موهبت کامل نبودن - برنه براون

چالش کتابخوانی طاقچه، اردیبهشت ۱۴۰۲

موهبت کامل نبودن - برنه براون

"موهبت کامل نبودن" کتابی است که توسط برنه براون، روانشناس و محقق در حوزه توسعه فردی، نوشته شده است. این کتاب با محتوایی جذاب ما را راهنمایی می‌کند که چگونه برای رسیدن به موفقیت و شادی در زندگی، باید قبول کنیم که کامل نیستیم.

براون در این کتاب به بررسی تجربیات خود در راهکارهای پذیرش وجود ناکاملی‌ های خود پرداخته است. او معتقد است که باید از جایگاهی که همه چیز در آن جای خودشان را دارند، خارج شویم و به دنبال موفقیت شخصی و عملکرد در زندگی باشیم، حتی اگر این به معنای کامل نبودن است.

او همچنین بررسی اهمیت و قدرت پذیرش آسیب پذیری و ناکامی‌ها در زندگی ما پرداخته و مفهومی جدید از قوت و توانایی به وجود می‌آورد.
در این کتاب، نویسنده به مسائلی نظیر ریسک پذیری، شجاعت و رشد شخصی اشاره می‌کند و به خوانندگانش نشان می‌دهد که چگونه از ناکامی‌ها و نقاط ضعف خود برای رشد و توسعه استفاده کنند.

براون به ما یادآوری می‌کند که قبول کردن ناکاملی های خود به عنوان یک طریقه برای بهتر شدن و پیشرفت در زندگی است. وی معتقد است که هیچکس کامل نیست و همه ما به عنوان انسان ها، با مشکلات و نقاط ضعف خود دست و پنجه نرم می کنیم. که این نقاط ضعف ما می تواند نیرویی برای پیشرفت در زندگی به ما بخشیده و در نهایت به موفقیت شخصی و حرفه‌ای کمک کند.

این کتاب بیان می‌کند که از طریق نقاط ضعف و نا کاملی‌ های خود، به طور شخصی سازی شده، می‌توان به شخصیت و هدف خود پی برد. براون نشان می‌دهد که باید از ناکاملی‌هایی که در خود داریم برای بدست آوردن چیزهایی بهتر یا بهترین ها استفاده کنیم.

کتاب موهبت کامل نبودن زندگی را همانند سفری درنظر می‌گیرد که در جریان آن افراد با به‌کارگیری شجاعت و شفقت می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

نویسنده تلاش می‌کند به خواننده نشان می‌دهد که اشتیاق برای کامل بودن ممکن است به جای رسیدن به موفقیت و خوشبختی، منجر به استرس، اضطراب و ناراحتی شود. درحالیکه قبول کردن نقاط ضعف و ناتوانی‌های خود می‌تواند به رشد شخصی و رسیدن به خودباوری کمک کند.

بریده های گلچین شده کتاب:

۱. کمال‌گرایی در خلاء رخ نمی‌دهد، بلکه اطرافیان ما را نیز متأثر می‌سازد. ما آن را به فرزندان خود انتقال می‌دهیم، محیط کار را با انتظارات نامعقول آلوده می‌سازیم و اقوام و دوستانمان را خفه می‌کنیم. خوشبختانه شفقت نیز از همین خاصیت برخوردار است. وقتی به خود مهر بورزیم، منبعی از شفقت فراهم می‌کنیم که به دیگران نیز سرایت می‌کند. فرزندانمان شفقت به خود را از ما می‌آموزند و اطرافیانمان خود را برای اصیل بودن آزاد می‌بینند.

۲. رها کردن مقایسه، کاری نیست که یک‌بار و برای همیشه انجام شود. اکثر ما پیوسته باید هشیار باشیم که در دام آن نیفتیم، چون این احتمال خیلی زیاد است که چشم از مسیر خود برداریم و کار دیگران را مقایسه کنیم تا ببینیم آیا جلو یا پشت سر ما قرار دارند.

۳. امید یک شیوه تفکر است؛ فرآیندی شناختی است. هیجان‌ها نقش حمایتی دارند حال آنکه امید حقیقتا یک فرآیند فکری سه بعدی شامل اهداف، مسیرها و عامل بودن، است. به‌عبارت خیلی ساده امیدواری زمانی تحقق می‌یابد که: بتوانیم اهداف واقع‌بینانه تعیین کنیم

برای خواندن کتاب «موهبت کامل‌ نبودن» از طاقچه به این لینک مراجعه کنید:
https://taaghche.com/book/14249