اولین قدم در شناخت مبانی رمزارز تعریف آن است. رمزارزها، ارزهای دیجیتالی هستند که از بلاکچین به‌عنوان شبکه پایه خود استفاده می‌کنند. آن‌ها سکه یا پول فیزیکی نیستند، بلکه در یک «کیف‌پول دیجیتال» ذخیره می‌شوند و تقریباً شبیه به ارزهای خارجی هستند. با این حال برخلاف ارزهای خارجی هیچ مقررات دولتی ندارند ولی تحت تاثیر اتفاقات جهان و عرضه/تقاضا قرار می‌گیرند.
رمزارزها بر روی بلاکچین کار می‌کنند و تمامی تراکنش‌های روی یک شبکه نظیربه‌نظیر را تایید و ذخیره می‌شود. این رمزارزها می‌توانند به شکل غیرمتمرکز و مستقل از بانک‌های بزرگ و مؤسسات مالی سنتی کار کنند.
فناوری بلاکچین نقشی حیاتی در ایجاد توکن‌های رمزارز (یا همان واحدهای ارز) به دنیای اقتصاد داشته و این کار از طریق ماینینگ انجام می‌شود. ماینرها از کامپیوترهای قوی برای حل الگوریتم‌های شبکه رمزارز استفاده می‌کنند و هنگامی‌که با موفقیت یک مورد را حل کردند، می‌توانند یک تراکنش یا بلاک را به بلاکچین خود اضافه کنند.
هر الگوریتم که با موفقیت حل شود به تائید یک تراکنش کمک می‌کند و در مقابل به کسی که آن را حل می‌کند، یک توکن پاداش داده می‌شود. بیت‌کوین به‌عنوان اولین رمزارز، در سال ۲۰۰۹ به بازار آمد و راه را برای هزاران رمزارز دیگر مانند اتریوم، ریپل، لایت‌کوین باز کرد.
این مطلب را مطالعه نمایید: آشنایی با مبانی بیت کوین و چگونگی عملکرد شبکه بلاکچین در آن
قدم بعدی در شناخت مبانی رمزارز مروری بر اهمیت آن است. چنین تحولی در مفهوم ارز در تاریخ بی‌سابقه بوده است. در سال ۲۰۱۳، یک بیت‌کوین حدود ۷ دلار ارزش داشت. امروز این ارزش حدود ۱۰ هزار دلار است و مدام در حال تغییر است. اگر کسی در سال ۲۰۱۳ چند بیت‌کوین می‌خرید امروزه تبدیل به یک میلیاردر شده بود.
بانک‌ها و کسب و کارها در حال فهمیدن مزایای ارز دیجیتال و فناوری بلاکچین هستند. در حال حاضر حدود ۱۰ میلیون کاربر بیت‌کوین در سراسر دنیا وجود دارند که حدود ۵ میلیون نفر از آن‌ها برای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند. ۵ میلیون نفر دیگر نیز از رمزارزها برای تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند. خریدن بیت‌کوین نیز مانند خریدن لباس از سایت آمازون بسیار آسان است. برای مثال، کوین‌بیس یک رابط محبوب برای خرید رمزارز با فیات (ارز رایج مثل دلار و یورو) است.
حالا برای آشنایی بیشتر با مبانی رمزارز سری به ویژگی‌های این ارزهای نوپا می‌زنیم تا ببینیم چرا میلیون‌ها کاربر ترجیح می‌دهند از این پول‌ها به جای ارزهای فیات یا همان پول کاغذی استفاده کنند.
تراکنش‌های رمزارز به ارسال‌کننده و دریافت‌کننده اجازه می‌دهند تا ناشناس یا شبه‌ناشناس بمانند. این تراکنش‌ها هنوز می‌توانند توسط قانون‌گذاران فاش شوند، ولی مشتریان لازم نیست که اطلاعات و هویت خود را به فروشندگان ارایه کنند. این مسئله به این معنی است که آن‌ها نسبت به تراکنش‌های آنلاین کارت اعتباری، حریم خصوصی بیشتری دارند.
فناوری بلاکچین و رمزارز واسطه را در تمامی مراحل حذف می‌کند. برای مثال، بازاریابی نمایش گوگل را در نظر بگیرید. مهم‌ترین دلیل که صاحبان وب‌سایت تبلیغات گوگل را روی وب‌سایت خود نشان می‌دهند، این است که کار با آن از کار با سیستم‌های تبلیغات‌کننده راحت‌تر است. برای دارندگان سایت‌ها، کار با تبلیغات‌کنندگان سخت است و ردیابی مطمئن تعداد کلیک‌ها نیز راحت نیست. با بلاکچین، وضعیت متفاوت شد و صاحبان وب‌سایت‌ها و تبلیغات‌کنندگان قادر به مبادله مستقیم با یکدیگر شدند.
این مطلب را هم مطالعه کنید: بیت کوین چیست – آشنایی بیشتر و نکاتی در مورد پادشاه رمزارزها
یک فایده دیگر فناوری بلاکچین که در مبانی رمزارز نقش مهمی دارد، قراردادهای «هوشمند» یا تراکنش‌هایی است که در آن سهام، دارایی، پول و غیره به شکلی مبادله می‌شود که در آن هیچ واسطه‌ای در کار نیست. یک راه ساده برای تصور عملکرد قراردادهای هوشمند مقایسه آن با ماشین فروش است.
معمولاً هنگام ایجاد یک سند رسمی یا هر نوعی از «قرارداد» مثل گواهینامه رانندگی، شما باید یک پروسه طولانی از امضاء قرارداد را با کسانی طی کنید که در روند تراکنش شرکت دارند. با بلاکچین این تراکنش‌ها می‌توانند به‌صورت خودکار با سیستم‌های تصدیق «درونی» انجام شوند. برای مثال، شما می‌توانید یک بیت‌کوین یا اتریوم را درون دستگاه فروش بیندازید و یک گواهینامه رانندگی یا یک ماشین را در همان لحظه دریافت کنید.
قرارداد هوشمند یک قرارداد عادی است که می‌تواند در بلاکچین کدگذاری شود. افراد شرکت‌کننده در قرارداد می‌توانند ناشناس بمانند، زیرا لازم به ارائه هویت شخصی نیستند. قرارداد می‌تواند بر اساس دستورات داده شده و بدون نیاز به واسطه در فرایند به‌صورت خودکار اجرا شود.
با وجود اینکه رمزارزها هنوز در ابتدای راه و پیشرفت خود هستند، ولی با مرور مبانی رمزارز مشاهده کردیم که در حال حاضر دارای پتانسیل عظیمی برای استفاده به عنوان یک سازوکار ذخیره ارزش امن‌تر و با حریم خصوصی بیشتر هستند. در عین حال، آن‌ها قادر به تسهیل تراکنش‌ها به شیوه‌های کارآمد و مقرون به صرفه هستند.
