مگر بیکاربودیم نامه بنویسم

به زعم بچه های امروزی نامه نوشتن کاری بیهوده وعبث است خب البته بندگان خدا حق هم دارند چون عشق واقعی درون نامه ها را تجربه نکرده اند ولی ما دهه شصتی ها حسابی تجربه کردیم تازه تلفن آمده بود خیلی از مردم یا برخی نمی توانستند خط وگوشی تلفن(تلفن ثابت منظورم است) خریداری کنند ومانند قبل نامه می نوشتند یا ما وقتی نمی توانستیم حرفمان را مستقیم به گوش طرف (هرکسی که حسابش را بکنید) برسانیم نامه برای او می نوشتیم و مسئله را به وی متذکر می شدیم برخی از جوانان زمان ما (لطفا دهه هشتاد این چندجمله را نخوانند) وقتی عاشق کسی می شدند برای معشوقه شان نامه می نوشتند و به درون خانه معشوقشان می انداختند و آخرش هم با زحمت وتحقیق بسیار متوجه می شدیم مثلا پسرسوپری سرکوچه بودکه کاری هم به جواب طرف ندارم وگاهی موقع ها شما هیچ موقع متوجه نمی شدید چه کسی این نامه را به درون خانه شما انداخته است منظور من از عشق درون نامه ها این نوع عشق نبود اشتباه نشود مثلا همیشه زمانی که دهه شصت دانش آموزبودم دوست داشتم برای معلم هایم نامه بنویسم وبهشان بگویم دلمان برایتان تنگ می شود و دوستتان دارم وبه نظرم عشق دردهه شصت وهفتاد درون همین نامه ها جان می گرفت

ببخشید سرتان را دردآوردم...