وی است.
چهار. هر روز احادیثی را در رثای شخصیت یکی از صحابه پیامبر شرح می داد... روز به روز به مخاطبین او افزوده می شد... عدد روزها از چهل فراتر رفته بود... مردم اصفهان کنجکاو شده بودند که این احادیث در وصف کدام صحابی است... گسترش تشیع در ایران و اصفهان از دیگر افتخارات صاحب بن عباد است...
پنج. علامه امینى در شأن او مىفرماید: او از کسانى است که شرح حال نویس هر اندازه ادیب و سخندان باشد از بیان فضایل و مکارم او ناتوان بوده، زبانش در کام مىخشکد.
شش. «صاحب بن عباد» مشهور به معجم‌الادباء سرانجام در شب جمعه ۲۴ صفر سال ۳۸۵ قمری به سرای باقی شتافت. آرامگاه صاحب در میدان قدس اصفهان است.
