موج نو فرانسه را اغلب یکی از تاثیرگذارترین جنبش‌های تاریخ سینما می‌دانند. فیلمسازان موج نو رویکردهای جدیدی را برای تدوین، سبک بصری و روایت و همچنین درگیر شدن با تحولات اجتماعی و سیاسی آن دوران داشتند. بازن و لانگلوا، بنیانگذار و متصدی سینماتک فرانسه، پدران این جنبش بودند. آن‌ها برای بیان دیدگاه شخصی کارگردان هم در سبک و هم در فیلمنامه ارزش قائل بودند. تئوری مولف معتقد است که کارگردان، نویسنده‌ی فیلم‌هایش است، با امضای شخصی که از فیلمی به فیلم دیگر قابل مشاهده است. ریشه‌های این جنبش در شورش علیه فرم‌های گذشته است و به‌ویژه از شیوه‌ای انتقاد می‌کند که این اشکال می‌توانند مخاطب را وادار به تسلیم شدن به یک طرح داستانی دیکتاتوری کنند. موج نو فرانسه خودش متاثر از نئورئالیسم ایتالیا و سینمای کلاسیک هالیوود است. تروفو درمورد موج نو گفته بود که موج نو نه یک جنبش است، نه یک مکتب، نه یک گروه، بلکه یک کیفیت است. ویلیام کلاین، فیلمساز کمتر شناخته شده موج نو فرانسه، عکاس و فیلمساز فرانسوی است که به دلیل رویکرد کنایه‌آمیز خود مورد توجه قرار گرفته است. این فیلم درمورد مدلی به نام پولی مگو است. این فیلم هم دنیای مد و هم دنیای فیلمسازی را به سخره می‌گیرد. اما مهمتر از آن، می‌تواند به عنوان رساله‌ای در مورد موضوعات گسترده هویت، شخصیت و عشق دیده شود. مک گوان، کاراکتر اصلی، یکی از مدل‌های مورد علاقه‌ی ویلیام کلاین بود. پس از اکران این فیلم، او از دید عموم ناپدید شد و ظاهراً دیگر نه بازیگری کرد و نه مدلینگ.
⭕️ برای دریافت این فیلم و فیلم‌های دیگرِ آرشیوِ "سینمای متفکر" لطفا در دایرکتِ اینستاگرام پیام ارسال بفرمایید.
https://www.instagram.com/cinemayemotafaker
