قبلا هم توضیح دادیم که بعضی از مفاهیم مثل نور پردازی یا نورسنجی بدنه اصلی هر نوع عکاسی هستند. مثلث نوردهی یک روش معمول برای ارتباط سه متغیری است که میزان نوردهی عکس را تعیین می کنند: دیافراگم ، سرعت شاتر و ISO. شخص باید هر سه مورد را متعادل کند تا به نتیجه دلخواه برسد ، تنظیم یک مورد نیاز به تنظیم حداقل یکی از موارد دیگر نیز دارد. آنها نه تنها بر نوردهی تأثیر می گذارند ، بلکه اصطلاحا عوارض جانبی یا ساید افکت های بسیار مهمی روی عکس گرفته شده خواهند داشت. بنابراین تسلط آنها برای تکنیک و ترکیب کاملاً مهم است.
دیافراگم اندازه گیری میزان باز یا بسته بودن دهانه داخل لنز است. دیافراگم بازتر (یا عدد f پایین) به این معنی است که نور بیشتر توسط لنز وارد می شود ، فقط به این دلیل که پرده دیافراگم کاملا باز است. دیافراگم بسته (یا عدد f بالاتر) باعث می شود تا نور کمتری به سنسور برسد.
دلیل بستن دیافراگم همیشه نیاز به نور کمتر در صحنه های روشن نیست. در بسیاری موارد ما عمق میدان بیشتری می خواهیم. عمق میدان یکی از همان عوارض جانبی دیافراگم است. دیافراگم های بسته (اعداد f بالاتر) عمق میدان بیشتری را می دهند ، و باعث می شود یک صحنه بیشتر در وضوح کامل قرار گیرد ولی دیافراگم های وسیع تر (اعداد پایین تر f) عمق میدان بسیار کمی ایجاد می کنند ، که می تواند به جداسازی سوژه از اطراف خود کمک کند و یکی از بزرگترین ابزارهایی است که در اختیار شماست (مثلا عکاسی پرتره)
سرعت شاتر مقیاسی برای مدت زمان باز بودن شاتر و در نتیجه مدت زمان قرارگیری سنسور در معرض نور است. سرعت شاتر سریعتر نور کمتری به سنسور دوربین می رساند. سرعت شاتر پایین تر زمان بیشتری را برای جمع آوری نور سنسور و در نتیجه قرار گرفتن در معرض بیشتر فراهم می کند.
در این حالت ، دلیل اینکه ممکن است بخواهیم از سرعت شاتر بالاتر استفاده کنیم توقف حرکت است ، چه لرزش دوربین، چه سوژه ای که در حال حرکت است. به یاد داشته باشید ، تا زمانی که شاتر باز است ، دوربین اساساً موقعیت عناصر را در کادر ضبط می کند. اگر یکی از آن عناصر حرکت کند ، نتیجه آن اغلب تیرگی نامطلوب خواهد بود.
در زمان گذشته که از فیلم برای عکاسی استفاده می شد، نیاز بود تا عکاس در زمان خرید فیلم به میزان حساسیتی که آن فیلم در برابر نور نشان می‌دهد دقت داشته باشد. امروزه ، می توانیم حساسیت سنسور دیجیتال را کنترل کنیم. واحد این حساسیت طبق یک استاندارد جهانی iso است.
افزایش ISO در اصل به شما امکان می دهد با نور کمتری کار کنید. اما مثل همیشه ، شما با یک عارضه جانبی رو به رو می شوید. افزایش ISO ها منجر به افزایش نویز و جزئیات کمتر می شود
به سیگنال و نویز تصویر به صورت گودالی از توپ فکر کنید. اگر سیگنال تصویر من 1000 توپ باشد ، متوجه نمی شوم که نویز 4 یا 5 توپ به دسته اضافه کند. اگر سیگنال تصویر من کوچک باشد ، بگویید 10 توپ ، اگر نویز 5 گلوله به دسته اضافه کند بسیار قابل توجه خواهد بود. هنگامی که من آن سیگنال را با استفاده از یک ISO بالا تقویت می کنم ، سطح نسبتاً بالای نویز نیز بطور قابل توجهی تقویت می شود. وقتی ISO بالا 10 توپ را دوباره به 1000 توپ تبدیل می کند ، ناگهان صدا به 500 توپ تبدیل می شود.
بنابراین ، چرا هرگز از ISO بالا استفاده می کنیم؟ غالباً ، هنگام کار در نور کم ، در نقطه ای قرار خواهید گرفت که از بیشترین دیافراگم ممکن و کمترین سرعت شاتر برای متوقف کردن عملکرد استفاده می کنید. در این مرحله اگر هنوز به نور بیشتری نیاز دارید، تنها انتخاب شما افزایش ISO است.
برای مطالعه مقاله های بلند و مطالب کامل به آدرس زیر مراجعه کنید:
https://dadgarphoto.com/advphotogtapher/
