راستش ما مردم بدی نبوده‌ایم، هیچ وقت مردم بدی نبوده‌ایم، هشت سال جنگ و ویرانی و آشفتگی را به جان خریدیم، بهترین‌هایمان تبدیل شدند به شهدای هشت سال دفاع مقدس، از خلبانهای متخصص بگیر تا تخریب‌چی‌هایی که عشق در بند بند وجودشان متبلور میشد. از مادرانی که هنوز چشم به راه پلاکی یا خبری هستند تا آنها که تاب بی‌خبری جگر گوشه‌شان را نداشتند و در دنیاهای بهتری دنبالش گشتند.
ما وجب به وجب این خاک را با جانمان، خونمان و دعاهایمان نگه داشته‌ایم. ما مردم کوپن و صف نفتیم، مردم تحریم و جا نزدن، کم نیاوردن.
ما در اوج روزهای ناامیدی و یاس به خیابان‌ها آمده‌ایم و پرشورترین انتخابات کهکشانها را برگزار کرده‌ایم.
ما سزاوار این گرانی مضاعف نیستیم، ما سزاوار اینکه ناشنیده و نادیده انگاشته شویم نیستیم، ما سزاوار این نیستیم که شیاطین مجسم، تظاهر کنند دلسوزمان هستند و بگویند حمایتتان میکنیم. ما سزاور دلسوزی هیچ بیگانه‌ای نیستیم، از اوبامای متظاهر تا ترامپ دیوانه و دار و دسته‌اش، از مزدوران ایران اینترنشنال و من و تو و غیره تا هر کسی که گمان میکند رفته و رستگار شده و خارج از این گود فرمان میدهد لنگش کن.
حقیقتا ما سزاوار این همه نیستیم.
