نئوپان یک چوب مصنوعی است که از مواد اولیه کم هزینه مانند ضایعات چوب و خاک اره برای تولید ورق های ارزان قیمت به دست می آید که عمدتاً به عنوان ماده ای برای مبلمان و ملزومات چوبی در مقیاس بزرگ استفاده می شود. ضخامت ورق های نئوپان از 4 تا 30 میلی متر متغیر است و با افزودنی های ویژه می توانند نسوز یا آب گریز شوند و مقاومت بیشتری در برابر آتش و رطوبت داشته باشند.
نوع رزین که برای نگه‌داشتن خرده چوب ها در کنار هم استفاده می‌شود و وجود احتمالی ذرات فلزی که از مرتب‌سازی مواد بازیافتی خارج می‌شوند، آن را نسبت به برش مقاوم می‌کند، به طوری که یک تیغه معمولی به سرعت کند شده و تیزی خو را از دست می دهد.
در مرکز ورق نئوپان از قطعات چوب درشت تر و پراکنده تشکیل شده است که با دو لایه پودرهای ریزتر و فشرده‌تر پوشانده شده است و سپس به صورت گرم فشرده می شود. به این ترتیب ورق ها دارای سطحی صاف و هموار هستند. ضایعات چوب ابتدا در یک فرآیند مرطوب ریز و خرد می شوند. سپس در مراحل بعدی رطوبت آن گرفته شده و توسط غلتک ها به ضخامت ها به صورت یک ورق نازک در می آیند.
برش: برای برش نئوپان نیاز به ابزار برش با تیغه بسیار تیز و دارای سرعت چرخش نیاز است تا بدون اینکه الیاف را از هم جدا کند آن ها را ببرد.
پین کردن: این پرکاربردترین روش اتصال با نئوپان است. سوراخ ها باید در موقعیت بسیار دقیق باشند، نشیمنگاه پین باید فقط در مواقع ضروری گسترده و عمیق باشد.
اتصال با چسب: اگر بریدگی ها در نزدیکی لبه ورق ها ساخته شوند باید بسیار دقیق باشند. مقاومت در برابر فشار به چسبی که ساختار متخلخل تخته نئوپان را اشباع می کند، سپرده می شود.
تکمیل: برای جذب یکنواخت به خصوص در محل برش ها، بهتر است قبل از رنگ آمیزی، لایه ای از سمنتیت که به عنوان چسب عمل می کند و سطوح را یکدست می کند، بمالید.
پیچ کردن: اتصال نئوپان با پیچ باید با احتیاط هایی انجام شود. به عنوان مثال، بهتر است قبل از قرار دادن پیچ، ابتدا محل مورد نظر، مخصوصاً در نزدیکی لبه ها، را با استفاده از مته مخصوص و دریل سوراخ کنید، تا از شکستن لبه ورق جلوگیری شود.
سفتی پیچ: بسته به موقعیت آنها متفاوت است، آنهایی که عمود بر سطح وارد می شوند مقاومت بیشتری را ارائه می دهند زیرا لایه سطحی فشرده تر را می گیرند، در حالی که آنهایی که در عرض قرار می گیرند با الیاف درشت تر و همگن تر برخورد می کنند.
منبع: چوب آنلاین
