اطمینان دادن به کودکان و نوجوانان هنگامی که یک فرد نزدیک به آنها با زوال عقل زندگی می‌کند، به آنها کمک می‌کند تا احساس کنند که مشکلاتی که با آن روبرو هستند را درک می‌کنید. آنها باید بدانند که با وجود اینکه بزرگسالان اطرافشان گاهی اوقات ممکن است پر مشغله، غمگین یا ناامید باشند، هنوز هم آنها را دوست دارند.
مشارکت دادن کودکان و نوجوانان در کارها، بخش بزرگی از کمک به آنها برای احساس مشارکت و همراهی است. همچنین می‌تواند وضعیت را برای آنها عادی‌تر به نظر برساند.
نکات زیر نقطه شروع خوبی برای حمایت از یک کودک یا نوجوان در زمانی است که یکی از نزدیکان آنها مانند پدربزرگ یا مادربزرگ، دچار زوال عقل می‌شود.
بگذارید کودک بداند که احساساتش طبیعی است و می‌تواند بدون قضاوت شدن با شما صحبت کند. با حمایت مناسب، افراد می‌توانند با زوال عقل زندگی خوبی داشته باشند. کودکان و نوجوانان می‌توانند بخشی از این حمایت باشند.
وقتی کودکان و نوجوانان درباره زوال عقل یاد می‌گیرند، راحت‌تر در مورد آن صحبت می‌کنند.
با استفاده از وب‌سایت‌های مختلف مانند وبسایت انجمن دمانس و آلزایمر به کودکان و نوجوانان کمک کنید درباره زوال عقل اطلاعات بیشتری کسب کنند.
کودکان و نوجوانان اغلب با الگوسازی یاد می‌گیرند. شما باید با فرد مبتلا به زوال عقل همان گونه‌ای ارتباط برقرار کنید که می‌خواهید کودکان و نوجوانان با آنها ارتباط برقرار کنند.
روان درمانی می‌تواند مفید باشد. صحبت کردن با یک متخصص روانشناس، ممکن است به کودک یا جوان کمک کند تا احساسات خود را بدون نگرانی از اینکه ممکن است باعث ناراحتی یکی از اعضای خانواده خود شود، کشف و ابراز کند.ئبه آنها بگویید که می‌توانند با شخصی متخصص صحبت کنند. انجمن‌های گفتگوی آنلاین نیز ممکن است برای نوجوانان مفید باشد.
سعی کنید به کودک کمک کنید تا خود را به مناسب‌ترین شکل ممکن بیان کند. این ممکن است از طریق هنر درمانی مانند نقاشی، موسیقی یا نمایش باشد.
به آنها پیشنهاد دهید که تغییرات خویشاوندان مبتلا به زوال عقل خود را برای دوستان‌شان توضیح دهند، این مسئله به دوستان آنها نیز کمک می‌کند تا شرایط را بهتر درک کنند.
از کودک یا فرد جوان همراه با فرد مبتلا به زوال عقل عکس بگیرید تا خاطرات اوقات خوب را به شما یادآوری کند.
آگاه کردن مدرسه کودک از آنچه در حال رخ دادن است، می‌تواند به آنها کمک کند تا از موقعیت آگاه شوند و انواع مشکلاتی که ممکن است کودک با آن مواجه شود را درک کنند.
مدرسه همچنین باید شما را از تغییراتی که در رفتار کودک یا نوجوان مشاهده کرده است، مطلع کند و ممکن است بتواند مشاوره یا خدمت دیگری را نیز ترتیب دهد.
کودکان در مدرسه و جوانان در دانشگاه ممکن است بتوانند در طول امتحانات خود از حمایت یا تمهیدات اضافی برخوردار شوند.
در صورت امکان، سعی کنید راه‌هایی را بیابید که کودک یا جوان را در مراقبت از فرد بیمار مشارکت دهید - البته اگر آنها علاقه مند به کمک کردن هستند. آنها ممکن است متوجه شوند که جنبه‌هایی از مراقبت وجود دارد که آنها را برآورده می‌کنند که این مسئله به آنها کمک می‌کند احساس مشارکت بیشتری داشته باشند. این رابطه می‌تواند به فرد مبتلا به زوال عقل نیز کمک کند.
بگذارید کودک یا جوان بداند که در صورت امکان، بودن در کنار فرد مبتلا به زوال عقل و نشان دادن عشق و محبت به او یکی از مهمترین کارهایی است که می‌توانند انجام دهند.
سعی کنید مطمئن شوید زمانی که با آن فرد می‌گذرانند، لذت بخش است. فعالیت‌ها می‌تواند شامل پیاده‌روی با هم، بازی کردن، مرتب‌سازی اشیا، گوش دادن به موسیقی یا ساختن دفترچه‌ای از رویدادها و خاطرات گذشته باشد.
در مورد زندگی و علایق فرد مبتلا به زوال عقل صحبت کنید و عکس‌ها و یادگاری‌ها را به کودک یا جوان نشان دهید.
در هر مرحله‌ای از بیماری، فرد همچنان می‌تواند کودک را در آغوش بگیرد یا دست او را بگیرد، اگر این احساس درست باشد. همه اینها می‌توانند راه‌های خوبی برای کاهش ترس، اطمینان دادن به کودک و حفظ رابطه مثبت باشند.
بهتر است از چیزهایی که برای فرد مبتلا به زوال عقل ممکن است ناراحت کننده یا گیج کننده باشد، آگاه باشید. در زمانی که کودک یا جوان حضور دارد، اگر این اتفاق افتاد، برای اطمینان خاطر آماده باشید. اگر فرد ناراحت یا گیج شد، پس از آن با کودک صحبت کنید تا به او کمک کنید تا بفهمد چرا این اتفاق افتاده است.
اطمینان حاصل کنید که کودک یا جوان می‌داند که شما از کمک آنها قدردانی می‌کنید. به آنها نشان دهید که چگونه به فرد مبتلا به زوال عقل کمک می‌کنند.
کودکان و نوجوانان می‌توانند به سادگی در رویدادهای خیریه شرکت کنند.
با حمایت از انجمن آلزایمر، آنها می‌توانند برای همه افراد مبتلا به زوال عقل تغییر ایجاد کنند.
این می‌تواند به آنها این فرصت را بدهد که در مورد زوال عقل با دوستان خود به شیوه‌ای آرام و مثبت صحبت کنند.
گاهی اوقات، ممکن است احساس کنید که بهتر است کودک یا جوانی را در مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل دخالت ندهید. شما هنوز هم باید توضیح دهید که زوال عقل چیست و چگونه رابطه کودکان و نوجوانان با فرد مبتلا را تغییر می‌دهد. همچنین ممکن است مواقعی پیش بیاید که فکر کنید بهتر است کودک یا جوان با فرد مبتلا به زوال عقل تنها نماند، به عنوان مثال اگر فرد مبتلا شروع به نشان دادن رفتار پرخاشگرانه یا جنسی کند. سعی کنید دلایل این امر را توضیح دهید. اطمینان حاصل کنید که کودک می‌داند که این نشانه‌ای از وضعیت بیماری فرد است، نه احساس واقعی فرد مبتلا به زوال عقل نسبت به او. کودکان خردسال ممکن است نیاز به یادآوری داشته باشند که چرا فرد مبتلا به زوال عقل گاهی اوقات به شیوه‌ای غیرعادی رفتار می‌کند. همه کودکان و نوجوانان ممکن است نیاز داشته باشند در زمان‌های مختلف که رابطه آنها با فرد مبتلا به زوال عقل تغییر می‌کند، در مورد احساسات خود صحبت کنند.
