عکاسی مواد غذایی نیاز مند یک سری ابزارهای خاص است، که البته این ابزار خاص چیز اصلا عجیب و غریب یا گران قیمتی نیست. این ابزارها نتیجه همان مهارت حل مساله است که یک ویژگی بارز در عکاس موفق می باشد. این ابزارها عبارتند از: سیم مفتول، قلمو های نسبتا کوچک، کمی روغن خوراکی، یک آبپاش کوچک، چسب، گیره های کوچک، رنگ خوراکی و چند مورد دیگر. در نگاه اول شاید ربط دادن این ابزار به عکاسی عجیب باشد اما مورد استفاده آن را به سرعت پیدا خواهید کرد، قلمو برای مالیدن روغن روی قسمتی از غذا است که در فاصله نورپردازی شما خشک یا بیات شده است. سیم مفتول برای حالت دادن به دستمال سفره یا نگه داشتن تکه از غذا در وضعیت خاص است.
همانطور که گفته شد موارد نامبرده تجهیزات گران و عجیبی نیستند، اما اگر خود را عکاس تخصصی مواد غذایی می دانید، باید چنین ابزاری در اختیار شما باشد و از آنها برای حل مشکلات سر صحنه عکاسی استفاده کنید. نام این وسیله ها را تجهیزات عکاسی مواد غذایی گذاشتیم زیرا در هیچ موضوع دیگری از روغن و آبپاش یا مثلا رنگ خوراکی استفاده نخواد شد. دیگر تجهیزات استفاده شده در عکاسی مواد غذایی تجهیزات عمومی عکاسی هستند که البته در این نوع عکاسی استفاده زیادی خواهند داشت. مثل رفلکتورهای کوچک، آینه های مقعر و آکسسوار های دکوراتیو. یا حتی دکورهای بزرگ. این تجهیزات مخصوص عکاسی مواد غذایی نیستند و ممکن است در صحنه عکاسی مربوط به هر موضوعی استفاده شوند، اما با اطمینان می توان گفت عکاسی از غذا بدون وجود این تجهیزات امکان پذیر نیست. مگر آنکه از غذا در زمینه سفید عکس بگیرید. آن هم برای استفاده در فروشگاه آنلاین.
عکاسی مواد غذایی شاخه بسیار متنوع و گسترده ای است که به آموزش و تمرین فراوان نیاز دارد. چون هر یک ماده خوراکی که جلوی دوربین می رود ویژگی های فیزیکی و شخصیت خاص خود را دارد. اما با این حال این آموزش ها گره خورده با آموزش های پایه عکاسی و فهم کلی از کارکرد دوربین و تحلیل عکس است. با نبودن علم پایه از دوربین، عکس و عکاسی و همینطور مبانی هنرهای تجسمی، آموزش مواد غذایی یا درست انجام نمی شد و یا بعد از مدتی فراموش خواهد شد. متاسفانه در دیدگاه عامه مردم، کارفرماهایی که برای اولین بار قصد استفاده از خدمات عکاسی تبلیغاتی دارند، و همینطور عکاس های تازه وارد، همه این موارد برعکس جلوه می کنند. یعنی تصور بر این است که عکاسی مواد غذایی موضوعی محدود و آسان است که خیلی هم مرتب با آموزش های اولیه و عمیق عکاسی نیست، و صرفا با یک دوربین خوب و لنز خوب می توان تبدیل به یک عکاس حرفه ای شد، زیرا خود غذا به ذاته جذاب است. ممکن است چند جلسه عکاسی را با این طرز تفکر پشت سر بگذارید اما طولی نمی کشد که با دریافت سفارش هایی مثل عکاسی شکلات، بستنی، گوشت چرخ کرده و موضوع هایی این چنینی توی چالش های بزرگی خواهید افتاد و شکست می خورید. مگر آنکه از قبل برای تهیه یک بستنی مصنوعی یا گوشت نیمه مصنوعی که مخصوص عکس تبلیغاتی باشد آماده شده باشید. یا غذاهایی مثل آب گوشت که هم زده و به هم ریخته هستند.
پس می توان این طور نتیجه گرفت که مهمترین آموزش برای عکاسی مواد غذایی، خبره شدن در بحث آموزش عکاسی پایه و هنرهای تجسمی است و بعد از آن شما نیاز به آموزشهای خاص برای موضوعاتی مثل نورپردازی مواد غذایی و کلک هایی برای کنترل وضعیت ظاهری مواد خوراکی هستید. همانطور که گفته شد برخورد ساده با عکاسی مواد غذایی اشتباه بزرگی است، هر چند ممکن است امروزه رستوران دارها چنین نظری داشته باشند.
برای مطالعه مقاله کامل به لینک زیر مراجعه کنید:
