هپاتیت به بیماری التهابی کبد اشاره دارد. این معمولا توسط عفونت ویروسی ایجاد می شود، اما علل احتمالی دیگر برای هپاتیت نیز وجود دارد. این شامل hepatitis autoimmune و hepatitis است که به عنوان یک نتیجه ثانویه از داروها، مواد مخدر، سموم و الکل رخ می دهد. هپاتیت اتوایمیون بیماری ای است که وقتی بدن شما آنتی بادی را در برابر بافت کبد شما ایجاد می کند، رخ می دهد.
کبد شما در قسمت فوقانی سمت راست شکمی قرار دارد. این عملکردهای مهم بسیاری را که متابولیسم بدن را تحت تاثیر قرار می دهد انجام می دهد، از جمله:
تولید صفرا، که برای هضم ضروری است
فیلتر کردن سموم از بدن شما
دفع بیلی روبین (محصول گلبول قرمز شکسته)، کلسترول، هورمون ها و داروها
تجزیه کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها
فعال شدن آنزیم ها، که پروتئین های تخصصی برای عملکرد بدن ضروری است
ذخیره سازی گلیکوژن (شکل شکر)، مواد معدنی و ویتامین ها (A، D، E و K)
سنتز پروتئین های خون مانند آلبومین
سنتز عوامل لخته شدن
با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، حدود 4،4 میلیون آمریکایی در حال حاضر مبتلا به هپاتیت مزمن B و C هستند. بسیاری از مردم حتی نمی دانند که هپاتیت دارند.
گزینه های درمان بسته به نوع هپاتیت شما متفاوت است. شما می توانید برخی از اشکال هپاتیت را از طریق ایمن سازی و اقدامات احتیاطی در مورد شیوه زندگی جلوگیری کنید.
عفونت های ویروسی کبد که به عنوان هپاتیت طبقه بندی می شوند عبارتند از: هپاتیت A، B، C، D و E. ویروس های مختلف مسئول هر نوع انتقال هپاتیت ویروسی هستند.
هپاتیت A همیشه یک بیماری حاد و کوتاه مدت است، در حالی که هپاتیت B، C و D به احتمال زیاد بیشتر در معرض ابتلا به بیماری مزمن است. هپاتیت E معمولا حاد است اما می تواند به خصوص در زنان باردار خطرناک باشد.
هپاتیت A
هپاتیت A ناشی از عفونت با ویروس هپاتیت HAV است. این نوع هپاتیت اغلب توسط مصرف مواد غذایی یا آب آلوده و مدفوع از فردی که مبتلا به هپاتیت A است، منتقل می شود.
هپاتیت B
هپاتیت B از طریق تماس با مایعات بدن عفونی مانند خون، ترشحات واژینال یا مایع منی حاوی ویروس هپاتیت (HBV) منتقل می شود. مصرف تزریقی مواد مخدر، داشتن رابطه جنسی با یک شریک آلوده و یا اشتراک گذاری پوست با افراد آلوده، خطر ابتلا به هپاتیت B را افزایش می دهد.
توسط CDC تخمین زده شده است که 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده و 350 میلیون نفر در سراسر جهان با این بیماری مزمن زندگی می کنند.
هپاتیت C
هپاتیت C از ویروس هپاتیت HCV می آید. هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن آلوده منتقل می شود، به طور معمول از طریق تزریق مواد مخدر و تماس جنسی شایع است. HCV یکی از رایج ترین عفونت های ویروسی خون در ایالات متحده است. تقریبا 2.7 تا 3.9 میلیون آمریکایی در حال حاضر با شکل مزمن این عفونت زندگی می کنند.
هپاتیت D
همچنین هپاتیت دلتا نامیده می شود و هپاتیت D بیماری جدی کبدی ناشی از ویروس هپاتیت HDV است. HDV از طریق تماس مستقیم با خون آلوده انتقال داده می شود. هپاتیت D یک نوع نادر از هپاتیت است که فقط در ارتباط با عفونت هپاتیت B اتفاق می افتد. ویروس هپاتیت D بدون وجود هپاتیت B نمیتواند اتفاق بیفتد. این در ایالات متحده بسیار غیر معمول است.
هپاتیت E یک بیماری در آب است که توسط ویروس هپاتیت HEV ایجاد می شود. هپاتیت E عمدتا در مناطقی با بهداشت و سلامت ضعیف یافت می شود و به طور معمول ناشی از مصرف مواد مدفوعی است که آب را آلوده می کند. این بیماری در ایالات متحده غیر معمول است. با این حال، موارد هپاتیت E در خاورمیانه، آسیا، آمریکای مرکزی و آفریقا گزارش شده است.
الکل و دیگر سموم
مصرف الکل بیش از حد می تواند باعث آسیب کبدی و التهاب شود. این گاهی اوقات به عنوان هپاتیت الکلی شناخته می شود. الکل به طور مستقیم سلول های کبد شما را آلوده می کند. با گذشت زمان، می تواند باعث آسیب دائمی شود و منجر به نارسایی کبد و سیروز، ضخیم شدن و آسیب زدن به کبد شود.
سایر موارد هپاتیت سمی شامل مصرف بیش از حد داروها و قرار گرفتن در معرض سموم است.
واکنش سیستم ایمنی بدن
در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن کبد را به عنوان جسم مضر اشتباه می گیرد و شروع به حمله می کند. این باعث التهاب جسمی می شود که می تواند از خفیف تا شدید باشد، که اغلب مانع عملکرد کبد می شود. این در زنان سه برابر بیشتر از مردان شایع است.
اگر شما اشکال عفونی هپاتیت دارید که مزمن هستند مانند هپاتیت B و C، ممکن است در ابتدا علائم ایجاد نشود. علائم ممکن است رخ ندهد تا آسیب بر عملکرد کبد تاثیر بگذارد.
علائم و نشانه های هپاتیت حاد به سرعت ظاهر می شود. آنها عبارتند از:
خستگی
نشانه های آنفولانزا
ادرار تیره
مدفوع کمرنگ
دل درد
از دست دادن اشتها
کاهش وزن غیر قابل توضیح
پوست زرد و چشم، که ممکن است علائم زردی باشد
هپاتیت مزمن به آرامی رشد می کند، بنابراین این نشانه ها و علائم ممکن است بیش از حد ملایم باشد.
تاریخ و معاینه فیزیکی
برای تشخیص هپاتیت، ابتدا پزشک شما تاریخی را برای تعیین هر گونه عوامل خطر برای هپاتیت عفونی یا غیر عفونی انتخاب خواهد کرد.
در طول یک معاینه فیزیکی، پزشک شما ممکن است به آرامی بر روی شکم فشار وارد کند تا ببینید درد یا حساسیت به لمس وجود دارد. پزشک ممکن است احساس کند که کبد شما بزرگ شده است. اگر پوست یا چشم هایتان زرد باشد، پزشک آن را در طول امتحان یادداشت کنید.
آزمایش عملکرد کبد
آزمایش های عملکرد کبدی از نمونه های خون برای تعیین میزان کارایی کبد شما استفاده می کنند. نتایج غیرطبیعی این آزمایش ممکن است اولین نشانه ای از یک مشکل باشد. سطح آنزیم های کبدی بالا ممکن است نشان دهد که کبد شما تحت تأثیر قرار گرفته، آسیب دیده یا ناکارآمد است.
سایر آزمایشهای خون
اگر آزمایشات عملکرد کبد شما غیر طبیعی باشد، پزشک شما احتمالا دستورالعمل های دیگری را برای تشخیص منبع مشکل ایجاد می کند. این آزمایشات می تواند برای ویروس هایی که هپاتیت ایجاد می کنند را بررسی کند. آنها همچنین می توانند برای بررسی آنتیبادی هایی که در شرایطی مانند هپاتیت اتوایمیون رایج هستند مورد استفاده قرار گیرند.
سونوگرافی
سونوگرافی شکمی از امواج فراصوتی برای ایجاد یک تصویر از اندام در شکم استفاده می کند. این تست اجازه می دهد تا پزشک شما در کبد و ارگان های اطراف مسلط شود. این می تواند موارد زیر را نشان دهد:
مایع در شکم شما
آسیب کبدی یا بزرگ شدن
تومورهای کبدی
ناهنجاری های کیسه صفرا شما
گاهی اوقات پانکراس نیز در تصاویر اولتراسوند نشان داده می شود. این می تواند یک آزمایش مفید در تعیین علت عملکرد غیر کبدی شما باشد.
بیوپسی کبدی
بیوپسی کبدی یک روش تهاجمی است که پزشک شما با استفاده از نمونه ای از بافت از کبد شما را درگیر می کند. این را می توان از طریق پوست خود با یک سوزن انجام داد و نیازی به عمل جراحی ندارد. به طور معمول، سونوگرافی برای هدایت پزشک شما در هنگام نمونه برداری بیوپسی استفاده می شود.
این آزمایش اجازه می دهد تا دکتر تعیین کند که چگونه عفونت یا التهاب روی کبد شما تاثیر می گذارد. همچنین می توانید برای نمونه برداری از هر بخش در کبد که غیر طبیعی است ظاهر می شود.
گزینه های درمان با توجه به نوع هپاتیت و اینکه آیا عفونت حاد یا مزمن است یا خیر تعیین می شوند.
هپاتیت A
هپاتیت A معمولا به درمان نیاز ندارد زیرا این یک بیماری کوتاه مدت است. اگر علائم باعث ناراحتی زیادی می شود، می توان از استراحت استفاده کرد. اگر استفراغ یا اسهال دارید، دستورالعمل پزشکان خود را برای هیدراتاسیون و تغذیه دنبال کنید.
واکسن هپاتیت A برای جلوگیری از این عفونت در دسترس است. اکثر کودکان واکسیناسیون بین سنین 12 تا 18 ماه را آغاز می کنند. این مجموعه ای از دو واکسن است. واکسیناسیون برای هپاتیت A نیز برای بزرگسالان در دسترس است و می تواند با واکسن هپاتیت B ترکیب شود.
هپاتیت B
هپاتیت حاد B نیاز به درمان خاصی ندارد.
هپاتیت B مزمن با داروهای ضد ویروسی درمان می شود. این فرم درمان می تواند گران باشد زیرا باید چندین ماه یا چند سال ادامه یابد. درمان هپاتیت B مزمن نیز نیازمند ارزیابی های پزشکی منظم و نظارت است تا تعیین شود که آیا ویروس به درمان پاسخ می دهد یا خیر.
هپاتیت B را می توان با واکسیناسیون پیشگیری کرد. CDC توصیه می کند واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان الزامی است. مجموعه ای از سه واکسن به طور معمول در شش ماه اول دوران کودکی کامل می شود. واکسن نیز برای تمام کارکنان مراقبت های بهداشتی و پزشکی توصیه می شود.
هپاتیت C
داروهای ضد ویروس برای درمان هر دو شکل حاد و مزمن هپاتیت C و کسانی که دچار هپاتیت مزمن C هستند معمولا با ترکیبی از درمان داروی ضد ویروسی استفاده می شود. آنها همچنین ممکن است نیاز به آزمایش بیشتری برای تعیین بهترین فرم درمان داشته باشند.
کسانی که دچار سیروز (زخم شدن کبد) یا بیماری کبد به عنوان یک نتیجه از هپاتیت C مزمن شده اند ممکن است نامزد برای پیوند کبد باشند.
در حال حاضر هیچ واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد.
هپاتیت D
در حال حاضر هیچ داروهای ضد ویروسی برای درمان هپاتیت D وجود ندارد. با توجه به مطالعه سال 2013، دارویی به نام اینترفرون آلفا می تواند برای درمان هپاتیت D استفاده می شود، اما تنها نشانه بهبود در حدود 25 تا 30 درصد از مردم است.
هپاتیت D را می توان از طریق واکسیناسیون برای هپاتیت B جلوگیری کرد، زیرا عفونت با هپاتیت B برای توسعه هپاتیت D ضروری است.
هپاتیت E
در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای درمان هپاتیت E وجود ندارد. از آنجا که این عفونت اغلب حاد است، به طور معمول آن را به طور جداگانه حل و فصل می کند. افراد مبتلا به این نوع عفونت اغلب توصیه می شود برای استراحت مناسب، مایعات زیاد، مواد مغذی کافی دریافت کنند و از الکل جلوگیری کنند. با این حال، زنان باردار که این عفونت را توسعه می دهند، نظارت دقیق و مراقبت نیاز دارند.
هپاتیت اتوایمیون
کورتیکواستروئیدها، در ابتدای درمان هپاتیت اتوایمیون بسیار مهم هستند. آنها در حدود 80 درصد افراد مبتلا به این بیماری موثر هستند.
بهداشت
پیگیری بهداشت خوب یکی از راه های کلیدی برای جلوگیری از هپاتیت A و E است. اگر مسافرت به کشور در حال توسعه می کنید، باید از موارد زیر اجتناب کنید:
آب محلی
یخ
کلوچه و صدف های خام یا نوشیدنی
میوه و سبزیجات خام
هپاتیت B، C و D از طریق خون آلوده می تواند از طریق:
سوزن های به اشتراک گذاشته
استفاده از مسواک شخص دیگری
تماس خون
هپاتیت B و C نیز می تواند از طریق رابطه جنسی و تماس جنسی گسترش یابد. تمرین سلامت جنسی با استفاده از کاندوم می تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک کند.
واکسن
استفاده از واکسن کلید مهمی برای جلوگیری از هپاتیت است. واکسیناسیون برای جلوگیری از رشد هپاتیت A و B در دسترس است. کارشناسان درحال حاضر واکسن هایی را علیه هپاتیت سی ایجاد می کنند. واکسن هپاتیت E در چین وجود دارد، اما در ایالات متحده در دسترس نیست.
هپاتیت مزمن B یا C اغلب می تواند به مشکلات جدی تر سلامتی منجر شود. از آنجا که ویروس بر کبد تاثیر می گذارد، افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B یا C در معرض خطر هستند:
بیماری مزمن کبدی
سیروز
سرطان کبد
هنگامی که کبد شما به طور طبیعی متوقف می شود، نارسایی کبدی رخ می دهد. عوارض نارسایی کبدی عبارتند از:
اختلالات خونریزی
ایجاد مایع در شکم شما، به نام آسیت شناخته شده است
افزایش فشار خون در ورید های پورتال که وارد کبد شما می شوند و به عنوان پرفشاری خون پورتال شناخته می شود
نارسایی کلیه
آنسفالوپاتی کبدی، که می تواند شامل خستگی، از دست دادن حافظه و توانایی های ذهنی کاهش یافته به علت ایجاد سموم، مانند آمونیاک، که بر عملکرد مغز تاثیر می گذارد
سرطان کبد
مرگ
افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B و C تشویق به اجتناب از الکل هستند زیرا می توانند بیماری کبد و نارسایی را تسریع کنند. بعضی از مکمل ها و داروها همچنین می توانند عملکرد کبد را تحت تاثیر قرار دهند. اگر هپاتیت مزمن B یا C داشته باشید، قبل از مصرف هر داروی جدید، با پزشک خود مشورت کنید.
