امروزه دو شرکت مشهور در زمینه تولید CPU یا همان پردازنده کامپیوتر و لپ تاپ به طور عمده فعالیت می کنند. دو شرکت اینتل (intel) و AMD با تولید انواع مختلف پردازنده کامپیوتر و لپ تاپ توانسته اند پیشرفت های بسیار زیادی در این صنعت کسب نمایند. یکی از مواردی که در هنگام خرید پردازنده های اینتل و AMD برای کاربران ایجاد می شود این است که پردازنده های اینتل و AMD چگونه نامگذاری می شوند و چگونه از روی نام پردازنده های اینتل و AMD می توان این پردازنده ها را شناسایی کرد. به همین دلیل قصد داریم در این مقاله به بررسی این موضوع بپردازیم.
اینتل برای نامگذاری پردازشگرهای دسکتاپی و لپتاپی و همچنین مختص به سرور یا موبایل ها و تبلت-ها، از ارقام و حرف هایی بهره می گیرد که احتمالا در ابتدا بنظر پیچیده بیایند؛ ولی با اندکی احتیاط و شکیبایی، به آسانی قادر به فهمیدن معنای حرف ها و ارقام خواهید بود. شایسته است که پیش از چک کردن گونه های حرف ها و ارقام، نام پردازشگرهای اینتل را بشناسیم. هر نسل از این پردازشگرها با توجه به تطابق کارکرد و استفاده، به چند گروه مانند Core و Celeron و Pentium و Atom و Xeon دسته بندی می شوند.
پردازشگر نوع Core با اهمیت ترین نوع است و اکثر استفاده کننده های معمولی، مهندس ها، بازی کننده ها و غیره از این نوع تهیه می کنند. البته نوع core به چند گروه دیگر هم دسته بندی می شود که شامل i3 و i5 و i7 و همچنین i9 می باشد. پایین ترین ارزش شامل مدل های Core i3 است و بالاترین آن ها متعلق به Core i7 و Core i9 است. در حقیقت هر قدر که این رقم بالاتر رود، عموما قدرت پردازشگر و کارکرد آن ارتقا می یابد؛ ولی این در حالی است که به قیاس پردازشگرهایی با همان نسل بپردازیم. مطمئنا امکان دارد که یک نوع Core i3 تازه در حد یک Core i5 و حتی یک Core i7 متعلق به چند نسل پیش، قوی تر باشد!
تا به حال، مدل های Core i3 دو هسته داشته اند. در این مدل ها با بهره گیری از تکنولوژی Hyperthreading، دو هسته مجازی هم افزوده می شود که البته در حد هسته های حقیقی یا فیزیکی، قدرت ندارد. بنابراین امکان دارد که بعضی از فروشندگان و اشخاص غیرحرفه ای بگویند که Core i3 دارای چهار هسته است! همچنین امکان دارد که مدل های i5 و i7 دارای Hyperthreading باشند و بنابراین، بنظر می رسد که تعداد هسته های یک پردازشگر چهار هسته ای در ویندوز، 8 باشد؛ این در حالی است که فقط چهار هسته حقیقی هست.
کارکرد هسته مجازی در فرآیندی مانند تبدیل ویدیو، تنها 20 درصد یک هسته حقیقی را شامل می شود. مدل های Core i5 که مختص لپ تاپ هستند، تا پیش از شناساندن نسل 8، دارای دو هسته بوده اند؛ ولی از نسل 8 به بعد، دارای 4 هسته شده اند. به عبارت دیگر، Core i5-8250u پردازشگری از نسل هشت است و دارای 4 هسته حقیقی می باشد.
پردازندهCore i5 در مقایسه با مدل های دسکتاپی، کالاهایی دارای 4 هسته هستند و گاهی فاقد تکنولوژی Hyperthreading هستند. بنابراین، ویندوز دارای 4 هسته است که همگی حقیقی هستند. اکثر مدل های Core i7 از همان ابتدا، دارای 4 هسته حقیقی بودند و امکان دارد که با در نظر گرفتن ارتقای توان مصرفی و تکنولوژی تولید، تعداد هسته های این مدل های در نسل های تازه و آتی، 6 یا 8 یا حتی بالاتر شود! البته بعضی از Core i7ها مانند Core i7-7567U فقط دارای دو هسته هستند. مدل های Core i9 از نظر تعداد و سرعت هسته ها و میزان ذخیره گاه پنهان و تکنولوژی های پشتیبانی شده، از برترین مدل ها هستند.
گروه دیگری که در دسته Core قرار دارند، پردازشگرهای با پسوند Y هستند. طراحی این مدل ها برای کالاهایی است که هم تبلت هستند و هم لپ تاپ. به عبارت دیگر، توان مصرفی از Core i3 کمتر است و کارکرد هم اندکی ضعف دارد. مثلا Core i7-7Y75 یکی از این کالاها است.
سی پی یو | CPUهای اینتل نسل 10 که جدیدا به بازار عرضه شده اند، در حقیقت برای لپ تاپ ها ساخته شده اند و قادر به این هستند که به آسانی به آپلود لپ تاپ شما در یک یا دو ثانیه بپردازند و البته باید توجه داشته باشید که این نسل از پردازشگرهای اینتل، دو شماره گذاری گوناگون دارند. توجه داشته باشید که برای تهیه CPU اینتل نسل 10، یک حرف G پس از آخرین رقم نوشته شده که در حقیقت، مدل گرافیکی قدرتمندتری دارد.
همانطور که در اول این متن بیان شد، در صورتی که نتوانید مدل پردازشگر را برای نسل های ششم تا نهم مجموعه پردازشگرهای اینتل شناسایی کنید، قادر به جستجو برای 4 عدد مندرج جلوی نام CPU هستید تا مدل آن را بفهمید. مثلا در صورتی که قادر به شناسایی مدل CPU خود نیستید، کافی است توجه خود را معطوف به 4 عدد جلوی نام آن کنید. برای نمونه، می توان گفت که مدل Core ix 9800 یکی از پردازنده های نسل نهم اینتل است که یکی از ارزشمندترین محصولات بازار به شمار می رود.
نامگذاری در مدل های گروه Core در CPU ها به این شکل است: ابتدا پیشوند یعنی واژه Core و پس از آن، سری i3 تا i9 می آید که رقم آن نشان دهنده مدل پردازشگر است و هر قدر رقم چسبیده به i در cpu ها بالا رود، پردازشگر بهتری است. نخستین عدد از این اعداد، نشان دهنده نسل پردازشگر است. نهایتا، پسوندهایی مثل M و QM و HQ و u نیز می آید که نشان دهنده دسته بندی توان مصرفی و کارکرد است.
سه مثال آسان به شما می فهماند که مفهوم اسامی چیست: پردازشگر Core i7-4720HQ از نوع نسل چهارم است که با در نظر گرفتن پسوند HQ می فهمیم که دارای 4 هسته است و در برابر مدل های نسل 4، دارای کارکردی عالی است. مثال دیگر Core i3-8130u است. این مدل i3 در زمره نسل 8 قرار دارد و با در نظر گرفتن پسوند u می فهمیم که از نوع اولترابوک است، یعنی دارای مصرف اندک است و برای لپ تاپ های با وزن کم و باریک، تناسب دارد. مثال بعدی Core i5-3210m است. این مدل در زمره نسل 3 قرار دارد و با در نظر گرفتن پسوند m به این نتیجه می رسیم که مانند مدل های با پسوند u، دارای مصرف اندک نیست و بنابراین، مناسب لپ تاپ هایی است که دارای بدنه نسبتا کلفت و باتری با حجم زیاد هستند. مدل Core i7-7Y75 از نوع با مصرف اندک از نسل 7 است که با توجه به حرف Y در عدد مدل، پردازشگری ارتقا یافته برای تبلت های بر پایه ویندوز است.
نکته جذاب این است که کارکرد پردازشگرهای Core i3 نسل 3 با پسوند m، بی شباهت به پردازشگرهای نسل 7 یا 8 با پسوند u نیست! با توجه به 5 نسل عوض شدن و بهبود، کارکرد همان است و دلیلش این است که توان مصرفی و قطعا سرعت کلاک مدل هایی با پسوند m، زیادتر بوده است. ولی اگر قیاس را با توجه به قوت پردازشگر گرافیکی مرکب انجام دهیم، نسل 8 به طور تقریبی قدرتی 2 برابر نسل 3 دارد. به هر صورت، این مدل ها دیگر ساخته نمی شوند و چند سالی است که از دور ساخت خارج شده اند.
حروف H و HK و HQ: این پسوندها مخصوص پردازشگرهای پرتابل (تلفن همراه و لپ تاپ های با رتبه پایین) هستند. پسوند H که کوتاه شده واژه High است، معنی تجهیز شدن به قوت پردازش گرافیکی زیاد را می دهد. پسوند HK نمایانگر همین برتری با توانایی افزایش سرعت کلاک و HQ نشان دهنده پردازشگر با توانایی گرافیکی زیاد و چهار هسته ای (Quad Core) می باشد.
حرف K: این پسوند، نشان دهنده قفل نبودن پردازشگر است. به عبارتی دیگر، مصرف کننده قادر به افزایش سرعت کلاک پردازشگر با پسوند K است. پردازشگر اصلی رایانه شما به شکلی تنظیم شده که در فرکانس مشخصی فعالیت می کند و حداکثر فرکانس عملکرد آن نیز به عددی ویژه محدود شده است. قادریم که سرعت کلاک پردازشگرهای سری K را افزایش دهیم؛ یعنی سرعت عملکرد و به دنبال آن، استفاده از برق آن را زیاد کرد.
پسوند بر پایه الفبای F در پردازشگرهای اینتل: پردازشگر با این پسوند که معنی «نیاز به گسستگی گرافیک» می دهد، نشان دهنده پردازشگرهایی بدون پردازشگر گرافیکی داخلی (IGPU) می باشد.
این پردازشگرها که به کارت گرافیک مجزایی نیاز دارد، اغلب دارای نرخ پایین تری در مقایسه با مدل های عادی هستند. عملکرد این پردازشگرها کاملا به پردازشگرهای اصلی خود شبیه است و تنها فرق آن ها، استفاده نکردن از گرافیک مرکب است. مثلا Core i9-9900K و Core i9-9900KF با توجه به تعداد هسته، رشته، بسامد و دیگر ویژگی های فنی کاملا شباهت دارند و تنها فرق آن ها، بهره نبردن از IGPU یا پردازشگر گرافیکی داخلی در نسخه KF می باشد.
حرف S : این پردازشگرها نشان دهنده عبارت «سبک زندگی بهینه-سازی شده برای عملکرد» یا بهینه ازی شده به جهت کارکرد زیاد هستند که نشان دهنده پردازشگرهایی با نسخه ویژه می باشند. این پردازشگرها که ویژگی های فنی و کارکرد بخصوصی دارد، عموما نرخ بالاتری خواهند داشت.
حرف Y: پردازشگرهایی که حرف پایانی آن ها Y است، نشانگر پردازشگرهایی با مصرف پایین هستند. البته این پردازشگرها با بهره گیری از تنظیمات فرکانس حداکثر توربو، به عرضه سرعت کلاک حائز اهمیتی می پردازد. این پردازشگرها بیشتر در دستگاه های پرتابل مشاهده می-شوند. در حقیقت تراشه های U و Y و M که اکنون در لپ تاپ ها و تلفن های همراه می بینید، بیشتر از اینکه کارکرد دستگاه را نشان دهد، به جهت صرفه جویی در استفاده از باتری می باشد.
حرف T : این پسوند که نشان دهنده «سبک زندگی بهینه سازی شده» می باشد، ساختار توانی ارتقا یافته به جهت کاهش توان مصرفی دارد. ریزپردازشگرهای مختص به تجهیزات دارای مصرف توان بین 30 تا 39 وات، قابلیت استفاده در بسیاری از لپ تاپ های معمول میان رده و با رده بالاتر را دارند.
حرف X : پردازشگرهایی که با پسوند X معلوم شده اند، نشان دهنده «نسخه بی نهایت» می باشند. این پردازشگرها که سرعت کلاک بالایی دارند مثل پردازشگرهای دارای پسوند K از توانایی افزایش سرعت کلاک استفاده می کنند. این پردازشگرها به سبب قابلیت زیادشان، دارای نرخ بالاتری هستند.
حرف Q: این حرف که در پردازشگرهای لپ تاپ استفاده می شوند، اول واژه Quad است که معنای چهار هسته ای بودن پردازشگر را می دهد. در صورتی که در پی پردازشگرهایی با عملکرد و کارکرد خیلی زیاد می باشید، باید به انواع دارای پسوند Q توجه کنید.
حرف B: این پسوند در پردازشگرهای نسل ۸ به بعد افزوده شده و معنای آن، این است که پردازشگر کارکردی در اندازه مدل دسکتاپی شبیه به آن دارد؛ اما معماری دارای گوناگونی کمی است.
حرف Y: پردازشگرهایی با این پسوند به لحاظ توان مصرفی، خیلی ارتقا یافته اند و در همین حین، دارای توان بالایی در سرعت کلاک هستند. به بیانی دیگر، سرعت کلاک حداکثری یا فرکانس حداکثری توربو، دارای فرق زیادی با سرعت کلاک حداقلی است.
حرف M: اکنون این پسوند تنها در پردازشگرهای سری Xeon برای لپ تاپ های ویژه استفاده می شود و معنای آن، این است که پردازشگر ویژه لپ تاپ می باشد. ولی این پسوند در مقوله زمان شناساندن نسل های اول و دوم و سوم و چهارم خانواده Core، به لپ تاپی بودن پردازشگر اطلاق می شود.
گروه های دارای ضعف پردازشگرهای اینتل برای رایانه های دسکتاپی و لپ تاپ ها، دسته Pentium است و گروه با ضعف بیشتر یا همان Celeron هم در ضعیف ترین دسته قرار می گیرد. نرخ این مدل ها کمتر است و از نظر توان مصرفی و توانایی پردازشی، از خانواده Core ضعف بیشتری دارند. در واقع پردازشگرهای گروه Pentium، سرعت هسته های CPU، مدل و پردازشگر گرافیکی مرکب و میزان حافظه پنهان، ضعف بیشتری نسبت به core i3 دارد. توجه داشته باشید که قیاس پردازشگرهای هر نسل، باید با همان دسته باشد. امکان دارد که Pentium نسل 10 از core i3 نسل 5، قدرت بیشتری داشته باشد و عموما مصرف انرژی کمتری دارد. به ویژه در نسل های جدید که پردازشگرهای گروه Celeron به لحاظ مصرف باتری، حقیقتا مصرف کمی دارند.
نامگذاری برای پردازشگرهای Pentium و Celeron، اندکی پیچیدگی دارد و با توجه به شماره مدل، قادر به فهمیدن اینکه پردازشگر متعلق به کدام نسل است، نمی باشیم. مثلا Celeron N4000 مدلی دوهسته ای، دارای معماری نسل ۸ می باشد و Pentium N4200 مدلی ۴ هسته ای، دارای معماری نسل ششم است! تعداد هسته ها و معماری پردازنده نیز با در نظر گرفتن نام، تعجب آور هستند. بنابراین به جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره یک مدل و تعداد هسته ها و مدل پردازشگر گرافیکی مرکب آن، باید به سراغ صفحه کلید خود رفته و در گوگل به جستجو بپردازید.
اینتل برای کالاهای با مصرف خیلی پایین خود مانند تبلت، کروم بوک ها و نوت بوک های کوچک و کم وزن، گروه دیگری از پردازشگرها به نام Atom را معرفی کرده است. خانواده ی Atom مصرف خیلی پایینی دارد و همچنین با قیمت کمتر نسبت به سایر دسته ها است. ولی با در نظر گرفتن اینکه کوآلکام، اپل، سامسونگ، هوآوی و مدیاتک، تراشه های با نرخ مناسب و مطلوبی برای موبایل ها و تبلت ها می سازند، گروه Atom پردازشگرهای اینتل دارای محبوبیت زیاد نیستند و توجه ها را به سمت خود جلب نمی کنند. به بیانی دیگر، نام تراشه های Snapdragon کوآلکام یا Exynos سامسونگ و کالاهای مدیاتک و غیره در ویژگی های تعدادی از تبلت ها مشاهده می شود. در برابر این موارد، پردازشگرهای Core گروه Extreme و نیز پردازشگرهای گروه Xeon برای سیستم های حرفه ای تر و سرورها ساخته شده اند و نرخ بیشتری دارند. کالاهای این دسته هم به خاطر نرخ زیاد و استفاده ویژه، توجه کاربران را جلب نمی کنند و معمولا اشخاص حتی به نام این پردازشگرها برنخورده اند.
پردازنده AMD یکی از عظیم ترین و موفق ترین برندها در حوزه ساخت و گسترش پردازشگرها است. این برند هم با در نظر گرفتن توسعه تکنولوژی تولید، امکانات، چیپست ها و پیچیده بودن مدل پردازشگرهای گوناگون مثل سایر سازندگان سخت افزار، روشی ویژه را برای نامگذاری و شناساندن قطعات خود بکار برده که بعضا منجر به گیج کردن شخصی می شود که سواد فنی ندارد. بنابراین تصمیم گرفتیم که در این متن مثل متن قبلی درباره اینتل یعنی «مفهوم نامگذاری ها در پردازشگرهای اینتل چیست؟»، این روش های نامگذاری و پسوندها را بررسی نموده و رمزگشایی کنیم. این وضع نام ها بسیار به گذاشتن اسامی در پردازشگرهای اینتل شباهت دارد.
نام هر کدام از پردازشگرهای AMD پس از نام شرکت مثل نام کمپانی اینتل، با نام تجاری یا مارک آن آغاز می شود. معمولا نام پردازشگرهایی که ما در پلتفرم AMD می سازیم، با مارک رایزن (Ryzen) گذاشته می شوند. بیان این نکته ضروری است که بطور معمول هر چقدر که رقم روبروی Ryzen بالاتر رود، پردازشگر مد نظر تازه تر و قوی تر است. مثلا پردازشگر Ryzen 7 از مدل Ryzen 5 قوی تر خواهد بود. عملکرد این عددگذاری ها در AMD کاملا شبیه به پردازشگرهای اینتل است.
البته Ryzen فقط مارک مخصوص پردازشگرهای AMD نیست و این برند، کالاهای دیگری در دسته لپ تاپ و نوت بوک ها، موبایل ها و سرورهای سخت افزاری هم دارد. این مارک ها در تعداد هسته ها، معماری قالب و استفاده با همدیگر فرق می کنند.
خانواده پردازشگر (CPU Family) به منزله اصلاح کننده های نشانگر تجاری (Brand Modifier) در اینتل هستند. معمولا در پردازشگرهای AMD پس از نام شرکت، رقمی می آید که نشان دهنده خانواده نام است. اکنون، سری پردازشگرهای Ryzen دربرگیرنده خانواده های 3، 5، 7 و 9 هستند. ارقام رده بالاتر، سطح بیشتری از کارکرد و در اغلب موارد، مشخصات اضافی را به استفاده کننده ها عرضه می کنند. می-توان درباره فرق رده های این مجموعه گفت که Ryzen 3 با ماکسیمم ۴ هسته و یک پردازشگر دارای ضعف، درخور بهره گیری در امور سبک روزمره است که در طبقه بندی ها معادل core i3 اینتل می باشد. Ryzen 5 با ماکسیمم ۶ هسته پردازشگر و مختص به استفاده بیشتر و به همین ترتیب Ryzen 7 با ماکسیمم ۸ هسته و Ryzen 9 با ۱۶ هسته، دارای کاربری سنگین و یا مخصوص به بازی هستند. بیان این نکته ضروری است که رده پردازشگر Threadripper نیز تا حداکثر ۶۴ هسته پردازشی می رسد که برای استفاده های ویژه به کار می رود.
این مدل برای سازه های کامپیوتری دارای صرفه اقتصادی است، ساخته شده و مختص کاربرانی است که کامپیوترهای شخصی خود برای استفاده های سنگین بکار نمی گیرند. همانطور که بیان شد، تمامی پردازشگرها چهارهسته ای می باشند که این چهار هسته، فیزیکی هستند و بنابراین، سست نیستند. شما قادر به تولید یک دکل ویژه برای گیمینگ هستید که حتی از پس اجرای بازی های بزرگ نیز برمی آید.
رایزن | Ryzen 5 موردی مورد توجه برای پردازشگرهای AMD است. این CPUها برای مورد قبول واقع شدن در مجموعه دوست داشتنی Intel Core i5 با نرخ تهاجمی قیمت گذاری می شوند و برای بازی ها، عملکردی غیر قابل باور دارند. این پردازشگرها ترکیبی از انواع quadcore و hexacore هستند که توانی بیشتر از مقدار موردنیاز برای ویرایش ویدئو و دیگر امور سنگین را دارند.
خانواده Ryzen 7، تقریباً مثل پردازشگرهای Core i7 Intel، عملکردی بالاتر از اندازه قابل قبول را برای بیشتر مردم دارند؛ ولی حساب و کتاب ارتقا یافته را با نرخی که تقریبا صرفه اقتصادی دارد، ممکن می سازد. در صورتی که به طور اتفاقی یک پردازشگر گرافیکی قوی داشته باشید، امکان دارد که در گزینش پردازشگر مرکزی Ryzen 7 برای منفعت رسانی به خود باشید.
سری Ryzen 9، آخرین مجموعه جادوی کامپیوتری AMD است که در 12 هسته و 24 رشته، طبقه-بندی می شود و یک میانگین بین Ryzen 7 و Threadripper است. پردازشگرهای سری Ryzen 9 افزون بر موارد تازه پردازشگرهای دسکتاپ AMD است که کارکردی عالی با ماکسیمم 16 هسته و 32 رشته را دارد.
رقم دوم در مقوله نامگذاری بر پردازشگر و سرشناسه رقمی پردازشگرهای AMD، نشان دهنده و شناساننده نسل تولید آن پردازشگر است که طبیعتا هر چقدر بیشتر باشد، امکانات و قدرت عملکرد بیشتر و مصرف انرژی پایین تری خواهد داشت. بیان این نکته ضروری است که اکنون، آخرین نسل این پردازشگرها در زمره نسل پنجم است.
رقم بعدی که بعد از نسل پردازشگر معرفی می شود، سطح عملکرد آن یا CPU Performance Level است. این مورد، نشان دهنده سطح کاربرد و عملکرد پردازشگرهای AMD است. بیان نشدن این رقم، نشان-دهنده یک پردازشگر مین استریم خواهد بود. رقم 7 و 8 در این سیستم، نشان دهنده استفاده حرفه ای و ارقام ۴ و ۵ و ۶، بیانگر عملکرد بالا است. بعد از این عنصر، ما یک جفت عددی با پیش فرض 00 را می بینیم که نشان دهنده شماره مدل و SKU، بیانگر کالا است. این جفت عددی در زمان تهیه، خیلی موثر نبوده و فقط نشان دهنده مدل پردازشگر مربوطه خواهد بود.
پس از تمام این فهرست، حروف الفبایی می آید که آن ها را پسوند الفبایی (Power Suffix) می نامند. این پسوند گذاشتن اسامی در پردازشگرهای AMD، بخش بااهمیت و تعیین کننده ای در بیان تفاوت کالاها با یکدیگر بوده و هر کدام نشان دهنده یک ویژگی مخصوص خواهند بود.
این پسوند ها که هر یک با توجه به الفبای استفاده شده معنای ویژه ای دارند، اطلاعات مناسبی از استفاده پردازشگر به شما ارائه می کند. این پسوندها در تمام نسل های پردازشگرهای اینتل نیستند ولی همیشه دارای معنای مشابهی هستند که در ادامه، بعضی از مهم ترین آن ها را معرفی کرده و بررسی می کنیم. بیان این نکته ضروری است که پردازشگرها بدون نشانگر الفبایی، پردازشگرهای استاندارد دسکتاپ را نمایش می دهند.
پسوند بر پایه الفبای G: این پسوند، نشان دهنده وجود پردازشگر گرافیکی AMD Radeon RX Vega است. عملکرد این مورد کاملا مثل پسوند i در سری Core است.
پسوند بر پایه الفبای X: این حرف در سیستم نامگذاری AMD، معنای کارایی و قدرت بالای پردازشگر است. این تراشه های Ryzen به توانایی Extended Frequency Range (XFR) یا محدوده فرکانس زیاد شده تجهیز شده اند. هریک از پردازشگرها با این پسوند، بیشترین سرعت کلاک و مصرف انرژی را خواهند داشت. مثلا سرعت کلاک اصلی و تقویت شده پردازشگر Ryzen 5 3600X به مقدار ۲۰۰ مگاهرتز بیشتر از مدل عادی این مدل است.
پسوند بر پایه الفبای U: این پسوند در پردازشگرهای AMD، نشان دهنده مصرف کم پردازشگر است. سرعت کلاک کم، مصرف برق پایین تر و ایجاد گرمای پایین تر از مشخصه پردازشگرها با این پسوند است. این مجموعه از پردازشگرها به علت سرعت و مصرف انرژی کم تر، عمدتا در لپتاپ ها و دستگاه های پرتابل مشاهده می شوند.
پسوند بر پایه الفبای H: این پسوند، نوع کوتاه عبارت high performance است. پردازشگرهای Ryzen با پسوند H، سرعت کلاک زیادی دارند و انرژی بالاتری را صرف می کنند، عملکرد با سرعت و قابل اعتماد آن ها، به سرعت پردازشگر بیشتر می انجامد. آن ها بخاطر این مشخصات، میزان گرمای پایین تری ایجاد می-کنند؛ به همین خاطر، لپ تاپ های بزرگتر و محکم تر برای این پردازشگرها بهتر خواهند بود.
پسوند بر پایه الفبای T: این پسوند، نشان دهنده عبارت توربو (Turbo) و سرعت کلاک زیاد است و برای کار با سرعت تر و مطلوب تر پردازشگر است. بنابراین در صورتی که عبارت HT یا XT بر پردازشگر ویژه ای نوشته شده و معنای عملکرد بهتر در مقایسه با پردازشگر عادی خواهد بود.
پردازشگرهای سریM : پردازشگرهای این سری در مقایسه با انواع سری U، دارای سطح بهینه سازی مصرف انرژی و ایجاد حرارت بیشتری هستند و مختص الترابوک ها و دستگاه های با وزن کم و نازک ساخته شده اند.
در این مقاله تلاش کردیم شیوه نامگذاری پردازنده های اینتل و ای ام دی را به شما بیاموزیم. در نظر داشته باشید که ممکن است هر دو شرکت محصولاتی داشته باشند که نام آن ها به وسیله این سیستم نامگذاری تعیین نشود. اما به طور کلی می توان گفت که بخش عمده پردازنده های اینتل و AMD با روش های ذکر شده در این مقاله، از روی نام قابل شناسایی و بررسی هستند. با تشکر ویژه از مجموعه متخصص فروشگاه کامپیوتر آسارایان بابت گردآوری این مقاله خوب و کامل.
