از بدو پیدایش بیت کوین سرعت انتقال و کارمزد آن مورد انتقاد بوده است. این موضوع از زمانی که قیمت بیت کوین نزدیک به هزار دلار رسید، بیشتر مورد توجه عموم قرار گرفت. شبکه بیت کوین قادر به پردازش بیش از هفت تراکنش در ثانیه نیست و این موضوع مقصر اصلی کندی شبکه و گرانی کارمزد تراکنش هاست. این جا بود که ایده اولیه ساخت بیت کوین کش مطرح شد.
گروهی معتقدند که برای رفع این مشکل می توان از راه های جایگزین و مکمل مانند شبکه لایتنینگ (Lightning) و سگویت (Segwit) استفاده کرد. اما گروهی در مقابل این راه ها را کارا ندانسته و تلاش کردند تا با حفظ ذات غیرمتمرکز بیت کوین، تنها با تغییر بعضی از قوانین دست و پا گیر آن، مشکل سرعت و کارمزد را برطرف کنند. تلاشی که به خلق بیت کوین کش انجامید.
بیت کوین کش، در لغت به معنای بیت کوینِ نقد می باشد. این رمزارز با هدف سریع و ارزان تر بودن کارمزد تراکنش هایش به گونه ای که آن را قابل استفاده برای استفاده های روزمره کند به وجود آمد. با فرض اینکه شما با رمزارز موجود در کیف پول خود قصد خرید یک قهوه به قیمت یک دلار را داشته باشید. پرداخت آن با بیت کوین بعضاً می تواند منجر به متحمل شدن ۵ دلار کارمزد تراکنش شود که عملاً بی فایده خواهد بود. حال اگر اینکار را با بیت کوین کش انجام دهید، شاید حتی تنها یک سنت هزینه کارمزدتان شود. چیزی که باعث می شود بسیاری از طرفداران بیت کوین کش، آن را بیت کوین رویایی ساتوشی ناکامونو خطاب کنند.
از آنجایی که قوانین یک بلاکچین غیر قابل تغییر است، اختلاف بر سر اندازه بلاک چین بیت کوین،پس از کشمکش های طولانی در تاریخ ۱ آگوست ۲۰۱۷ منجر به هاردفورک (Hard Fork) شد و بلاکچین جدیدی به وجود آمد. هایپو یانگ (Haipo Yang)، راجر ور (Roger Ver) و وو جیهان (Wu Jihan) سه نفر از شناخته شده ترین کسانی بودند که در پی دنبال کردن هدف ساتوشی ناکاموتو، یعنی پول بودن بیت کوین از این انشعاب حمایت کردند.
به تمامی صاحبان بیت کوین به اندازه دارایی‌شان بیت کوین کش داده شد و می توانستند به یکی از دو بلاکچین را به انتخاب خود بپیوندند. سر آخر این رمزارز با قیمت فضایی ۹۰۰ دلار در صرافی ها شروع به فعالیت نمود و توسط برخی از این صرافی مانند کوین بیس تحریم شد.
منبع: Coingraph.ir
