اسمانم بس ابریست
در هوس دیدن ستاره هایم
گویی سهم من نیست
قلم خشک است
من خیره
خیره به هرانچه خاک خورده است
اتاق در تاریکی ،
من هم .
گویی نور سیاه است.
کلمات تکراری
قلم خسته
ورق غرق است
+اسمانم کو؟ نمیبینمش.
-ابریست..
اشک جاریست
+ستاره ام کو؟
-جایی در این گیتیست
ستاره ی دیگر گریست.
من زمستانم تو تابستان
ان سوی هستی بهار و
و سوای ما پاییزست.
