لایسنس CC-BY یا همون Creative Commons Attribution سادهترین و آزادترین لایسنس از خانواده لایسنس های Creative Commons هست که مختص محتوایی مثل عکس، موسیقی، ویدیو و... نوشته شدن. لایسنس CC-BY همزمان با معرفی اولیه CC لایسنس ها درسال ۲۰۰۲ وارد صحنه شد.
خانواده لایسنس های CC دارای چهار عنصر اصلی هستن، BY, SA, ND, NC و با این چهار عنصر شش مدل لایسنس اصلی وجود داره که امروز به CC-BY میپردازیم، تنها شرط اصلی در این لایسنس اینه که هر کسی که از اثر استفاده میکنه، باید اسم خالق اصلی رو بیاره.
یعنی تو میتونی کپی کنی، پخش کنی، تغییر بدی، حتی برای کارای تجاری ازش استفاده کنی، فقط باید اشاره کنی که این اثر مال کی بوده. CC-BY خیلی زود تبدیل شد به یکی از محبوبترین گزینهها، چون کمترین محدودیت رو داشت.
البته همین موضوع آوردن نام سازنده اصلی (اتریبیوشن) چندین بار موجب بحثهای داغ تو جامعه علمی و هنری شده که اصلاً «اتریبیوشن درست» یعنی چی، و یکی از چالشهای مکرر این لایسنس تعریف دقیق «ذکر منبع» هست. مثلاً اگه اثری بارها و بارها تغییر کنه، یا داخل یک پروژه عظیم استفاده بشه، معلوم نیست ذکر نام خالق اولیه باید چهشکلی باشه.
مناسب برای همکاریهای علمی و آموزشی گسترده
روند نشر و بازتوزیع رو خیلی سریع و راحت میکنه.
شرط ذکر نام، یه جور تضمین اعتبار حداقلی برای خالق اصلی میذاره.
مدیریت دردسرساز اتریبیوشن (ذکر منبع) در پروژه های بزرگ
ریسک «اتریبیوشن نمادین»، یعنی عمدا طوری اسم خالق اثر ذکر بشه که کمتر دیده بشه
چون خیلی دست بقیه بازه و میتونن از اثر در هر موردی استفاده یا سواستفاده کنن، خالقها گاهی حس میکنن ارزش کارشون درست منتقل نمیشه.
ژورنالهای علمی اوپناکسس مثل PLOS ONE
کتابخانه دیجیتال اروپا Europeana
خیلی از منابع آموزشی آزاد (OER) تو دانشگاهها
لایسنس CC-BY یک لایسنس فوقالعاده باز و سادهست که فقط یه خواسته داره: اسم منو بیار. همین. به خاطر همین سادگی هم محبوبترین انتخاب بین ناشرای علمی و آموزشی شده، تعادلی بین آزادی مطلق و احترام حداقلی به خالق اثر.
