نگاهی به حقوق نادیدهگرفتهشده در زندگی مشترک
در زندگی مشترک، همیشه دعواها و اختلافات به مسائل مالی یا خیانت ختم نمیشوند. گاهی آنچه رابطه را فرسوده میکند، نه فریاد است و نه خیانت—بلکه سکوتی سرد و بیتفاوتیای است که سالها ادامه دارد. بیتوجهی عاطفی، آنقدر آرام و بیصدا رخ میدهد که نه همسایهها میفهمند، نه حتی قانون بهروشنی دربارهاش حرف زده است.
اما آیا میتوان از همسر به خاطر بیتوجهی عاطفی شکایت کرد؟ آیا قانون ایران چنین رفتاری را قابل پیگیری میداند؟
بیتوجهی عاطفی یعنی چه؟
بیتوجهی عاطفی یعنی نادیده گرفتن نیازهای احساسی طرف مقابل:
- عدم گفتوگو
- بیتفاوتی نسبت به ناراحتیها
- نبود حمایت روانی
- سردی در رابطه بدون دلیل مشخص
این رفتارها ممکن است به مرور باعث افسردگی، اضطراب، یا حتی از بین رفتن عزتنفس طرف مقابل شوند.
جایگاه حقوقی بیتوجهی عاطفی در قانون ایران
در قوانین ایران، چیزی به نام «بیتوجهی عاطفی» بهصورت مستقیم تعریف نشده. اما در برخی موارد، دادگاهها این رفتار را تحت عنوان «سوء رفتار» یا «عسر و حرج» بررسی کردهاند.
عسر و حرج یعنی شرایطی که ادامه زندگی برای زن بسیار دشوار و غیرقابل تحمل شود. اگر زن بتواند ثابت کند که همسرش با بیتوجهی شدید، او را در شرایط روحی نامناسب قرار داده، ممکن است دادگاه حکم طلاق بدهد.
آیا مرد هم میتواند شکایت کند؟
بله. اگر زن رفتارهایی داشته باشد که باعث آسیب روانی به مرد شود—مثل تحقیر، بیتفاوتی شدید، یا قطع ارتباط عاطفی—مرد نیز میتواند از این موضوع در دادگاه استفاده کند، البته اثبات آن دشوارتر است.
چطور میتوان بیتوجهی عاطفی را اثبات کرد؟
- شهادت اطرافیان (مثل خانواده یا مشاوران)
- پیامها، مکالمات ضبطشده یا مدارک مشاوره
- گزارش روانشناس یا روانپزشک درباره آسیبهای روحی
نتیجهگیری:
بیتوجهی عاطفی، اگرچه در قانون بهصراحت تعریف نشده، اما میتواند زمینهساز طلاق یا مطالبه حقوقی باشد. این رفتار نباید نادیده گرفته شود، چون اثراتش گاهی از خشونت فیزیکی هم عمیقتر است.
---✍🏻---
📢 نظر شما چیست؟
آیا بیتوجهی عاطفی باید در قانون بهعنوان نوعی خشونت شناخته شود؟
آیا تجربهای در این زمینه دارید؟
نظرتان را در کامنتها بنویسید—شاید کسی منتظر شنیدن حرف دل شما باشد.
---
