ماموگرافی یک روش برای بررسی پستان است که با میزان پایین اشعه ایکس انجام شده و یکی از موثرترین روش های تشخیص سرطان در پستان است؛ البته این روش برای بررسی بافت سینه مورد استفاده قرار می گیرد و صرفا منظور از ماموگرافی تشخیص سرطان نیست؛ بلکه با این روش تغییرات نامتعارف بافت سینه بررسی می شوند.
در این میان ماموگرافی برای برخی از خانم ها که عمل زیبایی پروتز سینه انجام داده اند، کمی سخت تر است؛ زیرا احتمال پاره شدن پروتز وجود دارد.
روش کار دستگاه ماموگرافی به این صورت است که برای عکس برداری، هر سینه به مدت 10 ثانیه تحت فشار دستگاه قرار می گیرد؛ بنابراین در صورت پاره شدن پروتز، امکان پخش سیلیکون و آب در سینه وجود دارد.
در صورتی که پروتز پاره شود، سیلیکون یا آب نمک پروتز جلوی عبور اشعه ایکس را خواهد گرفت و بدین ترتیب بافت پستان قابل مشاهده نخواهد بود.
افرادی که در سینه دارای پروتز هستند، باید قبل از انجام ماموگرافی این مطلب را با تکنسینی که این کار را انجام می دهد، در میان بگذارند.
در انجام این کار باید به تکنسین های حرفه ای مراجعه کرد تا بتوانند تا تصویربرداری را به بهترین شکل و با دستگاه های جدید (دستگاه های جدید مدت زمان کمتری سینه را تحت فشار قرار می دهند.) انجام دهند. تکنسین باید قبل از هر چیز از سالم بودن پروتزهای سینه مطمئن شود.
در ماموگرافی سینه های دارای پروتز، از هر پستان 4 عکس گرفته می شود که 2 برابر پستان های معمولی است. بعد از ماموگرافی امکان تغییر بافت پروتز و نرم شدن آن وجو دارد و هیچ تضمینی برای اینکه همسان ماندن پستان ها وجود ندارد؛ زیرا ممکن است که هر پستان به اندازه ای تحت تاثیر قرار بگیرند.
در پروتزهای نمکی نیز، آب نمک استریل داخل پروتز مانع دید بافت سینه می شود؛ معمولا جراح پلاستیک که پروتز را در سینه جای داده است، ایمپلنت را در جلو یا پشت ماهیچه سینه قرار می دهد. پروتزهایی که در جلو سینه قرار می گیرند کار ماموگرافی را سخت می کنند؛ زیرا مانع دیده شدن ماهیچه و بافت پشت سینه می شوند. این کار باعث می شود که فشار دستگاه ماموگرافی بیشتر شود.
این کار عوارض متعددی دارد که عبارتند از:
در صورتی که در سینه دارای پروتز، مورد مشکوکی مشاهده شود، در ابتدا مایع جمع شده در سینه مورد آزمایش قرار می گیرد. در صورتی که در مراحل اولیه سرطان تشخیص داده شود، باید پروتز از سینه خارج شود.
بعد از اینکه پروتز از سینه خارج شد، کپسولی که در اطراف پروتز تشکیل شده است را نیز از پستان خارج می کنند. در برخی از موارد با تخلیه پروتز و کپسول دور آن، درمان انجام می شود و به سرعت بیمار روند بهبودی را طی خواهد کرد؛ اما اگر سرطان به مراحل پیشرفته تری رسیده باشد، بیمار بعد از تخلیه پروتز و کپسول اطراف آن به شیمی درمانی نیاز پیدا می کند.
