شاید توجه به این عنوان شما را یاد شیمی دبیرستان بیندازد؛ موضوع نقطه جوش و انجماد که به طور کلی شیمی برای بعضی ها بسیار جذاب است و حتی مطالعه آن اعتیاد آور و برای بعضی دیگر حوصله سربر است و خشک و بی روح ، به همین دلیل برای جذاب تر کردن شیمی برای افراد غیر علاقه مند ، آن را پیراهنی از ادبیات و تشبیه و آرایه ادبی میپوشانم و شلواری از زیست شناسی تا کمی مجلسی تر و خوش قیافه تر شود.
انسان خاورمیانه ای ، میگوییم خاورمیانه ای که بعضی ها جبهه نگیرن, انسان خاورمیانه ای البته نه خاور دوری ها چون به نظر من بی احساس و ربات گونه هستند، بقیه شبیه دماسنج جیوه ای رفتار میکنند یعنی: زود جوش می آورند و صورت برافروخته میشوند ولی بعد از مدتی کوتاه کاملا سرد میشوند و به طور کلی فراموش میکنند چرا این همه به خود فشار آورده بودند که کمی مانده بود به باد فتق دوطرفه مبتلا شوند و شاید هم مبتلا شده باشند.
خب این مسئله زود جوشی و زود سرد شدن یک سری نقاط ثبت و منفی دارد البته ما به بخش زود جوش آوردنش کاری نداریم و برای این بخش نه توصیه ای داریم و نه نقدی ، مشکل اساسی در بخش دوم است یعنی زود سرد شدن.
از لحاظ اجتماعی و روانشناسی مسئله عصبی شدن فرد به دلیل ضایع شدن حقی از او باشد یا به سبب خستگی یا نارضایتی از وضعیتی نامطلوب است بعضی افراد هم که کلا با عصبانیت بند نافشان را بریده اند و حتی وقتی هم که خواب هستند یا در توالت تشریف دارن جلوه هایی از عصبانیتشان را میشود دید یا شنید.
سوال این است که فرد عصبانی که به اطرافیان و بیشتر به خودش آسیب وارد میکند مثلا آسیب روحی وارد میکند چرا بعد کل قضیه را فراموش میکند ؟ اگر بر حق بوده چرا استمرار بر حق طلبی خود ندارد و این همه انرژی را بر باد میدهد و بعدش هم هیچی به هیچی ؟
این مشکل برمی گردد به شیمی افراد، بله شیمی. شیمی انسان اصطلاحی جدید است که از اینجا من اطلاع رسانی کردم که بعدها از دیگران نشنوید و خودتان پزش را بدهید. مورخین علمی از فروید نقل قول کرده اند که گفته: «شیمی فرد زود جوش مثل شیمی فرد زودانزال است»
از این سخن گهربار این دانشمند جنسی فرهیخته نتیجه میگیریم که زودجوشی یک عارضه و مشکل است که باعث از دست رفتن سریع انرژی و بازماندن از ادامه مسیر میشود, حالا نوع مسیر زیاد اهمیت موضوعی ندارد و بهتر است فعلا افکار خود را جمع و جور کنید.
اکنون برای ما روشن تر شد که چرا خارجی ها وقتی روی یک موضوع اجتماعی اعتراض دارند دیگر همانند سگ جماعت, قفلی میزنند و اصلا خانه نمی روند و تا مدت ها در خیابان می خوابند تا اینکه شیره موضوع درآید و به نتیجه برسد ولی ما مدل خروسی به دنبال گرفتن حق میرویم که زودگذر و فراموش شونده است.
پس چکار باید کرد؟ الان که به مشکل خویش واقف هستیم راه حلی باید جستجو کرد تا انسان خاورمیانه ای کمی در تلاش برای اصلاحات اجتماعی و اعتراضاتی که مثلا به گرانی شیر پاستوریزه میکند ، استقامت بیشتری داشته باشد.
هنوز دانشمندان این حوضه برای رفع این مشکل راه حلی پیدا نکرده اند مگر دوباره از دانشمندان دیگر حوضه ها الهام بگیرند چون دیگر حوضه ها راه حل هایی بصورت قرص و یا اسپری و یا راه حل های پلاستیکی یافتەاند.
بخش زیست شناسی داستان هم به این صورت است که در گذشته انسان ها دائما در خطر حمله و کشته شدن و خطرات متنوع از پشت سر بوده اند پس استقامت آنها بر پافشاری به برخی موضوعات به مرور زمان کم شده و اصطلاحا زود جوش شده اند و زود پوش؛ زود پوش یک اصطلاح مربوط به بخش لباس و پوشاک و لایف استال است که بعدا به آن هم خواهیم پرداخت.
شاید سوال پیش بیاید که چرا خارجی ها مثل خاورمیانه ای ها نیستند؟ و جواب این است که کلا خارجی ها به دلایل آب و هوایی و مصرف مواد غذایی ممنوعه نوعی تغییر نژاد پیدا کرده اند و حتی در ساده ترین موضوعات مثل محل فرمان ماشین یا تعطیلی آخر هفته هم با ما فرق دارند.
در نهایت نتیجه میگیریم که برای احقاق حق ، باید پافشاری کرد و با برنامه و منظم جلو رفت و بر تلاشی ادامه دار استقامت ورزید.
