من قبل از مادر شدن تصویر دیگه‌ای داشتم، تصور داشتم مادر که شدم از همان بدو تولد جای خوابش رو جدا می‌کنم.
تصور داشتم یک‌سالگی صدام بزنه مامان و در حالی که تاتی می کنه با انگشت به اسباب بازی مورد علاقه اش اشاره کنه.
تصمیم داشتم سه سالگیش حتماً کلاس زبان هم بفرستم تا بعدها موفق تر بشه.
ده جلد کتاب پرورش هوش ، تربیت فرزند سالم، تغذیه کودک، بایدها و نبایدها و ...تهیه کردم و بارها و بارها خوندم که بتونم بهترین مادر برای فرزندم باشم .
بعد از تولد، آرمین تقریباً تمام زمان بیداری در حال گریه بود و زمان خوابش هم خواب خرگوشی داشت و مدام بیدار می‌شد و مدام نگران بودم و پیش خودم فکر می‌کردم نکنه جاییش درد می کنه و من کاری از دستم برنمیاد.
نه تنها نتونستم جای خوابش رو جدا کنم بلکه حتی یکبار هم روی تختش نخوابید.توی سه سالگی حتی یه کلمه هم نگفت و چه برسه به کلاس زبان .
نه تنها کتاب‌هایی که خونده بودم به دردم نخورد بلکه سوهان روحم شد که چرا نمی‌تونم روی بچم اجرا کنم.
نه تنها برچسب مادر خوب رو نخوردم بلکه برچسب مادری رو خوردم که معلوم نبود دوران بارداری چه نبایدهای رو انجام داده که فرزند سالمش را به اوتیسم تبدیل کرده .
از نظر اطرافیان نه تنها مادر خوبی نبودم بلکه مادر تنبل و بی عرضه‌ای بودم که برای فرار از آموزش به فرزندم به کاردرمانی روی آوردم.سعی کردم کم نیارم.
من هیچ وقت از اطرافیانم انتظار نداشتم و ندارم، هیچ وقت نه کمک عاطفی ازشون دیدم نه کمک مالی ولی همیشه پر مدعا و حق به جانب منو محکوم کردن به مادر بی عرضه بودن و اینکه اوتیسم رو من به بچم دادم و این وسط فقط من مقصر شدم.
همیشه به خودم میگم کاش خانواده‌ام اطلاعات درستی از اوتیسم داشتند تا انقدر به من سرکوب نمی‌زدند ای کاش میدونستن کاردرمانی اوتیسم، بهترین راه برای کمک به این بچه هاست تا بتونن از زندگی لذت ببرند!!!
شاید آگاهی به خانواده ام کمک می کرد تا به من تو این شرایط سخت بهتر کمک کنند یا حداقل به هم برچسب مادر بی عرضه نزنند، شنیدن این حرفها خیلی سخته!!!
این مشکل فقط مختص مامان آرمین نیست!!! بسیاری از والدین کودکان دارای اختلال اوتیسم از ناآگاهی اطرافیان خود رنج میبرند، بسیاری گمان میکنند درمان بیماری های فقط از طریق دارو اتفاق می افتد در حالی که این طور نیست!!!
یکی از راه‌های درمان دارو است با پیشرفت علم، علوم جدیدی برای کمک به مشکلات انسان آماده‌اند از جمله علوم تاثیر گذار در روند درمان کودکان اوتیسم، استفاده از علم کاردرمانی است.
علم کاردرمانی به کودکان دارای اختلال اوتیسم کمک می‌کند تا کودک بتواند با استفاده از فعالیت‌های روزمره، مهارت‌های لازم زندگی و اجتماعی و... را کسب کند. و خود را توانمندتر کنند.
علائم اوتیسم معمولاً پیش از ۳ سالگی بروز می‌دهد و در پسران بیشتر از دختران اتفاق می افتد.به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. علت دقیق اوتیسم ناشناخته است متخصصین معمولا برای درمان این اختلال از روش‌های مختلف مثل کاردرمانی، بازی درمانی، رفتاردرمانی و...استفاده میکنند.
