موسیقی تو را به معرفت خداوندی بسیار نزدیک می سازد، زیرا خداوندی نهایت موسیقی هستی است. نام دیگر آهنگ است که در جهان آفرینش نواخته می شود. آن چه را که ما موسیقی می نامیم، قطره ای کوچک از آن است. اما این قطره کوچک راز اساسی دریا را در خود نهان دارد. این جذابیت موسیقی است که مراقبه را در تو رها می سازد و شکوه دربند شده می تو را می رهاند. لحظه ای کوتاه تمام دیوارهای زندان ناپدید می شود و تو به دنیایی دیگر منتقل می شوی، لحظه ای کوتاه از زمان و مکان فراتر می روی، بی کران و نامحدود می شوی، سفری را آغاز می کنی که هرگز به پایان نمی رسد موسیقی از دل مراقبه بیرون آمده است. موسیقی تلاشی است برای آشکار ساختن آن حالتی که در مراقبه ی عمیق در درون جاری است بنابراین یک مراقبه گر واقعی یک موسیقی دان حقیقی است. شاید او سازی بنوازد یا هیچ سازی ننوازد. شاید او آهنگی بسازد یا هیچ آهنگی نسازد. در هر حال او از راز آگاه است . کلید را در اختیار دارد و موسیقی دان حقیقی دیر یا زود واقعیت مراقبه را لمس خواهد کرد. ممکن نیست مدتی طولانی از آن دور باشد. ناگزیر از آن است، زیرا موسیقی بیرون، موسیقی درون را بر می انگیزد. موسیقی درون را که به خواب فرو رفته است بیدار می کند و همین موسیقی در کل هستی نهان است از این رو موسیقی را می توان زیباترین ترین پدیده هستی خواند .
بی شک هنر دوستی و هنرمندی انسان نخستین، از یادگارهای برجسته تمدن بشری برای دنیای امروز است اما در این میان هنر موسیقی از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
بشر از دیرباز توجه خاصی به این هنر داشته است توجهی که به اقلیم و فرهنگ خاصی منحصر نمی شود و همه مرزهای جغرافیایی را در بر می گیرد ، توجه انسان به آواها و نواها خاصه موسیقی طبیعت همواره الهام بخش او در زمینه آفرینش موسیقی بوده، موج دریا، غوغای طبیعت ، سکوت کویر، زوزه باد و صدای باران همه و همه بید مجنون دل او را شوریده و شیدا کرده است. البته این شیفتگی به اینجا ختم نشد و هنر موسیقی اندک اندک قدم بر حوزه علم نیز نهاد به گونه ای که در یونان باستان اصول این علم تدوین گردید، در ایران نیز بارگاه خسرو پرویز پذیرای باربد و نکیسا بود و حافظه تاریخ ایران سرشار از نام اشخاصی است که پیوسته به این علم پرداخته و در ارتقای آن کوشیده اند.
در ایران به رغم مخالفت های زیادی که از جانب شماری در زمینه موسیقی صورت گرفته است، بسیاری از صاحب نظران این حوزه در فرهنگ ایران - اسلامی تربیت شده اند. کتاب آسمانی مانیز چه از لحاظ ملودی و چه از لحاظ موسیقی درونی یعنی آرایه های ادبی همواره مورد توجه بوده است، البته همانگونه که اشاره شد این قبیل مخالفتهای غرض ورزانه هرگز مانع رشد و گسترش موسیقی نشد به گونه ای که در دامان فرهنگ ایرانی اسلامی، فرهیختگانی چون فارابی، ابن سینا، صفي الدين ارموی و شمار دیگری از موسیقیدانان پرورش یافتند که موجب اعتلای این هنر گشتند . بنابراین هنر موسیقی هم در حوزه نظری و هم در حوزه عملی رشد و گسترش پیدا کرد و موسیقی در حوزه مراسم دینی و مذهبی هم از جایگاه ویژه ای برخوردار شد. بنابر این موسیقی که در ایران پیش از اسلام رونق داشت ، بعد از اسلام نیز راه ترقی خور را پیمود و همچنان که بارگاه خسرو پرویز پذیرای باربد و نکیسا بود، دربار بسیاری از خلفای عرب و همچنین سلاطین ایرانی نیز پذیرای موسیقیدانان بزرگی مانند فارابی ، رودکی، بوعلی سینا و شمار دیگری از بزرگان این عرصه بود، برای نمونه کریستین سن می گوید : در برهان قاطع نام سی لحن که باربد برای خسرو پرویز ساخته مطرح است که در کتاب خسرو شیرین نظامی هم با مختصر اختلافی آمده است .
