بوکه از کلمه ژاپنی boke گرفته شده که به معنای بلور یا نامفهوم کردن تصویر است. البته به هر نوع تار و گنگ شدن تصویر، بوکه نمی‌گویند؛ بلکه باید عکس مورد نظر مشخصات زیبایی شناختی هم داشته باشد.
بوکه به طور کلی در محدوده خارج از فوکوس عکس تشکیل می‌شوند. به این شرط که ما در این بخش‌ها شاهد کنتراست بین لکه‌های نور و زمینه دور آن باشیم. معمولا بوکه شامل نقاط نورانی در زمینه تاریک است. پس طبیعتاً اگر محدوده خارج از فوکوس ما دارای لکه نور نباشد، بوکه‌ای هم در آن تشکیل نمی‌شود.
محدوده فوکوس شده در یک عکس، در واقع همان بخشی از تصویر است که در عمق میدان قرار گرفته است. وقتی یک نقطه نورانی در خارج از این محدوده قرار می‌گیرد، روی سطح حسگر شبیه به یک دایره دیده می‌شود. اینکه چرا لکه نور شبیه به یک دایره است هم دقیقا به شکل دریچه دیافراگم بستگی دارد. برای مثال اگر شکل داخلی پره‌های دیافراگم،شبیه به یک چند ضلعی باشد، بوکه هم به تبعیت از آن می‌تواند شکل چند ضلعی به خود بگیرد.
به طور کلی، هر چه دریچه دیافراگم بازتر باشد و محدوده خارج از فوکوس دورتر باشد، لکه‌های نورانی بوکه زیباتر می‌شوند. اما اگر عکاسی پرتره می‌کنید، پیشنهاد می‌شود اندازه بوکه‌ها را آنقدر بزرگ نکنید که روی خود سوژه هم تاثیر بگذارند. بوکه‌ها به تعداد زیاد اما محو و رنگارنگ بیشتر به چشم می‌آیند و تصویر را زیباتر می‌کنند.
اول دوربین خود را روی تقدیم دیافراگم یا حالت دستی ( M ) تنظیم کنید.
با استفاده از ریسه‌های رنگی می‌توانید عکس‌هایی با بوکه‌های جذاب در خانه خلق کنید.
سوژه را در فاصله نه چندان زیاد از دوربین قرار دهید و توجه داشته باشید که سوژه در مقابل منبع نور باشد. البته این فاصله با توجه به فاصله کانونی لنزهای مختلف با هم فرق دارد. با سعی و خطا بهترین فاصله را برای فوکوس کامل بودنِ سوژه بیابید. سپس، لنز را در عریض‌ترین حالت تنظیم کنید.
در پشت و فاصله دورتر از سوژه، لامپ‌های ال ای دی را بگذارید. البته اگر یک منبع نور طبیعی همچون پنجره در کنار لامپ‌ها باشد، نتیجه بهتری حاصل خواهد شد.
