در تقویم کشور ما روز میلاد حضرت زینب (س)، بهعنوان روز «پرستار» نامگذاری شده است. روزی که معمولاً با هدف تقدیر از مقام و زحمات عزیزانی که در این حوزه فعالیت میکنند، با بیلبوردهای شهری، تبلیغات تلویزیونی، پیامکهای تلفنی، وعدههای دلنشین و احتمالاً کارتهای هدیه، گرامی داشته میشود.
با شنیدن نام «پرستار» اولین چیزی که به ذهن اغلب ما میرسد، تصویر یک بانو است! آیا همه پرستارها، زن هستند؟ یا پرستاری در اصطلاح، شغلی «زنانه» است؟!
ایرج حریرچی سخنگوی وزارت بهداشت در سال ۹۷ اعلام کرده بود: تعداد پرستاران فعال در بخش دولتی، مجموعا ۱۲۵۳۶۹ نفر هستند که ۷۸% کادر پرستاری را زنان و ۲۲% را مردان تشکیل میدهند.
دلائل بسیاری وجود دارد که تعداد پرستاران مرد در مقایسه با زن کمتر هستند، مثلاً تامين نشدن از نظر مالي، که آنها را مجبور میکند به مشاغلی غیر از پرستاری روی آورند.
اما مشکل اساسی، نوع نگاه جامعه به شغل پرستاري است! همان تصوری که در ابتدا به آن اشاره کردیم: «پرستاری یک شغل زنانه است!»
با این ذهنیت، کمتر کسی به سمت این شغل میرود! بسياري از دانشجویان پسری که در این رشته پذیرفته میشوند، یا ثبتنام نمیکنند و یا پس از مدتی انصراف میدهند. نوع نگاه جامعه به پرستاران مرد موجب كاهش گرايش مردان به تحصيل و كار در اين رشته شده است.
خوشبختانه یا متاسفانه مشکل کمبود پرستار مرد صرفاً مربوط به ایران نیست، این یک معضلی جهانی است بهطوری که در کشورهای پیشرفتهای مثل آمریکا، کانادا، ایرلند و انگلستان کمتر از ۱۰% از جمعیت پرستاران را مردان تشکیل میدهند! اما تفاوتی که بین ما و آنها وجود دارد، این است که در کشورهای توسعهیافته درحالی که مردان هنوز در مشاغلی مثل پرستاری دراقلیت هستند، اما در طول زمان بر تعداد مردانی که پرستار شدهاند، افزوده شده است. در دهه ۱۹۷۰، پرستاران مرد تنها حدود ۲/۷% کل جمعیت را تشکیل میدادند و امروز چیزی در حدود ۹%!
در این کشورها به مرور زمان، با فرهنگسازی و آموزش درست، تعداد پرستاران مرد در حال افزایش است.
نگاه جنسیتی به حرفه پرستاری به عنوان عامل آشکار و پنهان، خواسته یا ناخواسته بر بروز این مشکل تأثیرگذاشته است.
در هر حال، مردان شغل پرستاری را انتخاب میکنند، بهرغم رفتارهای کلیشهای که معتقد است: پرستاری شغلی «زنانه» است. چون علاوه بر علاقه افراد به این رشته، حرفه پرستاری به مردان نیاز دارد و با رشد در حوزه بهداشت و درمان، اهمیت این مسئله بیش از همیشه احساس میشود که باید نیروی کار متنوعی داشته باشیم.
نگاه برابر و بدون برچسب به افراد با درک تنوع و تفاوتها و ایجاد فرصت برابر برای بروز توانمندیها، تعریف سادهای از زندگی برای همه است!
آیا هنوز هم فکر میکنید پرستاری یک حرفه زنانه است؟
آیا پرستاری ناشنوا یا نابینا دیدهاید؟
آیا به نظر شما افراد دارای معلولیت، نمیتوانند شغل پرستاری را انتخاب کنند؟