پترو رزین (پترولیوم رزین) c9 کد R110 که می توان از آن با نام های رزین هیدروکربن یا رزین نفتی نیز یاد کرد در حقیقت گرانولی است زرد رنگ ( متمایل به رنگ سفید ) با قدرت استحکام در برابر آب ، چسبندگی و انعطاف پذیری بسیار خوب که در صنعت بسیار مورد توجه می باشد.
رزین هیدروکربن ها معمولاً با تعداد هیدروکربن هایی که دارا می باشند در صنعت شناخته می شوند. رزین های C9 نیز غالبا از کراکرهای معطر ( کراکر ها خورد های چربی هستند که پترورزین ها به واسطه گرمای زیادی که طی عمل ترک خوردن و خورد شدن نفتا که نوعی سوخت مایع هیدروژنی است که قابلیت اشتعال زایی و فراریّت بالایی دارد ، تولید می شوند .) مانند وینیل تولوئن ، ایندن ، آلفا متیل استایرن ، استایرن ، متیلیندنس و … تولید می گردند.
این ماده از قدرت انعطاف پذیری بسیار خوبی برخوردار است ، پایداری نوری مناسبی دارد. قابل حل در هیدروکربن های آروماتیک ، استرها و حلال های کلر می باشد. پایداری عالی در برابر مواد شیمیایی و آب دارد. از خاصیت چسبندگی برخوردار است ، وزن مولکولی کمی دارد ، به تنظیم ویسکوزیته در فرمولاسیون کمک می کند ، پایداری نوری بسیار خوبی دارد ، در برابر لکه و سایش نیز از خود مقاومت بسیار خوبی به نمایش می گذارد.
از این ماده معمولا در تولید لاک ها و لعاب های الکیدی ، در تولید چسب های موکت ، در صنایع رنگ و رزین و انواع پوشش ها ، استفاده در انواع صنایع پلیش ، در تولید انواع جوهرهای رنگی ، در صنایع کشتی سازی ، در ساخت مواد منفجره و مواد قابل احتراق ، در تولید چسب گرم مذاب ، در تولید آسفالت هایی که زود خشک می شوند ، در تولید لاستیک تایر ، در تولید چسب های اسپری و … استفاده می شود.
با وجود این که از نظر شیمیایی این ماده در دسته مواد غیر سمی و غیر قابل اشتعال قرار می گیرد ، اما بهتر است هنگام تماس طولانی مدت با آن از دستکش ، ماسک ، کلاه ، عینک و لباس ایمنی مناسب استفاده نمایید. برای نگهداری از آن نیز بهتر است از انبارهای خشک ، خنک ، به دور از منابع آتش و حرارت استفاده شود. و همچنین رطوبت ، شرایط دمایی محیط نیز به صورت مرتب چک و بررسی گردد.
