طبقه بندی محتوا : تخصصی
مخاطب: متخصصین حوزه امنیت سایبری تهاجمی
1.هدف:
• ردتیمینگ: تقلید از حملهکنندگان واقعی و شناسایی نقاط ضعف.
• تست نفوذ: بررسی ضعفهای فنی در سیستمها.
2.چگونگی اجرا:
• ردتیمینگ: با استفاده از تکنیکهای متنوع.
• تست نفوذ: با ابزارهای مخصوص.
3.آگاهی سازمان:
• ردتیمینگ: تیمهای امنیتی آگاه نیستند.
• تست نفوذ: با آگاهی و هماهنگی تیمها.
4.محدوده و مقیاس تست:
• ردتیمینگ: ارزیابی جامع در تمام جوانب و با مقیاس وسیعتر.
• تست نفوذ: مرکزیت بر نقاط ضعف فنی و محدود به بخشهای خاص.
5.زمانبندی و فرآیند:
• ردتیمینگ: فرآیند مستمر و طولانیتر.
• تست نفوذ: پروژهای و در زمان محدود.
6.تخصص تیم:
• ردتیمینگ: افراد با تجربیات و تخصصهای گسترده.
• تست نفوذ: تمرکز بر مهارتهای محدودتر.
7.هزینه و پیچیدگی:
• ردتیمینگ: پیچیده و با هزینه بیشتر.
• تست نفوذ: با پیچیدگی و هزینه کمتر.
8.رویکرد ارزیابی:
• ردتیمینگ: دید گسترده و جامع به امنیت.
• تست نفوذ: تمرکز بر آسیبپذیریها و تهدیدات خاص.
هر دو روش میتوانند بهبود امنیت سازمان را بهبود بخشند، اما توجه به هدف و نیازهای خاص سازمان مهم است. ردتیمینگ به عنوان یک روش جامعتر و تمرکز بر امنیت سازمان در نظر گرفته میشود، در حالی که تست نفوذ معمولی معمولاً محدود به آسیبپذیریها و ضعفهای خاصی است. انتخاب روش مناسب بستگی به نیازها، هدف و محدوده تست، تخصص و تجربه موجود و منابع در دسترس سازمان دارد.