حلال یکی از دو جز سازنده و اصلی محلول می باشد. یک محلول از حلال و حل شونده تشکیل می شود که معمولا بخشی که حجم و مقدار بیشتر را به خود اختصاص می دهد حلال می باشد. حلال ها به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که اصلی ترین آن ها، دو دسته قطبی و غیرقطبی است.
قطبی یا غیرقطبی بودن یک حلال وابسته به مولکول ها و نوع ساختار آن می باشد. در حلال های قطبی، مولکول های سازنده نیز ساختار قطبی داشته و دارای دو سر یا همان دو قطب مثبت و منفی می باشند. این مواد یکدیگر را طی نیروی جاذبه الکترواستاتیکی جذب می نمایند. نوع غیرقطبی نیز از پیوندهای کوالانسی ضعیفی تشکیل شده است که دلیلی بر پایین بودن نقطه جوش آن هاست به عبارت دیگر آن ها، فرار هستند.
کاربرد حلال ها در زندگی روزمره و در صنعت بسیار گسترده است. آن ها معمولا برای رقیق کردن یک محلول ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. گاهی برای استخراج، استفاده شده که از این نظر، آن ها، کاربرد گسترده ای در صنعت استخراج مایع دارند. به عنوان مثال در بحث روغن گیری، مواد نفتی، عطر، تولید رزین ها و اجزای تشکیل دهنده داروها، آن ها کاربرد گسترده دارند.
حلال ها در شست و شو نیز مورد استفاده اند و به عنوان مواد پاک کننده در محلول شست وشو بوده و آلودگی ها و مواد زائد را در جایگاه های گوناگون از بین می برند به عنوان مثال در شست وشوی لباس و ظروف و… کاربرد دارند. در بحث های صنعتی از آن برای کاهش یا افزایش ویسکوزیته، تغییر خواص دمایی، استخراج مواد، پاک کردن آلودگی ها از روی سطح و غیره استفاده می کنند. در تولید لاک برای حل کردن رنگ های مختلف کاربرد داشته و یکی از اجزا اصلی تولید لاک است.
