یکی از مهمترین قراردادهایی که عموم افراد جامعه در طور عمر خود بارها با آن روبه‌رو می‌شوند قراردادهای راجع به املاک است.در عقد انواع قرارداد ملکی باید نکات مهمی رعایت شود که در ادامه این نوشتار از مجموعه مقالات حقوقی دادمان مهمترین شروط در قرارداد ملکی را مورد بررسی قرار می دهیم. بدون این ۳ شرط مهم هرگز قرارداد ملکی امضا نکنید.
هر کسی که مبادرت به خرید و فروش ملکی میکند باید با نکات اولیه و مهمی در خصوص این قراردادهای راجع به املاک آشنا باشد.مهمترین شروط در قرارداد ملکی عبارتند از:
در قراردادهای ملکی و فروش اموال ( منقول یا غیر منقول ) که ثمن یا بهای کالا در چند مرحله دریافت می‌گردد از سوی فروشنده شرط گردد که چنانچه هر یک از چک‌های خریدار برگشت خورده یا منجر به پرداخت نگردد؛ فروشنده می‌تواند مورد معامله را فسخ نموده و هم‌چنین می‌تواند بدون اجازه دادگاه به هر شخص حقیقی یا حقوقی که اراده نمود، واگذار نماید.
دومین شرط از شروط در قرارداد ملکی بیان میکند که در قرارداد فروش بهتر است فروشنده شرط نماید که خریدار تا پایان قرارداد و تنظیم سند رسمی به نام خود یا تا قبل از پرداخت کل قیمت معامله، حق انتقال اعم از اجاره، صلح یا فروش مورد معامله را نداشته و ندارد وگرنه معامله بعدی باطل است.این شرط می‌تواند از اقدام خریداری که قیمت مورد معامله را به‌طور کامل پرداخت نکرده و آن را واگذار نموده است و خود به هر دلیل پاسخ‌گو نیست، جلوگیری نماید.
در بسیاری از قراردادهای ملکی، طرفین به این جمله که به‌صورت چاپی در قرارداد آمده است، مواجه می‌شوند که:”اسقاط کافه خیارات از طرفین به عمل آمد” و معمولا بدون داشتن آگاهی و اطلاع از این عبارت، مبادرت به امضاء ذیل آن قرارداد می‌نمایند.
در سومین شرط از شروط در قرارداد ملکی با عبارت اسقاط کافه خیارات برخورد کردیم. حال ببینیم مراد از این عبارت چیست؟ “خیار” به معنی اختیار است و “خیارات” جمع آن است و خیار در اینجا یعنی اختیارِ داشتن فسخ و برهم زدن معامله و “کافه خیارات” یعنی همه خیارات و اختیاراتی که در معامله برای طرفین متصور است.
قانون‌گذار در ماده ۳۹۶ قانون مدنی از ۱۰ نوع خیار (حق فسخ) سخن گفته است. وقتی طرفین یا خریدار به راحتی ذیل شرط قرارداد، مبنی بر این که “اسقاط کافه خیارات از طرفین به عمل آمد” را امضا می‌کنند، یعنی می‌پذیرند که اگر ملک خریداری شده مثلا معیوب بوده است، حقی بر فسخ قرارداد نداشته و در هر صورت باید آن را با همین کیفیت بپذیرد. چرا که حق فسخ و برهم زدن قرارداد را عالما و عامدا از خود سلب و ساقط نموده است، حتی اگر ضرر چشمگیری نموده باشد.
