اگر در ابتدای یادگیری حرفه نجاری هستید، ممکن است انتخاب نوع چوب مناسب برای پروژه، به اندازه تعیین نوع ابزار مناسب دشوار باشد، زیرا انتخاب‌های بسیار متنوعی پیش روی شما قرار دارد. هنگام انتخاب چوب با اصطلاحات تخصصی متنوعی آشنا می‌شوید که می‌توانند گیج کننده باشند. بنابراین دانستن اصول اولیه و تفاوت چوب‌های مختلف بسیار ضروری است. چوب‌های سخت، نرم و چوب‌های مهندسی سه دسته اصلی چوب هستند که می‌توانید برای هر نوع پروژه نجاری از آن‌ها استفاده کنید. در ادامه با هر کدام از آن‌ها بیشتر آشنا خواهیم شد.
چوب‌های نرم به هر نوع الواری اطلاق می‌شود که از درختان همیشه سبز یا مخروطی مانند صنوبر، کاج، سدر به دست آمده باشد. چوب‌های نرم نسبتاً ارزان هستند و معمولاً در مرحله ساخت و ساز یا قاب بندی استفاده می‌شوند. این نوع چوب‌ها در مقایسه با انواع دیگر، توانایی بالایی در مقابله با پوسیدگی و حشرات دارند، به همین دلیل محبوبیت بالایی در نواحی مرطوب دارند. معروف ترین چوب‌های نرم که بیشتر از بقیه شناخته شده هستند، شامل کاج، نراد، سرو و صنوبر می‌باشند.
اگر قصد رنگ زدن وسیله ساخته شده خود را ندارید، می‌توانید از تخته‌های بریده شده از الوار کاج استفاده کنید. تخته‌های کاج خصوصاً برای ساخت کاردستی و پروژه‌های شخصی ایده‌آل هستند، زیرا به راحتی و آرامی برش خورده و تیغه‌های اره را از بین نمی‌برند. چوب‌های کاج ممکن است به راحتی فرو رفته یا خراشیده شوند و این مهمترین عیب استفاده از این تخته‌ها در مقایسه با سایر تخته‌های چوب نرم است. به همین دلیل است که چوب نرم ممکن است گزینه مناسبی برای مبلمان منزل که هر روزه از آن استفاده می‌شود، نباشد.
اگر فکر می کنید این نام گذاری به این خاطر است که چوب‌های سخت، سخت تر از چوب‌های نرم هستند، کاملاً در اشتباهید. هرچند بسیاری از چوب‌های سخت چگالی و سختی بالاتر از چوب‌های نرم دارند اما این نام گذاری مرتبط با مسائل گیاه شناسی بوده و ربطی به سختی و نرمی آن ها ندارد. عموماً لوازم چوبی ساخته شده از چوب‌های نرم می‌توانند صدها سال دوام بیاورند. به همین دلیل بسیاری از افراد آن را به چوب نرم ترجیح می‌دهند. رنگ و الگوی منحصر به فرد نیز جذابیت محصولات ساخته شده از چوب سخت را افزایش می‌دهد. به همین خاطر می‌توانید به جای رنگ آمیزی آن‌ها، به کمک یک لایه لاک شفاف آن را بپوشانید.
چوب ماهون، گردو و گیلاس تنها گونه‌های چوب سخت نیستند، زیرا صدها گونه محلی و همچنین گونه‌های عجیب و غریب چوب سخت وجود دارد. بلوط، افرا و گردو از دیگر چوب‌های سخت شناخته شده هستند. تخته‌های چوب سخت ممکن است به دلیل چگالی بالایی که دارند، به ابزارهای برش آسیب بزنند. اگر تیغه اره تیز نباشد، حتی ممکن است متوجه علائم سوختگی روی تخته شوید. چوب‌های سخت عموماً گرانتر از نرم هستند، به همین خاطر کمتر در دسترس همگان می‌باشند.
این نوع چوب‌ها به طور طبیعی در طبیعت وجود ندارند و توسط انسان‌ها ساخته می‌شوند. هدف اصلی از ساخت این نوع چوب، تولید ورق‌هایی با طول عرض زیاد بود که نمی‌توان آن‌ها را طبیعت پیدا کرد. مواد اصلی ساخت این نوع کامپوزیت‌های چوبی، ضایعات کارخانجات چوب بری است. از معروف ترین آن‌ها می‌توان ام دی اف، نئوپان و تخته چند لایه را نام برد.
ورق نئوپان از مخلوط خرده‌های چوب، خاک اره و چسب و رزین تولید می‌شود. این مخلوط تحت دما و فشار بالا قرار گرفته و توسط غلتک‌های بزرگ به صورت ورق با ضخامت مشخص در می‌آیند. قیمت نئوپان در مقایسه با ام دی اف پایین تر بوده و همچنین کیفیت ساخت لوازم و تجهیزات چوبی ساخته شده از آن پایین تر از MDF است.معمولا هسته مرکزی آن از خرده چوب‌های درشت و لایه بیرونی از خاک اره و چوب‌های بسیار ریز تشکیل می‌شوند. به همین خاطر چگالی نسبتا پایینی در مقایسه با ام دی اف دارند. خرده چوب‌های تشکیل دهنده ام دی اف دارای توزیع یکنواخت تر و سایز ریزتری هستند که همین امر منجر به افزایش دانسیته آن می‌شود.
منبع: چوب آنلاین
