برات قوی‌اندام
(بازنشر)
?
«هاوار ندای آگاهی است. آگاهی خودشناسی است. خودشناسی راه رهایی و خوشبختی را بر روی ما می‌گشاید. کسی که خود را بشناسد، می‌تواند خود را به دیگران بشناساند. هاوارِ ما قبل از هر چیزی، بودنِ زبان‌مان را خواهد شناساند. زیراکه زبان شرط اصلی موجودیت است.»
این چند جمله ذیل عنوان «اهداف و شیوه‌ی فعالیت و نوشتن هاوار» در ابتدای نشریه‌ی «هاوار Hawar» (به معنای: فریاد و کمک‌خواهی) آمده است؛ نشریه‌ای که برای اولین بار توسط «جلادت علی بَدرخان» بنیانگذار الفبای کُردی در روز 15 ماه مِی ١٩٣٢ در دمشق (پایتخت سوریه) منتشر شد.
١٥ ماه «می» و ٢٥ اردیبهشت به مناسبت انتشار این نشریه به عنوان «روز زبان کُردی» نامگذاری شده است و امروزه از سوی متکلّمان گونه‌های مختلف کُردی (کُرمانجی، زازایی، سورانی، هورامی و ...) گرامی داشته می‌شود. هاوار نقش بسیار مهمی در استانداردسازی زبان کُردی (کُرمانجی) داشت و آزمون و تجربه‌ای برای حوزه‌های گوناگون زبان کُردی از شعر و نثر گرفته تا دستورزبان و غیره بود. در روند ١١ ساله‌ی انتشار این نشریه یک تکامل نسبی در شیوه‌ی نوشتن، دستورزبان، قواعد و حتی کاربرد حروف دیده می‌شود.
?نگاه کوتاهی به ویژگی‌ها و شناسنامه‌ی «هاوار»
در کنار «جلادت علی بدرخان» و «کامران علی بدرخان» افراد زیر نیز مطالبشان را در نشریه‌ی هاوار منتشر می‌کردند:
عثمان صبری، قدری‌جان، جگرخوین، مصطفی بوتی، احمد نامی، حسن هوشیار، بشاری نیروان، رشید کورد، گوران، توفیق وهبی، عبدالخالق اسیری، شاکر فتاح، هفیندی سوری، پیروت، لاوکی کورد، جلال علی بدرخان، روشن بدرخان، نورالدین زازا، لاوی فندی، قدری جمال پاشا و صبحی دیاربکری.
