+میخندیم
-بعدش چی؟
+لبامون مزه خون میگیره و چند لحظه بعد روحمون به پرواز درمیاد.
هی.کورمون استرایک چند وقته ننوشتی؟
۲ ماه؟
شاید
بهش نگاه میکنم
با بغل دستی جدیدش گرم گرفته.
این غیر قابل قبوله(-جدی؟مثلا میخوای چیکار کنی؟اونقدر بهش بی محلی کنی و با بغل دستیش دشمنی کنی که بفهمه کارش اشتباه بوده؟+مگه اشتباهی هم وجود داره؟اشتباه تو شاید از نظر تو درست ترین کار باشه)
زنگ علوم با این تفکرات میگذره
وقتی زنگ تفریح میخورهگ(بالاخره) میرم سمتش
-فرنوش؟
بدون اینکه سرش رو برگردونه جواب میده:چیه؟
-پاستیل میخوری؟
بالاخره سرش رو با حالت تعجب برمیگردونه:
وات؟!
-پاستیل.میخوری؟
برمیگرده و خیلی زود با یاسمین دور میشه.
احساس رقت انگیزی دارم.آخه چطور یادم نمونده بود؟اون مال من نبود.
چیشده؟
بعد از ۱ماه ینفر پیشت نشسته بود جوگیر شدی؟!
دختر احمق
اشکال نداره(ولی داره)یه روش دیگه رو امتحان میکنیم
-سلام
+سلام
-اسمت چیه؟
+یکتا
با تکرار کردن اسم آشنا کوهی از خاطرات به ذهنم سرازیر میشن:یکتا.
-از کدوم مدرسه اومدی؟
+مدرسه X
(دارم فکر میکنم اگه این حجم از اشتیاق رو برای پیدا کردن ینفر که صرفا کنارم بشینه به کار میگرفتم الان ۱۰ نفر کنارم نشسته بودن)
-تو به فرنوش گفتی کنارت بشینه یا فرنوش کنارت نشست؟
+هیچوقت توی مدرسه دوستی نداشتم.خوشحالم بالاخره یکی کنارم میشینه
خیلی طول نمیکشه که بفهمم یکتا از خودم تنها تره.
میخواهم بگویم:نظرت چیه بیای آخر کنارم بشینی؟
اما.....
به فرنوش فکر میکنم
بالاخره توی این کلاس ینفر تنها میشینه
و من خودم رو انتخاب میکنم
ظهر میشه
از عده محدودی که توی حیاط میبینم خداحافظی میکنم و جلو در میرم:
بابا (اسمی که دلم رو زده و جدیدا عبدالله صداش میکنم)جلو در ایستاده.
-بدون حرفی سوار میشم
+ریاضی رو چند شدی؟
-۱۸و نیم.
+دفعه بعد ۲۰ میشی؟
-نمیدونم
بعد از یه روز خسته کننده نعشم رو با خودم روی تخت می اندازم و بهش فکر میکنم:یکتا.حماقت کورمون استرایک و درس علومی که از دستش دادم
ولی....
ما زنده میمونیم نه؟
ما زنده میمونیم که یه صبح فاکی دیگه رو ببینیم
کی میدونه؟
شاید صبح فقط یه چیز بشنوی:
"منتظرت بودم کارلا"
