فیلم شام آخر در دوران استعمار اسپانیا در کوبا، جریان دارد. صاحب مزرعه‌ای تصمیم می‌گیرد شام آخر کتاب مقدس را با استفاده از دوازده برده‌ای که در مزارع نیشکر او کار می‌کردند بازسازی کند، به این امید که بدین ترتیب به بردگان، آیین مسیحیت بیاموزد. در واقع به نوعی خودش، عیسی مسیح می‌شود و دوازده برده، حواریون او. اگر چه چنین اتفاقی دور از ذهن است ولی این فیلم بر اساس رویدادی واقعی‌ست که در کوبای قرن هجدهم رخ داده است. هدف اصلی فیلم نشان دادن وحشیگری برده‌داری و نژادپرستی است که در آن زمان قانون کشور بود. البته آلئا در این فیلم بسیار متفاوت‌تر از فیلم‌های دیگر عمل می‌کند. در این فیلم نه برده‌ها، آدم‌های خوب و پاکی هستند و نه ارباب، بدون بُعد انسانی‌ست. همه در نهایت محصول یک سیستم فاسد هستند. سیستمی که می‌تواند به عنوان استعاره‌ای برای سرمایه‌داری و دینداری مدرن در نظر گرفته شود. در این فیلم به جای اینکه بردگان را به عنوان یک توده ستمدیده در کنار هم قرار دهد، شخصیت فردی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. ارباب، با این باور که خودش مقدس است، سعی می‌کند به بردگان خود بیاموزد که سهم خود را در زندگی بپذیرند. این فیلم مملو از نمادگرایی و تصویرسازی سیاسی‌ست و گرچه در کوبای کمونیستی ساخته شده، ولی دارای ارزش تاریخی زیادی‌ست.
⭕️ برای دریافت این فیلم و فیلم‌های دیگرِ آرشیوِ "سینمای متفکر" لطفا در دایرکتِ اینستاگرام پیام ارسال بفرمایید.
https://www.instagram.com/cinemayemotafaker
