اگر در آثار جدید به دنبال یک فیلم خوب برای تماشا هستید این فیلم را به شما توصیه می‌کنم. البته اگر مزاج حساسی دارید که توصیه نمی‌کنم. این فیلم درست مانند یک تاول است. قسمتی از وجود شما می‌سوزد و بعد متورم می‌شود و در جایی و لحظه‌ای با فشاری، هرچند کوچک، می‌ترکد. در دنیای امروز ممکن است، در تغییر خود، مطابق با ذائقه سطحی اجتماع تا جایی پیش برویم که بیش از آنکه مانند یک قصر باشکوه به نظر بیاییم، همچون خرابه‌ای در ده‌کوره‌ای در ناکجا شویم. ولی تصور خود ما شاید این نباشد. هرچه فاصله‌ی ما با چیزی که هستیم بیشتر شود، تلاش برای در مرکز توجه قرار گرفتن هم بیشتر می‌شود. فیلم این موضوع را با یک کمدی جسورانه و شوکه‌کننده نمایش می‌دهد طوری که شاید بعضی از ما فک‌مان به زمین بخورد. اگر بخواهیم که خیلی ساده به این فیلم نگاه کنیم تغییر از درون و تغییر از لحاظ فیزیکی و ظاهری در کنار هم قرار گرفته‌اند. یکی که به واسطه‌ی توانایی و تلاشش به موفقیت می‌رسد که البته این هم خودش نوعی همگون‌سازی با همان ذائقه‌ی سطحی‌ست و یکی تلاش می‌کند که با تغییر فیزیکش به این موفقیت دست یابد. این دوگانگی که در طول فیلم ادامه دارد، جستجوی هویت را از هر جنبه نشان می‌دهد. این فیلم که در آن می‌توان با تمام جنبه‌های خودشیفتگی بیمارگونه مواجه شد، وحشتناک‌ترین جنبه تغییر فیزیکی را نشان می‌دهد. از این نظر، به این واقعیت نیز چشمک می‌زند که عدم رعایت هنجارهای فیزیکی یک مد جدید است.
⭕️ برای دریافت این فیلم و فیلم‌های دیگرِ آرشیوِ "سینمای متفکر" لطفا در دایرکتِ اینستاگرام پیام ارسال بفرمایید.
https://www.instagram.com/cinemayemotafaker
