پس از مدتها فعاليت صنفى ( بدليل فرصتى كه در ايام قرنطينه نانوورووجك كرونايى دست داد )وقتى وضعيت صنفي داروسازان كشور را كمى دقيق تر مورد بررسي قرار دادم به اين نتيجه رسيدم كه بجز در مواردى بسيار بسيار خاص و محدود تقريبا صنف داروسازي كشور خودخواسته ، يا ديگران خواسته ، آگاهانه يا ناخودآگاه دچار پديده و سندرم Air Sandwich شده است !
سندرم يا نوعى استراتژى كه در آن افراد يا سيستم هاى درگير ، بظاهر چشم اندازي مشخص و متعالي در بالاترين لايه خود دارند و در پايين ترين سطح خود درگير فعاليت هاى روزمره و درگيرى هاى روزانه خود هستند و در واقع در عمق وجودى ساختار استراتژيك شان چيزي جز هوا وجود ندارد و خبرى از همبرگر و گوجه فرنگى و كاهو و خيار شور و سس ... نيست كه نيست !
و بدليل تهى بودن لايه هاى ميانى اين ساندويچ يا به عبارت ديگر و بدون هر گونه تعارف بدليل نبود تصميمات دندانگير و كليدي كه اقدامات روزمره صنفي را به اهداف متعالي آن پيوند دهد اقدامات صنفى شان هرگز احساسي واقعى از خوردن يك ساندويچ را ايجاد نمى نمايد.
شايد بسيارى از بزرگان داروسازي كشور اعم از بزرگواران انجمنى( ايران و تهران ) و عاليجنابان فعلا غير انجمنى از اين حرف و نوشتار من دلخور شوند اما دوستان عزيز ، براى چندمين بار مى گويم جامعه داروسازى كشور را كلا يا فاقد برنامه ، هدف ، چشم انداز استراتژيك مى بينم و متاسفانه ما مبتلا به سندرم Air Sandwich شده ايم و يا چشمان من نيازمند عينك خوش بينى است كه متاسفانه بر چشم ندارم.
مطمئنم اگر از هر جوان دانشجوى سال اول داروسازى كشور هم بپرسيم جه جايگاهى را براى جامعه صنفى خود در آينده مى پسندد قطعا چشم اندازي متعالى را تنها در ظرف يكى دو دقيقه برايمان بتصوير خواهد كشيد و نان لايه بالايي ساندويچ ما را خواهد ساخت.
فعاليت هاى روزمره صنفى ما هم كه كاملا مشخص است ، ارائه خدمات و سرويس هاى دارويي درمانى در سطوح مختلف صنفى كه بدون توقف در حال انجام است كه اين نيز نان لايه پايينى ساندويچ ما را مى سازد.
عاليجنابان و عزيزان صاحب مقام
همبرگر و مخلفات ميانى ساندويچ داروسازي كشور را برنامه هاي استراتژيك ، آينده نگر ، منطقي ، هدف مند و منطبق بر واقعيات ، امكانات و الزامات موجود ما مى سازد، اگر به تشخيص يحتمل اشتباه من صنف مبتلا به سندرم Air Sandwich شده باشد ، مقصر بدنه زحمت كش و نخبه آن نيست ( لطفا هرگز بر داروساز شريف مسئول فنى و موسس داروخانه بابت كم كارى خورده نگيريد) ، قطعا مقصر نبود برنامه و تدوين برنامه و تدوينگر شايسته آن است و لاغير !
بارها گفته ام مجددا هم تكرار مى نمايم ، تا جامعه داروسازي كشور برنامه ايى استراتژيك، مدون و مورد تاييد منتخبينش را نداشته باشد و تا بدنه صنفى آن را در دسترس نداشته و از آن آگاه نباشد مشكلات روز بروز پيچيده تر خواهد شد !
آخر چگونه ميتوان بدون رادار ، برج مراقبت ، خلبان كارآزموده هواپيمايي را بسلامت به مقصد نشاند؟
داروساز و پژوهشگر
٢٨ ارديبهشت ٩٩
