اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی رشد برای نوزادان و کودکان نوپا است.
کودکان خردسال اغلب دورهای از اضطراب جدایی را تجربه میکنند، اما بیشتر کودکان در حدود 3 سالگی از اضطراب جدایی را تجربه می کنند.
در برخی از کودکان، اضطراب جدایی نشانه مشکل جدی تری است که به نام اختلال اضطراب جدایی شناخته می شود
و از سنین پیش دبستانی شروع می شود.
اگر اضطراب جدایی کودک شما شدید یا طولانی به نظر می رسد – به خصوص
اگر با مدرسه یا سایر فعالیت های روزانه تداخل داشته باشد ممکن است اختلال اضطراب جدایی داشته باشد.
در اغلب موار اضطراب جدایی در کودکان به اضطراب والدین وابسته است. به ندرت، اختلال اضطراب جدایی می تواند در نوجوانان و بزرگسالان نیز رخ دهد و باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی مانند ترک خانه شود.
اختلال اضطراب جدایی زمانی تشخیص داده می شود
که علائم برای سن رشد بیش از حد باشد و باعث ناراحتی قابل توجهی در عملکرد روزانه شود.
پریشانی مکرر و بیش از حد در مورد پیش بینی یا دوری از خانه یا عزیزان
نگرانی دائمی و مفرط در مورد از دست دادن والدین یا عزیزان دیگر در اثر بیماری یا فاجعه نگرانی دائمی از اینکه اتفاق بدی بیفتد، مانند گم شدن یا ربوده شدن، باعث جدایی از والدین یا سایر عزیزان امتناع از دوری از خانه به دلیل ترس از جدایی نمیخواهم در خانه تنها باشم و پدر یا مادر در خانه نباشند
بی میلی یا امتناع از خوابیدن دور از خانه بدون والدین یا عزیزان دیگر دیدن کابوس های تکراری در مورد جدایی شکایت مکرر از سردرد، معده درد یا علائم دیگر هنگام جدایی از والدین یا عزیزان دیگر.
اختلال اضطراب جدایی ممکن است با اختلال هراس و حملات پانیک (یک هجوم ناگهانی از حس ترس و اضطراب است. این حمله علائم جسمی و روانی ایجاد میکند.) مرتبط باشد – دوره های مکرر احساسات ناگهانی شدید اضطراب و ترس یا وحشت که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد.
گاهی اوقات، اختلال اضطراب جدایی می تواند با استرس زندگی که منجر به جدایی از یک عزیز می شود، ایجاد شود. ژنتیک نیز ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد
اختلال اضطراب جدایی معمولاً بدون درمان از بین نمی رود و می تواند منجر به اختلال هراس و سایر اختلالات اضطرابی در بزرگسالی شود. اگر در مورد اضطراب جدایی فرزندتان نگرانی دارید، با پزشک اطفال صحبت کنید.
اختلال اضطراب جدایی اغلب در دوران کودکی شروع می شود، اما ممکن است تا سال های نوجوانی و گاهی تا بزرگسالی ادامه یابد.
استرس یا از دست دادن زندگی که منجر به جدایی می شود، مانند بیماری یا مرگ یکی از عزیزان،
از دست دادن حیوان خانگی مورد علاقه، طلاق والدین، یا نقل مکان یا رفتن به مدرسه
مزاج های خاصی که بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند
سابقه خانوادگی، از جمله خویشاوندان خونی که دارای مشکلات اضطرابی یا اختلالات اضطرابی هستند،
نشان می دهد که این ویژگی ها می توانند ارثی باشند.
مسائل زیست محیطی، مانند تجربه نوعی فاجعه که شامل جدایی است
اختلال اضطراب جدایی باعث ناراحتی و مشکلات عمده در عملکرد در موقعیتهای اجتماعی یا محل کار یا مدرسه میشود.
سایر اختلالات اضطرابی، مانند اختلال اضطراب فراگیر، حملات پانیک، فوبیا، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواس فکری عملی، افسردگی
اگر نگران این هستید که اضطراب فرزندتان بسیار بدتر از یک مرحله عادی رشد است، در اسرع وقت به دنبال مشاوره حرفه ای باشید.
تشخیص و درمان به موقع می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن اختلال کمک کند.
برای کمک به جلوگیری از عود یا بدتر شدن علائم، برنامه درمانی را دنبال کنید.
اگر اضطراب، افسردگی یا سایر نگرانیهای مربوط به سلامت روان دارید،
با شرکت در کارگاه های مادر وکودک خانه خلاقیت بهار شمالی وابستگی و اضطراب کودک شما کم شده و کودکی مستقل جهت ورود به مهد یا پیش دبستانی می شود.