این فیلم اولین فیلم بلند کازوئو کوروکی‌ست که پس از چند فیلم و مستند کوتاه اقدام به ساخت آن کرد. نام این فیلم برگرفته از یکی از اشعار گارسیا لورکاست. فیلم در ابتدا توسط مدیران استودیو توهو کنار گذاشته شد و آن را فیلمی جنون‌آمیز توصیف کردند. این فیلم یک سفرنامه نیمه مستند و نیمه تجربی است که در سیر خود مجموعه‌ای از عشاق ناراضی را به تصویر می‌کشد که در فضای بهت‌زده و کابوس‌وار پس از جنگ گرفتارند. خط اصلی داستان فیلم درمورد پسری‌ست که پروانه‌ای صید می‌کند. وقتی آن را به معلمش یا دیگران نشان می‌دهد همه فکر می‌کنند که دروغ می‌گوید چون این پروانه در آن مناطق یافت نمی‌شد و چیزی حدود 1600 کیلومتر از زیستگاه خود دور بود و برای همه باور چنین چیزی غیرممکن بود. پس از این مقدمه، ما سفر کرم را تا آن منطقه و سپس پروانه شدنش دنبال می‌کنیم. این فیلم و سفر کرم تا پروانه شدن شاید اظهارنظری درباره دگردیسی اجتماعی باشد که ژاپن پس از جنگ پشت سر گذاشته است. کوروکی خودش در این مورد می‌گوید که ایده تبدیل ما به دموکراسی پس از جنگ از طریق این پروانه نشان داده شد. درک فیلم، بسیار دشوار است. حتی اگر تصاویر انتزاعی فیلم را نادیده بگیریم، باز هم درک کامل فیلم وابسته به درک زمینه‌ی تاریخی و اجتماعی ژاپن در آن زمان است. اما جدای از این‌ها این فیلم اثری هنرمندانه است و تماشایش برای علاقه‌مندان به اینگونه آثار بسیار جذاب و دیدنی‌ست.
⭕️ برای دریافت این فیلم و فیلم‌های دیگرِ آرشیوِ "سینمای متفکر" لطفا در دایرکتِ اینستاگرام پیام ارسال بفرمایید.
https://www.instagram.com/cinemayemotafaker
