هر سال به وقت موعد تمدید اجاره‌خانه، وضعیت از سال قبل سخت‌تر می‌شود. از سال ۹۲ که بدون برگزاری مراسم‌های مرسوم، دست هم را گرفتیم و زیر یک سقف رفتیم تا به امروز، قطعا بزرگترین مشکل ما وضعیت مسکن بوده و هست.
از رشد هر ساله‌ی قیمت مسکن و واسطه‌گری کاسبکارانه‌ی بنگاه‌ها برای بالابردن اجاره تا زحمت پیدا کردن خانه‌ی مناسب نزدیک محل‌کار هر دونفرمان و مشکلات جابجایی هم نگویم بهتر است. اما نگرانی اصلی من سال آینده است. هر سال به صورت میانگین در طی یک‌ماهی که فرصت هست برای جابجایی، عصرها بعد از کار حدود ۵۰ تا ۷۰ خانه را بازدید می‌کردیم و شب‌ها به پک‌کردن و بسته‌بندی وسایل خانه می‌گذشت.
در سال‌های گذشته همیشه خانه‌ها دارای مستاجر بودند اما سال ۹۸ از این جهت عجیب بود که هر خانه‌ای که رفتیم بدون مستاجر بود. خانه‌ها اغلب رنگ شده و خالی ولی با قیمت‌های نجومی.
سال قبل‌تر پس از افزایش دو برابری اجاره‌خانه‌ها اکثر افرادی که در محله‌های مرکزی تهران بودند به غرب و شرق رانده‌شدند و یا به محل‌های جنوبی‌تر تهران رفتند. همچنین برای قشر کارمند این افزایش ناگهانی گران تمام شد و اغلب عطای تهران را به لقایش بخشیدند و برای سکونت به کرج، هشتگرد در غرب یا پردیس در شرق رفتند.
مشکلات رفت و آمد به از کرج به تهران برای من هضم نشدنی‌ست. ۷ سال تمام این راه را آمده‌ام و به جد می‌گویم همیشه مشکل ترافیک تهران-کرج وجود داشته، اما امسال وضعیت جور دیگریست. از ۵ صبح که سرویس‌های ایران‌خودرو، سایپا، پادگان‌ها و دیگر شرکت‌های مستقر در جاده مخصوص راهی اتوبان می‌شوند تا پاسی از شب، ترافیک از داخل شهر تهران تا کرج به صورت ایستا در هر دو باند رفت و برگشت وجود دارد.
افزایش قیمت بنزین هم در سال ۹۸ عملا راه استفاده از خودروی شخصی را بست. همچنین مشکل جای پارک در تهران به بحرانی‌ترین وضعیت خود رسیده‌است. اگر ساعت ۶ در جردن دنبال جای پارک گشته‌باشید منظورم را می‌فهمید. اکثر راننده‌ها در ماشین‌هایشان خواب هستند و ساعتی به جاده زدند که قبل از شش صبح به محل کار خود برسند و باقی فرصت را استراحت کنند تا تازه به سر کار بروند.
ما راهی به جز سکونت در تهران نداشتیم. در ادامه، وضعیت مسکن خودم را به تفکیک هر سال با امکانات هر خانه به صورت جدولی در آوردم تا وضعیت رشد اجاره‌بها به صورت ملموس‌تری دیده شود:
افزایش اجاره‌بها در سال ۹۸ به کنار، سال ۹۹ قطعا سال تلخی برای مستاجرها خواهد بود. به شکلی که دیگر عملا اقامت در تهران ممکن نباشد. از این‌رو در صورتی که نیاز به نیروی کار متخصص داشته‌باشید، از بین آن‌هایی که هنوز مهاجرت نکرده باشند، باید به صورت جدی کارها را به شکل دورکاری درآورید تا بتوانید هزینه‌ی زندگی و وقت تلف‌شده‌ی تردد نیرو را کمتر کنید. با دورکاری نیرو می‌تواند مسکن ارزانتری تهیه و طبعا قیمت تمام‌شده‌ی نیروی متخصص برای شما کاهش می‌یابد و وضعیت روانی فرد متخصص به دلیل نماندن در ترافیک، بهبود می‌یابد.
تغییر شغل باید با توجه به وضعیت پیش‌آمده تغییر کند و روال‌هایی که در گوشه و کنار دنیا برای دورکاری اجرایی می‌شود باید مد نظر قرار گیرد.
شاید نیاز باشد برخی از موارد برون‌سپاری شود و هزینه‌ی سربار تیم برون‌سپاری شود.
سال سخت ۹۹ در پیش است...
