دومین پنج‌شنبه اکتبر، روز جهانی بینایی نامگذاری شده است. این رویداد سالانه با هدف جلب توجه بیشتر مردم به سلامت بینایی در سطح جهان برگزار می‌شود.
آژانس بین‌المللی پیشگیری از نابینایی، سازمان بهداشت جهانی و بسیاری از سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی، از مجموعه‌هایی هستند که در برگزاری این رویداد نقش دارند. هدف این نامگذاری و فعالیت‌های آگاهی‌بخش مرتبط با آن، از بین بردن نابینایی در اثر بیماری‌ها یا رعایت نکردن موارد بهداشتی است که در اکثر مواقع قابل پیشگیری هستند.
در واقع روز جهانی بینایی، تلاشی روشنگرانه است تا توجه عمومی را به این نکته جلب کند که 80% از موارد نابینایی قابل پیشگیری یا قابل درمان هستند و با تشویق دولت‌ها، موسسات و سایر سازمان‌ها و شرکت‌ها به سرمایه‌گذاری در طرح‌های اطلاع‌رسانی و اجرایی، می‌توان عواقب آن را (که در بسیاری از موارد غیرقابل‌برگشت هستند) به حداقل رساند.
امسال روز جهانی بینایی با شعار: «اول بینایی» (Vision First)، اهداف خود را دنبال می‌کند. روز جهانی بینایی، مهم‌ترین روز در تقویم سلامت چشم است. روزی که باید از خودتان بپرسید آخرین باری که چشم‌تان را معاینه کرده‌اید، چه زمانی بوده است؟ آخرین باری که قند خون‌تان را چک کرده‌اید چه؟
در سال‌های اخیر و با افزایش جمعیت سالمندان، میزان ابتلا به عارضه‌هایی مانند نزدیک‌بینی، اختلالات شبکیه و دیابت نیز افزایش یافته است. هر کدام از این بیماری‌ها یک عامل پرخطر هستند که ممکن است فرد را در معرض اختلالات جدی در بینایی قرار دهد.
بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت جهان، نمی‌توانند به خوبی ببینند، چون به عینک دسترسی ندارند.
تقریباً از هر 4 نفر، 3 نفر به دلیل ابتلا به نوعی از اختلالات بینایی رنج می‌برند. در سراسر جهان ۳۶ میلیون نفر نابینا هستند و این رقم می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ به ۱۱۵ میلیون نفر افزایش یابد. آمار مربوط به کودکان تکان‌دهنده‌تر است: در حدود ۱۹ میلیون کودک، نابینا یا کم‌بینا هستند.
سطح درآمد و زندگی مردم هم، نسبت مستقیمی با میزان از دست دادن و اختلالات بینایی دارد. طبق آمار، حدود ۹۰ درصد از افرادی که دچار اختلالات بینایی هستند، در کشورهایی با سطح درآمد پایین زندگی می‌کنند.
بیماری‌های چشم مانند آب‌مروارید و آب‌سیاه و بیماری دیابت در میان شایع‌ترین علل نابینایی قرار دارند. در اغلب موارد می‌توان با استفاده از راهبردهای ساده و مراقبت‌های بهداشتی، از به‌وجود آمدن اختلالات بینایی جلوگیری کرد، با این وجود، اغلب گروه‌های آسیب‌پذیر به این نوع خدمات درمانی دسترسی ندارند.
هر روزه بر اثر فقر، عدم دسترسی به امکانات پزشکی، عدم آگاهی و اطلاعات کافی، عدم رعایت نکات و اصول بهداشتی، جنگ و بلایای طبیعی، گروهی از افراد دچار اختلالات موقت یا دائمی بینایی می‌شوند، اما با اتخاذ سیاست‌های حمایت‌گرایانه، می‌توان هر روز از میزان افزایش آمار مبتلایان به اختلالات بینایی کم کرد.
خبر خوب این‌که، شیوع نابینایی و اختلالات بینایی در مجموع از ۴.۵۸ درصد در سال ۱۹۹۰ به ۳.۳۷ درصد در سال ۲۰۱۵ کاهش‌یافته است.
آژانس بین‌المللی پیشگیری از نابینایی و سازمان بهداشت جهانی، با همکاری کشورهای عضو، استراتژی‌های راهبردی را در این زمینه تدوین می‌کنند. سیاست‌های حمایت‌گرایانه در قالب‌های کلی زیر دسته‌بندی می‌شوند:
· مشارکت و توانمندسازی مردم و جوامع
· تغییر ساختار مجدد مدل مراقبت مبتنی بر پیشگیری
· ایجاد یک محیط توانمند با افزودن مراقبت از چشم در برنامه‌های استراتژیک ملی بهداشت
· آموزش و برنامه‌ریزی نیروی‌کار برای انجام خدمات مراقبتی با توجه به نیاز جامعه
پیشنهاد می‌کنیم با اندازه‌گیری میزان قندخون و انجام دوره‌ای معاینه چشم‌های‌تان، از سلامت بینایی خود محافظت کنید.
