بیت کوین یک ارز دیجیتال کاملاً غیرمتمرکز است. بر خلاف دلار که می توانید آن را به صورت نقد یا در حساب بانکی خود نگه دارید، هیچ مرجع مرکزی یا سیستم پرداخت متمرکزی برای کنترل بیت کوین وجود ندارد. در عوض، بیت کوین در یک شبکه همتا به همتا اجرا می شود که به هر فردی در جهان امکان می دهد بدون هیچگونه واسطه ای (مانند بانک، بانک مرکزی یا سیستم پرداخت) بیت کوین ارسال و دریافت کند.
اگرچه امروزه هزاران ارز رمزنگاری شده در وب سایت کوین مارکت کپ رتبه بندی شده است، بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که ایجاد شد. در 31 اکتبر 2008، شخصی (یا گروهی از افراد) با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) وایت پیپر معروف بیت کوین را منتشر کرد.
در خط اول این وایت پیپر آمده است:
نسخه کاملاً همتا به همتا از پول نقد الکترونیکی که باعث می شود پرداخت های آنلاین بطور مستقیم از یک طرف به طرف دیگر ارسال شود بدون آنکه به یک موسسه مالی نیاز باشد.
وایت پیپر گزارشی معتبر است که کاربردهای استفاده از پروژه را بررسی می کند. این مقاله شامل اهداف پروژه، طرز کار، زمان بندی فعالیت ها و سایر جنبه های اساسی است.
سرانجام شبکه بیت کوین در 3 ژانویه 2009 راه اندازی شد. این آغاز انقلاب ارزهای دیجیتال بود.
خصوصیت غیرمتمرکز بیت کوین باعث شده است که این ارز دیجیتال برخلاف تمام دارایی های پیش از خود باشد.
قبل از عصر دیجیتال، همه مردم به شکل های فیزیکی از طریق حیوانات اهلی و نمک گرفته تا نقره و طلا و سرانجام با اسکناس معامله می کردند. تنها در زمان های اخیر پول، دیجیتالی شده است. ساخت حساب های بانکی بصورت آنلاین و همچنین ایجاد بسیاری از پلتفرم های پرداخت آنلاین، مانند پی پال (PayPal) و اسکوئر (Square)، نمونه هایی از دیجیتالی شدن پول می باشند که امروزه اغلب از آنها استفاده می شود.
با این حال، همه این تراکنش های الکترونیکی برای به انجام رسیدن نیاز به یک سیستم متمرکز دارند. بانک ها یا خدمات مالی مانند پی پال باید اطمینان حاصل کنند که تمامی حساب های کاربران دائماً آپدیت شده و تراکنش ها به درستی محاسبه می شوند. این سیستم ها بیانگر شکل متمرکز پول دیجیتال هستند.
بیت کوین با تمرکززدایی در فرآیند حسابرسی، تغییر بزرگی در پول دیجیتال ایجاد کرد. بیت کوین به جای استفاده از یک سیستم مرکزی که باید اطمینان حاصل کند تمام تراکنش های کاربران به درستی انجام می شود، از طریق اشتراک گذاری مانده حساب و تراکنش های هر کاربر در سراسر جهان (بدون اطلاعات هویتی) عمل می کند. به عبارت ساده تر، هر کسی می تواند نرم افزار رایگان و متن باز مورد نیاز برای شرکت در پروتکل بیت کوین را دانلود و اجرا کند.
به عنوان کاربر بیت کوین، تمام آنچه که شما باید برای ارسال بیت کوین به اشخاص دیگر بدانید، آدرس بیت کوین آنهاست (یک سری حروف و عدد، نه نام یا هرگونه اطلاعات شخصی آنها!). با ارسال بیت کوین خود به آدرس مورد نظر، داده های مربوط به تراکنش شما از طریق فناوری بلاک چین در شبکه بیت کوین قرار می گیرد. از آنجا که شبکه بیت کوین دارای بروزترین دفترکل است، سیستم ابتدا موجودی کیف پول را بررسی می کند (به عنوان مثال آلیس 2 بیت کوین در کیف پول خود دارد و 1 بیت کوین به باب ارسال می کند. بنابراین تراکنش 1 بیت کوین به باب معتبر است) و سپس تراکنش انجام می شود.
بیت کوین بر روی فناوری دفترکل توزیع شده ای به نام بلاک چین کار می کند؛ جایی که کلیه معاملات تأیید شده در بلاک ها ذخیره می شوند.این فناوری غیرمتمرکز بوده و به محض ورود هر بلاک به سیستم، داده های مربوط به هر تراکنش برای انجام عملیات تایید به رایانه های متصل به شبکه کاربران به نام نود فرستاده می شود.
«ماینینگ» یا استخراج بیت کوین به عمل افزودن بلاک های جدید به بلاک چین گفته می شود. به زبان ساده، ماینرهای بیت کوین مقدار قابل توجهی از قدرت محاسباتی را برای حل مسئله رمزنگاری که در اصل معمای بسیار پیچیده ای است، اختصاص می دهند. ماینری که موفق می شود قبل از سایر ماینرها معما را حل کند، "پاداش بلاک" دریافت می کند. در واقع پاداش بلاک، توزیع از پیش تعیین شده مقداری بیت کوین است. در بعضی موارد، هنگامی که ماینرها توان محاسباتی خود را برای تولید بلاک تقسیم می کنند، پاداش های بلاک به استخرهای استخراج اعطا می شود.
پس از آنکه معما حل می شود، بلاک تأیید شده و به بلاک چین اضافه می شود. این اطلاعات جدید به کلیه نودها (شرکت کنندگان در پروتکل بیت کوین) ارسال و دفترکل توزیع شده بار دیگر بروز می شود.
با افزایش قیمت بیت کوین، پاداش بلاک به شدت بالا می رود. این امر موجب انگیزه بیشتر ماینرها برای رقابت در استخراج بلاک ها می شود. هرچه ماینرهای بیشتری در سیستم وجود داشته باشند، شبکه ایمن تر می شود. افزایش رقابت به این معناست که ماینرها دائما بر روی سخت افزارهای جدیدتر سرمایه گذاری می کنند تا اطمینان حاصل کنند که توان محاسباتی آنها برای استخراج و دریافت پاداش بلاک کافی است.
ساتوشی ناکاموتو برای اطمینان از اینکه ارزش بیت کوین با عرضه نامحدود به خطر نیافتد، رویدادی به نام "هاوینگ" را طرح ریزی کرد که پس از تولید هر 210,000 بلاک اتفاق می افتد. وقتی شبکه بیت کوین برای اولین بار شروع به کار کرد، پاداش بلاک آن 50 بیت کوین به ازای هر بلاک استخراج شده بود. این پاداش در سال 2012، در بلاک شماره 210,000، نصف شد و به 25 بیت کوین کاهش یافت. دومین هاوینگ در سال 2016 در بلاک شماره 420,000 رخ داد و پاداش بلاک به 12.5 بیت کوین رسید. سومین و جدیدترین هاوینگ بیت کوین در اواسط ماه مه 2020 در بلاک 630,000 انجام گرفت و پاداش استخراج به 6.75 کاهش یافت.
این روند در هر 210,000 بلاک ادامه خواهد یافت تا زمانی که عرضه کل بیت کوین (21 میلیون بیت کوین) به پایان برسد. تخمین زده می شود که آخرین پاداش بلاک در سال 2140 پرداخت شود!
راه های مختلفی برای بدست آوردن بیت کوین وجود دارد که عبارتند از:
