پیرمرد من برای تو مینویسم !مدتهاست که در قلب و ذهن من جا خوش کرده ای و امان از قلب عاشق و حال و هوای عشق که هیچ گاه تازگی اش را از دست نمیدهد
هنوزهم هرگاه تورا میبینم قلبم به تپش می افتد ، دستانم میلرزند و مغزم خالی از کلمات میشود . پیرمردِ من، هرگز نمیتوانم نوع عشق تورا، نوع دوست داشتنت را ،چهره ات را و حالات خودم هنگام کنار تو بودن را وصف کنم...
هرگزنمیتوانم از تو و وجود زیبایت دست بکشم ، شاید حتی هرگز به تو دستم نرسد ، اما تو همچنان پیرمردِ منی پیرمزدی که هنگام باز کردن صفحهی پیامت لبخند از روی لبم نمی رود ... پیرمردی که تمام دوستان ونزدیکم به خوبی می شناسنش
دختر کوچکی که به تو دل بسته با وجود ۲۳ سال فاصله ی سنی تو را با تمام وجودش دوست دارد الان داری میروی ، از دیارمان، از ایرانمان... اما چه کسی میداند شاید اگر پنج سال دیگر به اصفهانمان بازگردی تک تک پل هایی که آبی از زیرشان رد نمیشود ، تمام بناهایی که رو به متروکه شدن هستند ، همه ی سینماها و بازار ها و خیابان های اصفهان را زیر و رو کنم... تا که شاید اتفاقی پیرمردی را ببینم که از دیار دیگری بازگشته ، پیرمردِ مهندس، پیرپرد زیبایی که شاید دیگر این دختر کوچک را به یاد نمی آورد ... پیرمردی متاهل شاید در کنار همسر و فرزندش:)
امیدوارم که دلتنگت نشم و اگه شدم با این غمِ عجیب کنار بیام:))))۱
۱/۳۱
