افراد در گذشته برای ثبت خاطرات خوب، تصاویر زیبا و داشتن چهره کسانی که دوستشان داشتن تلاش کردن تا عکس اختراع کنند.
عکس برای اولین بار در فرانسه به وجود آمد. ولی افراد بسیار زیادی در زمینه‌های مختلف تلاش کردند، تا در طول تاریخ عکس های امروزی ایجاد شود.
در سال ۱۷۵۷ یکی از مهم‌ترین عوامل قطعی برای پیشرفت در فرانسه فراهم شد و آن به کار گیری تاثیر نور بر روی نقره‌‌کلرید بود و سپس در سال ۱۸۰۲ تاثیر هیپوسولفیت دوسود را روی املاح نقره کشف شد.
بعد ها اولین عکس واقعی توسط ژوزف نیسفور نیپس ثبت شد. وی نیز مخترع فرانسوی بود که دربین سال ۱۸۲۲ تا ۱۸۲۶ توانست تصویری از درختان جلوی منزلش را بر روی کاغذ ثبت کند. این اولین مورد استفاده از کاغذ حساس به نور بود.
جالب است بدانید که عکس ثبت شده توسط نور خورشید تابانده شده، با روزنه اتاق تاریک بود که در اثر تابش بیش از ۸ ساعت نور خورشید به وجود آمده بود. نیس بعدها با یک عکاس جوان‌تر به نام لوئی داگر که طراح دوربین عکاسی پیشرفته‌تری بود، به همکاری پرداخت.
پس از ۱۰ سال دیگر که صرف تحقیقات مکانیکی و شیمیایی شد، دستگاه داگرئوتیپ ساخته شد. در این روش، به صفحه نقره‌ای مدتی بخار ید داده تا قشر نازکی از یدِ نقره بر روی آن قرار بگیرد، سپس این صفحه را در دوربین گذارده و عکس برداری می‌کنند. این روش توسط لوئی داگر عکاس و مخترع فرانسوی در سال ۱۸۳۷ ابداع کرد.
اولین عکس رنگی در سال ۱۹۰۷ با بازار رسید.قبل از آن رنگ نمی‌توانست برای مدت طولانی حفظ شود و تصاویر به سرعت تخریب می‌شدند.
پیدایش عکاسی و گسترش روش‌های گوناگون آن در ایران، با اختلاف حدود ۳ سال از اعلام موجودیت عکاسی در فرانسه روی داده است.
از آنجایی که دوربین عکاسی کالایی نوظهور و بسیار گران قیمت بود،طبیعی است که اولین دوربین عکاسی در ایران توسط حکومت خریداری شود. اولین دوربین در اواخر حکومت محمد شاه قاجار و شروع حکمت ناصرالدین شاه وارد ایران شد.
اولین عکس تاریخی ایران مربوط به بنا‌ها و عمارات شاهی و تاریخی بود. علت این امر این است که در دوربین های اولیه عکاسی، موضوع عکاسی مدت زمان زیادی باید ثابت می‌ماند در غیر این صورت تصویر بر روی کاغذ ثبت نمی‌شد.
