دومینیکا که اغلب از آن به‌عنوان "جزیره طبیعت کارائیب" شناخته می‌شود، کشوری است که به‌خاطر جنگل‌های بارانی سرسبز، مناظر ناهموار، و سواحل بکرش مشهور است. بااین‌حال، فراتر از زیبایی طبیعی آن، میراث‌فرهنگی غنی و متنوعی نهفته است که عمیقاً با تاریخ جزیره و مردم آن درهم‌تنیده است. فرهنگ دومینیکا یک ترکیب زیبا است که ریشه‌های بومی، گذشته استعماری، میراث آفریقایی و تأثیرات مدرن آن را منعکس می‌کند. این مقاله به جنبه‌های مختلف فرهنگ دومینیکا می‌پردازد و پیشینه تاریخی، تنوع قومی، زبان‌ها، آیین‌های مذهبی، جشنواره‌ها، موسیقی، رقص، آشپزی، هنر، آداب‌ورسوم اجتماعی، آموزش، ورزش و موارد دیگر را بررسی می‌کند.
قبل از ورود استعمارگران اروپایی، دومینیکا محل سکونت مردم بومی کالیناگو بود که به آنها کاریب نیز می‌گفتند. کالیناگو جامعه‌ای انعطاف‌پذیر و مدبر بود که به دلیل مهارت‌های دریانوردی و ساختارهای اجتماعی پیچیده خود شهرت داشتند. آنها در هماهنگی با محیط‌زیست جزیره زندگی می‌کردند و از منابع فراوان آن برای غذا، سرپناه و دارو استفاده می‌کردند. کالیناگو میراث ماندگاری در این جزیره به جا گذاشت که بسیاری از اعمال و باورهای فرهنگی آنها هنوز مشهود است.
کریستف کلمب با کشف دومینیکا در 3 نوامبر 1493 توسط اروپا شناخته می‌شود. بااین‌حال، زمین ناهموار جزیره و مقاومت شدید مردم کالیناگو برای سال‌ها از سکونت اروپاییان جلوگیری کرد. در قرن هفدهم، هم استعمارگران فرانسوی و هم بریتانیایی شروع به حضور در جزیره کردند. این جزیره چندین بار بین فرانسوی‌ها و بریتانیایی‌ها دست به دست شد که منعکس کننده مبارزات ژئوپلیتیک گسترده‌تر آن دوران است. بریتانیا سرانجام در سال 1763 پس از معاهده پاریس کنترل دومینیکا را به دست آورد.
دومینیکا در 3 نوامبر 1978 از بریتانیا استقلال یافت. دوران پس از استقلال با تلاش‌هایی برای ایجاد هویت ملی که میراث‌فرهنگی متنوع جزیره را ارج می‌نهد مشخص شده است. امروزه، دومینیکا یک جمهوری در میان کشورهای مشترک المنافع است، با فرهنگی زیبا که منعکس کننده تأثیرات بومی، آفریقایی و اروپایی آن است. تکامل فرهنگی جزیره با پذیرش مدرنیته و حفظ سنت‌های غنی خود ادامه می‌یابد.
مردم کالیناگو ساکنان اصلی دومینیکا هستند. امروزه، آنها در قلمرو کالیناگو، منطقه‌ای تعیین شده در ساحل شرقی جزیره ساکن هستند. قلمرو کالیناگو گواهی بر انعطاف‌پذیری و میراث‌فرهنگی پایدار مردم کالیناگو است. بازدیدکنندگان این قلمرو می‌توانند میراث‌فرهنگی غنی خود را از طریق تورهای راهنما، نمایش صنایع‌دستی سنتی و رویدادهای فرهنگی تجربه کنند.
اکثریت جمعیت دومینیکا اصالتاً آفریقایی هستند که میراث تجارت برده در اقیانوس اطلس است. فرهنگ آفریقا عمیقاً در سنت‌های جزیره جاافتاده است و بر موسیقی، رقص، آشپزی و آداب مذهبی تأثیر می‌گذارد. ریتم طبل‌های آفریقایی، طعم‌های غذاهای الهام گرفته از آفریقا و لباس‌های سنتی، همگی از منظر فرهنگی دومینیکا هستند.
استعمار اروپا نیز تأثیری ماندگار بر فرهنگ دومینیکا گذاشته است. تأثیرات فرانسوی و بریتانیایی در زبان، معماری و آداب مذهبی جزیره مشهود است. مذهب کاتولیک که توسط فرانسوی‌ها معرفی شد، همچنان مذهب غالب است، درحالی‌که انگلیسی، زبان استعمارگران بریتانیا، زبان رسمی جزیره است. سبک‌های معماری اروپایی را می‌توان در ساختمان‌ها و سازه‌های تاریخی در سراسر دومینیکا مشاهده کرد.
در سال‌های اخیر، دومینیکا شاهد هجوم مهاجران از نقاط مختلف جهان از جمله منطقه کارائیب، آسیا و خاورمیانه بوده است. این موج مدرن مهاجرت، لایه‌های جدیدی به ترکیب‌های فرهنگی دومینیکا اضافه کرده و غذا، آداب مذهبی و آداب‌ورسوم اجتماعی آن را غنی کرده است. تنوع فرهنگی جزیره از طریق جشنواره‌های مختلف و رویدادهای اجتماعی جشن گرفته می‌شود.
انگلیسی‌زبان رسمی دومینیکا است و در دولت، آموزش و رسانه‌ها استفاده می‌شود. استفاده گسترده از زبان انگلیسی میراث حکومت استعماری بریتانیا است. این زبان به‌عنوان یک‌زبان متحدکننده در ملتی با تأثیرات فرهنگی متنوع عمل می‌کند. انگلیسی همچنین زبان‌اصلی آموزش در مدارس و وسیله ارتباطی در محیط‌های رسمی است.
Kwéyòl، همچنین به‌عنوان فرانسوی کریول دومینیکن شناخته می‌شود، به طور گسترده در این جزیره صحبت می‌شود. این یک‌زبان کریول است که از فرانسوی گرفته شده است، با تأثیرات زبان‌های آفریقایی، کارائیب و انگلیسی. Kwéyòl یک نشانگر مهم هویت فرهنگی است. این زبان برای بسیاری از دومینیکن‌ها و در ارتباطات روزمره، موسیقی و داستان‌سرایی استفاده می‌شود. تلاش برای حفظ و ترویج Kwéyòlشامل گنجاندن آن در جشنواره‌های فرهنگی و برنامه‌های آموزشی است.
مردم کالیناگو زبان مخصوص به خود را دارند که به نام کالیناگو یا کاریب شناخته می‌شود. اگرچه تعداد سخنرانان مسلط کاهش‌یافته است، اما تلاش‌های مداومی برای احیای زبان و گنجاندن آن در آموزش فرهنگی جوانان کالیناگو وجود دارد. این حفظ زبان بومی برای حفظ میراث‌فرهنگی مردم کالیناگو بسیار مهم است. زبان یک جنبه حیاتی از هویت فرهنگی است، و این تلاش‌ها تضمین می‌کند که سنت‌های غنی کالیناگو به نسل‌های آینده منتقل شود.
مسیحیت دین غالب در دومینیکا است و کاتولیک رومی بزرگ‌ترین مذهب است. این نتیجه مستقیم نفوذ استعمار فرانسه است. فرقه‌های پروتستان از جمله متدیست ها، باپتیست‌ها و ادونتیست های روز هفتم نیز پیروان قابل‌توجهی دارند. کلیساها در زندگی اجتماعی نقش اساسی دارند و نه‌تنها به‌عنوان مکان عبادت بلکه به‌عنوان مراکز تجمع اجتماعی و حمایت از جامعه نیز خدمت می‌کنند.
علاوه بر مذهب سازمان‌یافته، بسیاری از دومینیکن‌ها اشکالی از معنویت را اعمال می‌کنند که باورهای مسیحی را با سنت‌های آفریقایی ترکیب می‌کند. این تلفیق در اعمالی مانند اوبه و سایر اشکال جادوی عامیانه که برای شفا، محافظت و راهنمایی استفاده می‌شود مشهود است. این شیوه‌ها اغلب از طریق نسل‌ها منتقل می‌شوند و نقش مهمی در بافت فرهنگی جزیره دارند.
تأثیر اعمال معنوی بومی را می‌توان در آیین‌ها و مراسم مردم کالیناگو نیز مشاهده کرد. کالیناگو همچنان به ارواح نیاکان و خدایان طبیعی خود از طریق مراسم سنتی مختلف احترام می‌گذارد. این شیوه‌ها جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی آنهاست و ارتباطی با ریشه‌های تاریخی و دنیای طبیعی اطرافشان ایجاد می‌کند.
کارناوال مهم‌ترین و زیباترین جشنواره دومینیکا است، با شور و شوق زیادی جشن گرفته می‌شود و با رژه‌های رنگارنگ، لباس‌های طراحی شده، موسیقی زنده و رقص‌های پرانرژی مشخص می‌شود. کارناوال معمولاً در روزهای منتهی به روزه برگزار می‌شود و میراث‌فرهنگی آفریقایی و اروپایی جزیره را منعکس می‌کند. این جشن‌ها شامل گروه‌های موسیقی بالماسکه سنتی، مسابقات کالیپسو و مهمانی‌های خیابانی است.
روز استقلال در 3 نوامبر یکی دیگر از جشن‌های مهم در دومینیکا است. این روز با رویدادهای میهن پرستانه، از جمله رژه، نمایش‌های فرهنگی و گردهمایی‌های اجتماعی مشخص می‌شود. جشن‌های استقلال فرصتی را برای دومینیکن‌ها فراهم می‌کند تا درباره هویت ملی و میراث‌فرهنگی خود فکر کنند. این جشن‌ها اغلب شامل نمایش موسیقی سنتی، رقص و غذا می‌باشد.
علاوه بر کارناوال و روز استقلال، دومینیکا میزبان چندین جشنواره سنتی و محلی دیگر در طول سال است. اینها شامل جشنواره جهانی موسیقی کریول است که موسیقی و فرهنگ کریول را جشن می‌گیرد و هفته کالیناگو که میراث و سنت‌های مردم کالیناگو را برجسته می‌کند. این جشنواره‌ها برای حفظ و ارتقای تنوع فرهنگی جزیره و پرورش حس اجتماعی حیاتی هستند.
موسیقی بخش مهمی از هویت فرهنگی دومینیکا است. سبک‌های موسیقی سنتی مانند Calypso، Cadence-lypsoو Bouyonدر سراسر جزیره محبوب هستند. موسیقی کالیپسو با اشعار شوخ و طنز خود اغلب به مسائل اجتماعی و سیاسی می‌پردازد. Cadence-lypso، تلفیقی از Cadenceو Calypso، در دهه 1970 ظهور کرد و همچنان یک ژانر محبوب باقی مانده است. Bouyon، یک ژانر جدیدتر، عناصر موسیقی سنتی را با بیت‌های مدرن ترکیب می‌کند و به یک عنصر اصلی در جشنواره‌ها و رویدادهای محلی تبدیل شده است.
صحنه موسیقی دومینیکا همچنان به تکامل خود ادامه می‌دهد و تأثیراتی از رگی، رقص هال و هیپ‌هاپ را در بر می‌گیرد. هنرمندان محلی در صحنه بین‌المللی به رسمیت شناخته می‌شوند و به شناخت فرهنگی جزیره کمک می‌کنند.
رقص یکی دیگر از جنبه‌های حیاتی فرهنگ دومینیکا است. فرم‌های رقص سنتی مانند Bele، Quadrille و Jing Pingدر رویدادها و جشن‌های فرهنگی مختلف اجرا می‌شوند. بل یک رقص محلی با ریشه‌های آفریقایی است که با طبل زدن ریتمیک و حرکات خاص مشخص می‌شود. کوادریل، رقصی با منشأ اروپایی، در مجموعه اجرا می‌شود و شامل پاها و الگوهای پیچیده است. جینگ پینگ، یک رقص سرزنده و پرانرژی، با سازهای سنتی مانند آکاردئون و فلوت بامبو همراه است. این رقص‌ها جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی جزیره هستند و در طول نسل‌ها منتقل می‌شوند.
غذاهای دومینیکا بازتابی از میراث‌فرهنگی متنوع آن است که از سنت‌های آفریقایی، اروپایی و بومی کالیناگو تأثیر گرفته است. غذاهای سنتی اغلب دارای مواد اولیه محلی مانند چنار، سیب‌زمینی، دشین و غذاهای دریایی تازه هستند. یکی از محبوب‌ترین غذاها کالالو است، یک سوپ غنی و خوش‌طعم که از سبزی‌های برگ‌دار تهیه می‌شود و اغلب با خرچنگ یا سایر گوشت‌ها سرو می‌شود. یکی دیگر از غذاهای اصلی Sancochoاست، یک خورش مقوی که با سبزی‌های ریشه‌دار و گوشت درست می‌شود.
سنت‌های آشپزی دومینیکا بر اساس تاریخ و جمعیت چندفرهنگی آن شکل‌گرفته است. سهم کالیناگو در آشپزی دومینیکا شامل استفاده از کاساوا، هم به‌عنوان نان و هم به‌عنوان یک ماده اصلی در غذاهای مختلف است.
غذاهای دومینیکا با استفاده از مواد اولیه تازه و محلی و روش‌های پخت سنتی مشخص می‌شود. شیر نارگیل، ادویه‌هایی مانند جوز هندی و دارچین و فلفل تند معمولاً برای طعم دادن و عمق بخشیدن به غذاها استفاده می‌شود. روش‌های طبخ سنتی شامل جوشاندن، بخارپز و کباب‌کردن است که اغلب از آتش چوب یا زغال استفاده می‌شود. این روش‌ها نه‌تنها طعم غذا را افزایش می‌دهند، بلکه شیوه‌های آشپزی امروزی را با میراث‌فرهنگی جزیره پیوند می‌دهند.
هنرها و صنایع‌دستی بخش مهمی از میراث‌فرهنگی دومینیکا هستند. صنایع‌دستی سنتی مانند سبدبافی، سفالگری و نجاری در سراسر جزیره انجام می‌شود. مردم کالیناگو به‌خاطر سبدهای پیچیده و اقلام چوبی حکاکی شده خود که هم کاربردی و هم تزیینی هستند مشهور هستند. این صنایع‌دستی اغلب با استفاده از موادی که از محیط طبیعی جزیره تهیه می‌شود، مانند برگ خرما، بامبو و خاک رس ساخته می‌شوند.
دومینیکا علاوه بر صنایع‌دستی سنتی، دارای صحنه‌های زیبای هنرهای معاصر است. هنرمندان محلی نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و آثار ترکیبی می‌سازند که زیبایی طبیعی و تنوع فرهنگی جزیره را منعکس می‌کند. گالری‌ها و نمایشگاه‌های هنری بستری را برای این هنرمندان فراهم می‌کند تا آثار خود را به نمایش بگذارند و به چشم‌انداز فرهنگی جزیره کمک کنند.
محیط طبیعی دومینیکا تأثیر عمیقی بر هنر و صنایع‌دستی آن دارد. مناظر سرسبز جزیره، گیاهان و جانوران فراوان و سواحل چشمگیر به‌عنوان الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان است. این ارتباط با طبیعت در مضامین و مواد به‌کاررفته در کارشان مشهود است. رنگ‌های زیبا و الگوهای پیچیده موجود در هنر محلی نشان‌دهنده تنوع زیستی غنی جزیره و ارتباط عمیق بین مردم آن و محیط‌زیستشان است.
لباس سنتی در دومینیکا بسته به مناسبت و تأثیرات فرهنگی متفاوت است. Wob Dwiyet، یک لباس سنتی کریول، توسط زنان در طول جشنواره‌های فرهنگی و رویدادهای خاص پوشیده می‌شود. مشخصه این لباس دامن بلند، بالاتنه مناسب و سرپوش کار شده است. مردان به طور سنتی سبک مشابهی را می‌پوشند، با تمرکز بر رنگ‌ها و الگوهای زنده که نشان‌دهنده میراث‌فرهنگی جزیره است.
روند مد مدرن
مد مدرن در دومینیکا عناصر سنتی را با سبک‌های معاصر ترکیب می‌کند. طراحان محلی اغلب از مواد و نقوش بومی در آثار خود استفاده می‌کنند که در نتیجه بیانیه‌های مد منحصربه‌فرد و از نظر فرهنگی قابل‌توجه است. آب‌وهوای جزیره نیز بر انتخاب‌های مد تأثیر می‌گذارد و پارچه‌های سبک‌وزن و طرح‌های تنفس‌پذیر محبوب هستند. ادغام مد سنتی و مدرن نشان‌دهنده هویت فرهنگی در حال تکامل دومینیکا است.
آب‌وهوای گرمسیری دومینیکا به طور قابل‌توجهی بر انتخاب لباس در این جزیره تأثیر می‌گذارد. پارچه‌های سبک و قابل‌تنفس مانند پنبه و کتان معمولاً برای ایجاد لباس راحت مناسب برای آب‌وهوای گرم و مرطوب استفاده می‌شوند. رویدادهای فرهنگی و جشنواره‌ها نیز در شکل‌دادن به روند مد نقش دارند و لباس‌های سنتی در جشن‌ها و مراسم‌ها پوشیده می‌شود. ترکیبی از ملاحظات عملی و اهمیت فرهنگی، حس مد متمایز را در دومینیکا ایجاد می‌کند.
خانواده سنگ بنای زندگی اجتماعی در دومینیکا است. خانواده‌های گسترده اغلب در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کنند و حمایت متقابل را ارائه می‌دهند. احترام به بزرگ‌ترها و اهمیت جامعه از ارزش‌های کلیدی است که در طول نسل‌ها منتقل می‌شود.
آداب معاشرت در دومینیکا متأثر از ترکیبی از سنت‌های آفریقایی، اروپایی و بومی است. احوالپرسی مهم است و دست‌دادن و مکالمه مؤدبانه در هنگام ملاقات با شخص جدید مرسوم است. مهمان‌نوازی بسیار ارزشمند است و معمولاً با بازدیدکنندگان با گرمی و سخاوت رفتار می‌شود. رویدادها و گردهمایی‌های اجتماعی برای زندگی اجتماعی مهم هستند و فرصت‌هایی را برای افراد فراهم می‌کنند تا با هم ارتباط برقرار کنند و جشن بگیرند.
سیستم آموزشی در دومینیکا در طول سال‌ها به طور قابل‌توجهی تکامل‌یافته است. در طول دوره استعمار، آموزش در درجه اول برای نخبگان قابل‌دسترسی بود و فرصت‌های محدودی برای جمعیت وسیع‌تر وجود داشت. پس از استقلال، دولت گام‌های مهمی در گسترش دسترسی به آموزش و بهبود کیفیت مدارس برداشت. امروزه آموزش برای کودکان تا سن 16 سالگی اجباری است و تاکید زیادی بر سواد خواندن و نوشتن دارد.
دومینیکا چندین نویسنده برجسته تولید کرده است که سهم قابل‌توجهی در ادبیات کارائیب داشته‌اند. یکی از مشهورترین آنها ژان ریس است که رمان "دریای وسیع سارگاسو" او یک رمان کلاسیک به‌حساب می‌آید. کار رایس به بررسی موضوعات هویت، استعمار و جابه‌جایی فرهنگی می‌پردازد که تاریخ پیچیده کارائیب را منعکس می‌کند. دیگر نویسندگان برجسته عبارت‌اند از فیلیس شاند آلفری، که آثارش اغلب بر مسائل اجتماعی و سیاسی متمرکز است و الما ناپیر که همچنین یک چهره سیاسی برجسته در دومینیکا بود.
هنرهای شفاهی نقش مهمی در میراث‌فرهنگی دومینیکا دارند. داستان‌سرایی، افسانه‌ها و ضرب‌المثل‌ها در طول نسل‌ها منتقل می‌شود و تاریخ و دانش فرهنگی جزیره حفظ می‌شود. این هنرهای شفاهی اغلب در طول جشنواره‌های فرهنگی و گردهمایی‌های اجتماعی انجام می‌شود و سرگرمی و آموزش را فراهم می‌کند. میراث شفاهی غنی دومینیکا مکمل ادبیات مکتوب آن است و منظره ادبی پویا و چندوجهی ایجاد می‌کند.
ورزش نقش مهمی در زندگی اجتماعی و فرهنگی دومینیکا دارد. کریکت محبوب‌ترین ورزش است که میراث نفوذ استعمار بریتانیا است. این جزیره چندین بازیکن کریکت برجسته تولید کرده است که نماینده هند غربی در سطح بین‌المللی بوده‌اند. فوتبال نیز به طور گسترده توسط بسیاری از دومینیکن‌ها بازی می‌شود و از آن لذت می‌برند. از دیگر ورزش‌های محبوب می‌توان به بسکتبال، نت بال و دوومیدانی اشاره کرد.
علاوه بر ورزش‌های مدرن، فعالیت‌های تفریحی سنتی بخشی ضروری از میراث‌فرهنگی دومینیکا است. این بازی‌ها شامل بازی‌هایی مانند warri، بازی سنتی آفریقایی و دومینو است که در بسیاری از جوامع بازی می‌شود. رقص‌ها و موسیقی سنتی نیز به‌عنوان فعالیت‌های تفریحی عمل می‌کنند و فرصت‌هایی را برای تعامل اجتماعی و بیان فرهنگی فراهم می‌کنند.
ورزش بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی اجتماعی در دومینیکا است. تیم‌ها و باشگاه‌های محلی فرصت‌هایی را برای جوانان فراهم می‌کنند تا مهارت‌های خود را توسعه دهند و حس رفاقت را تقویت کنند. رویدادها و مسابقات اجتماعی رایج است و مردم را گرد هم می‌آورد تا از تیم‌های خود جشن بگیرند و از آنها حمایت کنند. ورزش همچنین در ارتقای سلامت و تندرستی نقش دارد و باعث تشویق یک سبک زندگی فعال در میان دومینیکن‌ها می‌شود.
دومینیکا خانه چندین سایت میراث‌فرهنگی است که تاریخ غنی و تأثیرات فرهنگی متنوع آن را منعکس می‌کند. اینها شامل Kalinago Barana Aute، دهکده‌ای فرهنگی است که سنت‌ها و شیوه زندگی مردم کالیناگو را به نمایش می‌گذارد. بازار تاریخی روسو که برای قرن‌ها مرکز تجارت و تعامل اجتماعی بوده است، یکی دیگر از مکان‌های مهم است. فورت شرلی، یک قلعه نظامی بازسازی شده قرن هجدهم، بینش‌هایی از تاریخ استعماری جزیره ارائه می‌دهد.
گردشگری نقش مهمی در اقتصاد و چشم‌انداز فرهنگی دومینیکا دارد. زیبایی طبیعی و میراث‌فرهنگی جزیره بازدیدکنندگان را از سراسر جهان به خود جذب می‌کند. درحالی‌که گردشگری مزایای اقتصادی دارد، از نظر حفظ فرهنگ و سنت‌های محلی نیز چالش‌هایی را به همراه دارد. تلاش‌هایی برای ترویج گردشگری پایدار که به میراث‌فرهنگی دومینیکا احترام می‌گذارد و از آن حمایت می‌کند، انجام می‌شود. ابتکاراتی مانند گردشگری مبتنی بر جامعه و جشنواره‌های فرهنگی به اطمینان از اینکه گردشگری به نفع جوامع محلی است و هویت فرهنگی جزیره را حفظ می‌کند، کمک می‌کند.
حفظ میراث‌فرهنگی دومینیکا یک اولویت برای دولت و جوامع محلی است. ابتکارات و سازمان‌های مختلفی به مستندسازی و ترویج سنت‌های فرهنگی جزیره اختصاص دارند. این تلاش‌ها شامل برنامه‌های آموزشی فرهنگی، جشنواره‌های میراث و بازسازی مکان‌های تاریخی است. دومینیکا با حفظ و ترویج میراث‌فرهنگی خود تضمین می‌کند که سنت‌ها و تاریخ غنی آن به نسل‌های آینده منتقل می‌شود.
همان‌طور که دومینیکا به توسعه و مدرن‌شدن ادامه می‌دهد، حفظ میراث‌فرهنگی آن هم چالش‌ها و هم فرصت‌هایی را به همراه دارد. تأثیر جهانی‌شدن و پیشرفت‌های فناوری می‌تواند به فرسایش شیوه‌ها و ارزش‌های سنتی منجر شود. بااین‌حال، همین نیروها همچنین می‌توانند بسترهای جدیدی را برای ترویج و به‌اشتراک‌گذاری فرهنگ دومینیکا با مخاطبان جهانی فراهم کنند. ایجاد تعادل بین سنت و مدرنیته برای تضمین تداوم حیات میراث‌فرهنگی دومینیکا کلیدی است.
جهانی‌شدن اثرات مثبت و منفی برای دومینیکا به همراه داشته است. ازیک‌طرف تبادل فرهنگی و فرصت‌های اقتصادی را تسهیل کرده است. از سوی دیگر، حفظ سنت‌ها و آداب‌ورسوم محلی را به خطر می‌اندازد. چالش در یافتن راه‌هایی برای ادغام تأثیرات جهانی با حفظ هویت فرهنگی منحصربه‌فرد جزیره است. تلاش برای ترویج گردشگری فرهنگی، حمایت از صنعتگران محلی و گنجاندن آموزش فرهنگی در برنامه درسی مدارس در این زمینه حیاتی است.
ابتکارات مختلفی برای حفظ و ترویج فرهنگ دومینیکا در حال انجام است. جشنواره‌های فرهنگی، برنامه‌های آموزشی و تأسیس مؤسسات فرهنگی از جمله این موارد است. دولت همراه با سازمان‌های مردم‌نهاد و جوامع محلی در این تلاش‌ها مشارکت فعال دارد. این طرح‌ها با تقویت حس غرور در میراث‌فرهنگی دومینیکا و ایجاد فرصت‌هایی برای بیان فرهنگی، به اطمینان از سرزندگی مداوم چشم‌انداز فرهنگی جزیره کمک می‌کنند.
فرهنگ دومینیکا ترکیبی غنی و پویا است که از ریشه‌های بومی، میراث آفریقایی، تأثیرات اروپایی و چندفرهنگی مدرن بافته شده است. تاریخ جزیره، سنت‌ها، زبان‌ها، آیین‌های مذهبی، جشنواره‌ها، موسیقی، رقص، آشپزی، هنر، آداب‌ورسوم اجتماعی، آموزش، ورزش و موارد دیگر همه به هویت فرهنگی منحصربه‌فرد آن کمک می‌کنند. ازآنجایی‌که دومینیکا به چالش‌ها و فرصت‌های دنیای مدرن ادامه می‌دهد، حفظ و ارتقای میراث‌فرهنگی آن همچنان حیاتی است. دومینیکا با جشن‌گرفتن و حفظ سنت‌های فرهنگی غنی خود تضمین می‌کند که فرهنگ زیبا آن برای نسل‌های آینده نیز رشد خواهد کرد.
