از سال ها قبل صنعت طیور نقش مهمی در تامین نیازهای تغذیه ای بشر داشته است. بخش مهمی از پروتئین بدن ما از طریق طیور تامین می گردد. با افزایش جمعیت در پهنه کره زمین هر روز نیاز به افزایش تولید پروتئین بیشتر می شود. به همین دلیل طی سالهای گذشته با استفاده از آنتی بیوتیک و صنعتی شدن پرورش طیور تا حد زیادی این نیاز برطرف شده است. البته باید دقت داشت که این روش با توجه به مصرف آنتی بیوتیک های مختلف و دانه های صنعتی تولید شده خود به نوعی وابستگی به واردات را ایجاد کرده است.
حتما شما هم در برخی فروشگاه ها با مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) رو به رو شده اید. بدون شک برای شما هم این سوال مطرح شده است، که چه نوع مرغ هایی هستند؟ و تفاوت آنها با مرغ های معمولی چیست؟
مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) امروزه به وسعت بالایی در سطح بازار مشاهده می شوند. این مرغ ها از نظر مزایای مصرفی نسبت به مرغ های معمولی طرفداران بیشتری را به دست آورده اند.
مرغ سبز یا مرغ بدون آنتی بیوتیک و مرغ ارگانیک امروزه با استقبال گسترده مصرف کنندگان روبرو است. از این رو بسیاری از مرغداران به دنبال تولید این نوع مرغ می باشند.
پرورش طیور در ایران از دیرباز به عنوان یکی از مشاغل پرطرفدار مطرح بوده است. شیوه های مختلف سنتی و صنعتی زیادی در پرورش طیور میان کشاورزان رواج داشته است.
همانگونه که در سالهای گذشته دیده شده درخواست خرید برای تولیدات ارگانیک رو به افزایش است. خریداران تمایل روز افزونی به خرید محصولاتی پیدا می کنند که از مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک کمتری در فرآیند تولید استفاده می شود.
در مجموعه های کوچک و نیمه صنعتی و یا تولیدات خانگی به صورت عادی از مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک استفاده نمی شود و یا کمتر این اتفاق می افتد. با گسترش این نوع تولید از میزان تولیدات ارگانیک بیشتری بهره مند خواهیم شد، ولی باید راهکار مناسب جهت افزایش چشمگیر تولید ارائه داد تا فرآیند مناسبی بدست آورد.
به مرغ هایی که آن ها را بدون استفاده از هیچ نوع آنتی بیوتیکی پرورش می دهند، می گویند.
همچنین در صنعت مرغداری و میان مردم به مرغ سبز مشهور هستند.
مرغ های معمولی باید حتما از آنتی بیوتیک استفاده نمایند، تا به خوبی دوره های پرورش خود را طی کنند. در حالی که مرغ های سبز (بدون آنتی بیوتیک) به هیچ عنوان از آنتی بیوتیک استفاده نمی کنند. این مرغ ها در طول دوره پرورش خود، ۳ بار توسط سازمان دامپزشکی کشور مورد آزمایش قرار می گیرند.
تمامی این آزمایش ها نشان می دهند که آیا مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک)، آنتی بیوتیکی مصرف کرده است یا بدن این حیوان عاری از داروی بیان شده است. پس از این که توسط سازمان دامپزشکی تاییدیه برای پاک بودن دریافت نمود، با عنوان مرغ سبز یا مرغ بدون آنتی بیوتیک وارد بازار می شود.
اگر در طول آزمایشات در بدن مرغ ها، اثری از داروهای ضد کوکسیدیوز، یا آنتی بیوتیک مشاهده شود، دیگر این مرغ ها را نمی توانیم در سبد مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) جای دهیم. می توانیم بگوییم که در حال حاضر تقریبا ۳ سال است که بسیاری از مرغداری های کشور، اقدام به تولید مرغ های سبز نموده اند.
زیرا این دسته از مرغ ها در میان مردم طرفداران بیشتری یافته، و سلامت انسان ها را بیشتر به ارمغان آورده است. البته باید بگوییم پرورش مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) بسیار دقیق و حساس می باشد. این دسته از مرغ ها باید در طول ۴۵ روزی که پرورش داده می شوند، به هیچ عنوان به بیماری خاصی دچار نشوند.
زیرا اگر به هر دلیلی مرغ ها به بیماری مبتلا شدند، مسلما باید برای آنها آنتی بیوتیک تجویز شود. همین مسئله منجر شده است تا هزینه پرورش مرغ سبز یا مرغ بدون آنتی بیوتیک نسبت به مرغ معمولی بسیار بالا باشد.
همان طور که گفته شد پرورش مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) نیز مانند مرغ ارگانیک بسیار حساس و هزینه بر است، زیرا آن ها در طول این دوره نباید به بیماری خاصی مبتلا شوند.
همچنین به دلیل فواید زیادی که مصرف این نوع مرغ دارد، تقاضا برای خرید آن بسیار بالاست. از طرفی طول دوره پرورش در این توع طیور طولانی تر بوده و علاوه بر داشتن زحمات بیشتر برای مرغدار هزینه های بیشتری را نیز در بر دارد.
به همین دلایل مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) نسبت به سایر انواع مرغ ها گران تر است.
به مدت زمانی که از آخرین مصرف آنتی بیوتیک مرغ ها تا زمان کشتار سپری می شود، می گویند. رعایت دوره منع مصرف در صنعت مرغداری برای مصرف کنندگان بسیار اهمیت دارد.
هدف از این دوره خروج اثرات داروهای استفاده شده توسط مرغ و طیور از بدن آن ها است.
چون در پرورش مرغ سبز از آنتی بیوتیک استفاده نمی شود، نسبت به مرغ معمولی یکسری مزایا دارد، مانند:
ادامه مقاله مرغ سبز (بدون آنتی بیوتیک) را در این لینک مطالعه نمایید.
منبع: دامیران - پایگاه پیشرو و فراگیر دامپروری و دامپزشکی
