تفاوت اون با سیستم‌های دیگه اینه که اطلاعات ذخیره‌شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته میشه. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت‌شده، تقریباً از بین میره.
مفهوم بلاکچین اولین بار با پیدایش بیتکوین به وجود اومد و پادشاه ارزهای دیجیتال از این فناوری برای ذخیره اطلاعات مربوط به دارایی کاربران خود بهره برد.
برای درک بهتر بلاک چین به مثال زیر توجه کنید:
من در یک جمع ۱۰۰نفری، برگه‌ای حاوی اطلاعات را بالا می‌گیرم و همه با تلفن همراه‌شان از اون برگه عکس می‌گیرن. حالا اگه من اون اطلاعات را نابود کنم، یا تغییری در اون بدم، دیگه برای اون جمع قابل پذیرش نیست، چون اونا یک کپی از نسخه اصلی را دارن، مگه اینکه موبایل همه را بگیرم و آن را حذف کنم.
این جمعی که از آن صحبت کردیم، میتونه چندین میلیون نفر باشه که در بیت کوین و اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال بلاکچینی شاهد اون هستیم و یا به صورت خصوصی برای یک گروه خاص استفاده شود.
بلاک چین چگونه کار می‌کند؟
واژه بلاکچین(Blockchain) ترکیبی از دو کلمه Block (بلوک) و Chain (زنجیره) است. این فناوری در حقیقت زنجیره‌ای از بلوک‌هاست.
در هر بلاک، هر اطلاعاتی می‌تواند ثبت شود؛ از جرم و جنایت‌های یک فرد تا جزئیات تراکنش‌های یک شبکه پولی مانند بیت کوین.
اطلاعات در بلاک‌ها ثبت می‌شوند و بلاک‌ها با هم به صورت زنجیره‌ای مرتبط می‌شوند. این زنجیره، بلاک چین را تشکیل می‌دهد.
همانطور که گفتیم بیتکوین و ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز، مهم‌ترین و موفق‌ترین کاربرد فناوری بلاکچین هستند. به عنوان مثال: در بیتکوین با استفاده از این فناوری امکان تقلب، دوبار خرج کردن پول و برگشت تراکنش‌ها از بین میره.
اما این فناوری می‌تواند به جز ارزهای دیجیتال، کاربردهای زیاد دیگه‌ای هم داشته باشه و هر کجا نیاز به فضایی برای ذخیره داده و از بین بردن نیاز به اعتماد باشه، امکان استفاده از آن وجود داره.
به عنوان نمونه، انتخابات الکترونیکی و بدون تقلب میتونه یکی از کاربردهای بلاکچین باشه. با استفاده از این نوآوری می‌توان تا حد زیادی خطر تقلب در انتخابات و نیاز به نیروی انسانی را کاهش داد.
آن چه در بالا درباره تولید شناسه‌هایی دو حرفی توضیح دادیم، قیاسی ساده از نحوه استفاده بلاک چین از توابع هش است. هشینگ را می‌توان به چسبی تشبیه کرد که بلاک‌ها را در Blockchain به یکدیگر متصل نگه می‌دارد. این شامل گرفتن داده با هر اندازه و سپس عبور دادنش از یک تابع ریاضی به منظور تولید یک خروجی (یک هش) است که همیشه طول ثابتی دارد.
هش‌های مورد استفاده در بلاک چین بسیار جالب هستند؛ شانس یافتن دو قطعه داده که دقیقا خروجی یکسانی تولید می‌کنند، بسیار پایین است. شبیه به زمان ایجاد شناسه‌های دو حرفی در مثال بالا، هر گونه دستکاری دیتای ورودی سبب ایجاد خروجی کاملا متفاوتی خواهد شد.
به عنوان نمونه تابع SHA256 که به طور گسترده در شبکه بلاک چین بیت کوین مورد استفاده قرار می‌گیرد را در نظر بگیرید. همانطور که مشاهده می‌کنید، حتی تغییر دادن بزرگی و کوچکی حروف انگلیسی متن (داده)، به ایجاد یک خروجی کاملا متفاوت منجر می‌شود.
تا اینجا با ساختار اساسی بلاک چین آشنایی پیدا کردیم. کاربران کمتر به طور محض درباره خود دیتابیس بلاکچینی صحبت کرده و بیشتر روی اکوسیستم‌هایی نظیر بیت کوین و اتریوم که بر مبنای این تکنولوژی ایجاد شده‌اند، تمرکز دارند.
به عنوان ساختارهای پایگاه داده مستقل، بلاک چین ها فقط در برنامه‌های کاربردی مفید هستند. قضیه زمانی جالب می‌شود که این نوع دیتابیس را در پروژه‌هایی کاملا متفاوت به کار می‌بریم؛ یک بلاکچین در ترکیب با چند تکنولوژی و تئوری بازی، می‌تواند در قالب دفتر کل توزیع شده‌‌ای که توسط هیچ فرد خاصی (به تنهایی) کنترل نمی‌شود، عمل کند. در اینجا هیچ فردی برای ویرایش ورودی‌ها، خارج از چارچوب تعریف شده توسط سیستم، قدرت ندارد. در چنین شرایطی می‌توان ادعا کرد دفتر کل (دیتابیس) متعلق به تمامی کاربران دخیل در سیستم است. شرکت‌کنندگان درباره شکل ظاهری آن به توافق می‌رسند.
قبل از خرید یا فروش ارز دیجیتال حتما بهترین سایت های خرید و فروش ارز دیجیتال را بشناسید!
چالش واقعی قرار گرفته بر سر راه سیستمی شبیه این، با نام تحمل خطای بیزانس شناخته می‌شود. این مسئله در دهه 1980 میلادی مطرح شده و معضلی را توصیف می‌کند که در آن، تعدادی شرکت‌کننده ایزوله شده (منزوی) باید برای هماهنگی اقدامات خود، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اصل چالش، درباره تعدادی ژنرال ارتش است که یک شهر را محاصره کرده و درباره حمله یا عدم حمله به آن تصمیم‌گیری می‌کنند. آن‌ها فقط از طریق پیام‌رسان قادر به برقراری ارتباط با یکدیگر هستند.
هر ژنرال می‌بایست درباره عقب‌نشینی یا حمله تصمیم بگیرد. تا زمانی که همه آن‌ها روی عملی یکسان توافق داشته باشند، انجام هر یک از این دو عمل اهمیتی ندارد. اگر همگی در پی حمله باشند، تنها در صورت یورش طی زمانی یکسان به موفقیت دست پیدا خواهند کرد. اما چطور می‌توان از این موضوع اطمینان حاصل کرد؟
البته امکان ارتباط از طریق پیام‌رسان مهیا است، اما اگر پیام‌رسان در میانه راه دستگیر شده و فردی دیگر توسط دشمن، حامل پیامی اشتباه، به جای او پیغام را انتقال بدهد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ پیام اصلی، حمله در سپیده دم بوده است، اما فرد حامل، آن را به نفر گیرنده، حمله طی شب اعلام می‌کند. همچنین نباید احتمال خائن بودن یکی از ژنرال‌ها را فراموش کرد، به طوری که با هدف شکست خوردن عملیات، پیامی اشتباه به دیگران ارسال می‌کند.
داده یا دیتا در هر بلاک به طور معمول شامل تراکنش‌ها می‌شود. هر بلاک می‌تواند حاوی هزاران هزار تراکنش باشد. ارسال 100 دلار توسط علی به سینا، نمونه‌ای از یک تراکنش در هر بلاک خواهد بود.
هش ترکیبی منحصربه‌فرد از حروف و اعداد است که مانند اثر انگشتی برای اطلاعات هر بلاک است که همواره برای هر بسته در بلاکچین منحصربه‌فرد خواهد ماند.
با اعمال هرگونه تغییر در داده‌های هر بلاک، هش نیز تغییر خواهد کرد. در نتیجه برای مثال اگر در تراکنش بین علی و سینا، اگر مبلغ از 100 دلار به 50 دلار تغییر کند، هش بلاک نیز به طور کامل تغییر خواهد کرد.
در هر بلاک، هش بلاک قبلی نیز وجود دارد؛ در نتیجه ساختار بلاکچین به این شکل تشکیل می‌شود. ترکیب هر 3 موردی که توضیح داده شد، فارغ از پیچیدگی‌های موجود، اساس بلاکچین را تشکیل می‌دهند.
همانطور که گفته شد، با تغییر در تراکنش هر بلاک، هش بلاک نیز تغییر می‌کند. در نتیجه این تغییر هش، بلاک بعدی هش متفاوتی (هش قبل از تغییر) را نمایش خواهد داد. این ویژگی، امکان نفوذ ناپذیری در برابر تهدیدها را فراهم کرده است. به طوری که می‌توان هرگونه تغییر در داده‌ها را به راحتی تشخیص داد.
هش به طور خلاصه، خروجی تابع هش برگشت ناپذیری است که به ازای هر ورودی، خروجی منحصربه‌فرد و با طول یکسان تولید می‌کند.
برای مثال هر هش ممکن است طولی ثابت مثلا 16 کاراکتری متشکل از ترکیبی از حروف و اعداد داشته باشد اما هیچگاه 2 ورودی، خروجی یکسانی نخواهند داشت.
یکی دیگر از خصایص بلاکچین که سبب ایجاد امنیت در این فناوری شده، عدم ذخیره داده‌های بلاکچین فقط در یک فضا یا رایانه است.
بلاکچین یک فناوری نوین در ذخیره اطلاعات است که با هدف افزایش سرعت و امنیت تراکنش‌ها، و تمرکززدایی در سیستم ذخیره اطلاعات سنتی خلق شده و اطلاعات را در قالب بلاک‌هایی که زنجیروار به یکدیگر متصل شده‌اند، ذخیره می‌کند.
منبع : بانتی بلاگ
