چکیده:
تخلیه کرونا به عنوان یک روش پیشپردازش سطحی مناسب برای مواد پلیمری بهطور گستردهای مورد استفاده قرار میگیرد. در این کار، از طیفسنجی مادون قرمز با بازتابی کامل (ATR-FTIR)، طیفسنجی الکترونی با انرژی انتشار (XPS)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) برای بررسی رفتار فیلم پلیپروپیلن با کشش دو محوری(BOPP) تحت تأثیر تخلیه کرونا استفاده شده است. واکنشهای شیمیایی احتمالی در طی فرایند درمان کرونا تحت تأثیر ترکیبات جوی بهطور سیستماتیک خلاصه شده است. این کار یک پایه نظری برای بهبود عملکرد فیلمهای BOPP و گسترش زمینههای کاربرد آنها فراهم میکند.
کلیدواژهها:
تخلیه کرونا؛ فیلم BOPP؛ اثر اتیچینگ فیزیکی؛ اثر اکسیداسیون شیمیایی
۱. مقدمه
پلیپروپیلن (PP) به عنوان یک رزین ترموپلاستیک، یکی از اعضای مهم پلیالفینها (پلیاتیلن، پلیپروپیلن، پلیبوتیلن) است و همچنین یکی از پنج رزین مصنوعی عمومی (پلیاتیلن، پلیاستایرن، پلیپروپیلن، پلیوینیل کلراید و پلاستیک آکریلونیتریل بوتادین استایرن) میباشد. این ماده میتواند بر اساس تفاوت ترکیب به دو دسته تقسیم شود: پلیپروپیلن هموپلیمری و پلیپروپیلن کوپلیمری. در عین حال، این ماده شامل سه نوع بر اساس تفاوت ساختاری است: پلیپروپیلن ایزوتاکتیک، پلیپروپیلن آنیزوتاکتیک و پلیپروپیلن آتاکتیک. از آنجا که فیلم پلیپروپیلن کشش دو محوری (BOPP) در فرایند قالبگیری، تغییر شکل کششی عرضی و طولی را تجربه میکند، آرایش زنجیرههای مولکولی یا بخشهای زنجیرهای آن تغییر میکند و به این ترتیب، عملکرد فیلم بهطور قابل توجهی بهبود مییابد. فیلم BOPP به دلیل خواص مکانیکی عالی، مقاومت شیمیایی، مقاومت در برابر سرما و گرما، بارری خوب و قیمت پایین، بهعنوان رایجترین ماده بستهبندی شناخته میشود و به «ملکه بستهبندی» معروف است.
با وجود اینکه فیلم BOPP دارای بسیاری از خواص برجسته است، ساختار شیمیایی آن فاقد گروههای فعال است. همچنین، عوامل متعددی باعث میشود که wettability و bonding آن دشوار باشد، مانند کریستالین بالا، انرژی سطحی پایین، غیر فعال بودن شیمیایی، آلودگی سطحی و وجود لایه مرزی ضعیف. بهویژه، wettability ضعیف به شدت محدودکننده کاربرد فیلم BOPP در جوهرها، چسبها، مواد کامپوزیت، حرارتچسباندن و ناحیه پوشش است. بنابراین، درمان ثانویه فیلم BOPP برای بهبود wettability و چسبندگی آن ضروری است.