یلدای دوست‌داشتنی
برای یلدای دوست‌داشتنی می‌نویسم؛ جایی میان صفحه‌های ویرگول که منو قلقلک داد تا دوباره دست به کیبورد بشم و بنویسم. راستش هیچ ایده‌ای ندارم، فقط می‌خوام کمی با هم گپ بزنیم.
آره، یادم میاد آخرین باری که به بهانه یلدا کنار هم بودیم. بهانه زیاد بود: یه شب‌نشینی دور هم، یه چای و شیرینی و خنده‌های نصفه‌نیمه. اما یادم نمیاد چه کسانی رو محکم‌تر نتونستم بغل کنم یا دست‌هایی که سرد شدن و دیگه هرگز نتونستم بفشارمشون.
نمونه‌اش همین عموی از دست‌رفته‌ام. کسی که هیچ وقت نتونستم درست درکش کنم، اما حالا داغ روی سینه‌ام شده، مثل مکث بعد از خنده‌های من. درست همون‌جایی که سکوت بود و حال خراب، با یک کلمه خنده را منفجر می‌کرد.
کارش رو خوب بلد بود. می‌دونست چی رو با چی ترکیب کنه تا خنده بگیره. استاد بود. خودش علاقه زیادی به رضا عطاران داشت و واقعاً چیزی از او کم نداشت. تو صورتش یه عطاران پیدا می‌شد، تو کلامش بزرگ‌ترین روان‌شناس تاریخ.
یه جاهایی نجاتم داده بود از فکر و خیال. یه جاهایی دستم رو گرفته بود تا کج‌راه نرم. خلاصه، زندگی اصلاً معلوم نمی‌کنه کی و کجا قراره همه چی تموم بشه...
دورهمی‌هایی که کم‌رنگ شدن
دورهمی‌ها کم‌رنگ‌تر شده، خیلی هم کم‌رنگ‌تر. می‌دونی چرا؟ به‌خاطر گرونی‌ها...(حرف تکراری) مردم کمتر حوصله حرف زدن با هم رو دارن.به سرعت عصبی میشن. همین پدر خودم بارها شده سر دو کلمه این‌طرف‌تر و اون‌طرف‌تر بحثی راه انداخته و عصبی شده. بعدش که طوفان تموم شده، یادش نمیاد چرا انقدر عصبی شده بود.
ما خیلی صادقانه بگم، زود داریم تموم می‌شیم. رفاقت‌ها، دوستی‌ها، صمیمیت‌ها دارن رنگ خودشون رو از دست می‌دن. کمتر به حرف‌های هم گوش می‌دیم. یاد اون برنامه شام ایرانی سری آخر افتادم که چند روز پیش پخش شد. پژمان بازغی از آداب حرف زدن میگفت:
چقدر زیباست که اجازه بدیم حرف طرف مقابل تموم بشه و بعد شروع کنیم به صحبت کردن. فقط نخوایم خودمون حرف بزنیم و حرف، حرف خودمون باشه. شاید این یکی از آداب دورهمی‌ها بوده که داریم فراموشش می‌کنیم.
پایان‌بندی
شاید باید دوباره به یاد بیاریم چرا دور هم جمع می‌شدیم، چرا می‌خندیدیم و چرا برای هم وقت می‌ذاشتیم. یلدا فقط یک شب نیست؛ یک یادآوریه برای کنار هم بودن، برای قدر دونستن کسانی که هنوز می‌تونیم کنارشون باشیم.
زندگی کوتاه‌تر از اون چیزیه که فکر می‌کنیم. بیایید این یلدا رو بهانه کنیم تا دوباره دور هم جمع بشیم، حرف بزنیم، بخندیم و یادمون بیاد که این دورهمی‌ها می‌تونن چقدر ارزشمند باشن.
یلداتون مبارک. 🌙
