پایتخت کشور اندونزی کجاست؟

اَندونِزی یا به‌طور رسمی جمهوری اندونزی (به فرانسوی: République d’Indonésie) (به اندونزیایی: Republik Indonesia) (به انگلیسی: Indonesia )یک کشور فراقاره‌ای و مجمع‌الجزایری است که در آسیای جنوب شرقی و شمال اقیانوسیه (پاپوآ در ملانزی) قرار دارد.

اندونزی در مجمع‌الجزایر مالایی بین قاره آسیا و اقیانوسیه قرار دارد. اندونزی یک کشور مجمع‌الجزایری متشکل از ۱۷٬۵۰۸ جزیره و ۳۸ استان است.

اندونزی با جمعیت بیش از ۲۹۸ میلیون نفر، چهارمین کشور پرجمعیت و پانزدهمین کشور پهناور در جهان است. نظام سیاسی این کشور جمهوری با انتخابات مجلس و ریاست جمهوری می‌باشد. پایتخت اندونزی جاکارتا است.

نام اندونزی از دو واژه یونانی ایندوس (به یونانی: Indus) به معنی هندوستان و نسوس (به یونانی: nesos) به معنی جزیره آمده‌است بنابراین اندونزی به معنای «جزیره هند» است.

نام امروزی آن به قرن ۱۸ میلادی، زمانی که اندونزی در حال تشکیل یک کشور مستقل بود بازمی‌گردد و تلفظ آن در فارسی از زبان فرانسه گرفته شده‌است.

جمعیت مسلمانان اندونزی

اندونزی پرجمعیت‌ترین کشور اسلامی است. جمعیت آن ۲۴۲ میلیون نفر است و ۹۰ درصد این جمعیت را مسلمانان، ۸ درصد مسیحی و ۲ درصد هندو و بودیسم تشکیل می‌دهند.

اسلام از قرن ۴ قمری به این کشور وارد شد و در قرن ۶ به وسیله تجار هندی و ایرانی به شکل بسیار وسیع منتشر شده‌است.

بیشتر مسلمانان این کشور سنی یا مذهب شافعی دارند و بقیه شیعه، حنفی، حنبلی، مالکی، زیدی و علوی هستند. این کشور دارای ۸۰۰ هزار مسجد است.

اسلام پس از تثبیت در حجاز به واسطه فتوحات اسلامی در دیگر نواحی جهان گسترش یافت، به طوری که حضور فاتحان مسلمان به تدریج باعث آشنایی و در نهایت گرایش مردمان سرزمینهای فتح شده به اسلام گشت.

ولی این امر در جنوب شرق آسیا به ویژه در اندونزی به گونه دیگر بوده‌است؛ زیرا اولاً ورود اسلام نه به واسطه فتوحات اسلامی بلکه به دلیل حضور بازرگانان مسلمان هند و ترک(فاتحان هند) در جزایر سوماترا و جاوه بوده‌است.

دوماً اسلام نه در قرون نخستین اسلامی بلکه در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم میلادی در این منطقه نفوذ پیدا کرد.

تاریخ ورود شیعیان به اندونزی به زمان ورود اولین مبلغان مسلمان در قرن ۴ هجری قمری بازمی‌گردد که از نوادگان امام موسی بن جعفر بودند.

که به این منطقه مهاجرت کردند و پس از سکونت، از اهالی این منطقه شدند. در ضمن جمعیت این کشور چیزی در حدود دویست و چهل ودو میلیون است.

منطقه اچیه در شمال سوماترا مرکز شیعیان اندونزی به‌شمار می‌رود و حکومت اندونزی پس از استقلال این شهر را شهر شیعیان کوالا نامید.

قوانین ازدواج در اندونزی چیست؟

ازدواج یکی از آن نقاط عطف مهمی است که همه ما در زندگی آن را گرامی می داریم. ازدواج امری مقدس است که زن و شوهر را متحد می کند. البته خود عروسی را می توان با سنت های مختلفی با توجه به آداب و رسوم هر منطقه انجام داد. بر اساس قوانین کشور اندونزی ......

ازدواج یکی از آن نقاط عطف مهمی است که همه ما در زندگی آن را گرامی می داریم. ازدواج امری مقدس است که زن و شوهر را متحد می کند. البته خود عروسی را می توان با سنت های مختلفی با توجه به آداب و رسوم هر منطقه انجام داد.

بر اساس قوانین کشور اندونزی توضیح داده شده است که: «ازدواج عبارت است از پیوند جسمی و روانی زن و مرد به عنوان زن و شوهر با هدف تشکیل خانواده یا خانواده سعادتمند و جاودانه بر اساس ایمان به خداوند متعال است». با این حال، در اندونزی این مراسم ازدواج در هر منطقه آداب و رسوم خاص خود را دارد.

در اندونزی، مراسم عروسی دارای سنت هایی است که به شدت تحت تأثیر قبایل و مناطق مختلف است. به همین دلیل، دارای سنت ها و آیین ها متفاوتی است. اما برخی از آیین ها بسیار منحصر به فردتر از بقیه هستند. این سنت معمولاً توسط پیشینیان یا نیاکان در آن منطقه انجام می شد٬ به طوری که باعث شد سنت ازدواج در اندونزی شکل های مختلفی داشته باشد.

داده های اداره کل آمار مرکزی اندونزی (BPS) نشان می دهد که در سال ۲۰۲۱، ۱.۷۴ میلیون ازدواج در اندونزی رخ داده است که این رقم نسبت به سال قبل ۲٬۸ درصد کاهش داشته است.

بر اساس منطقه، بیشترین ازدواج در جاوه غربی با ۳۴۶۴۸۴ واقعه بوده است. جاوه شرقی با ۲۹۸۵۴۳ ازدواج در رتبه دوم قرار گرفت. در مجموع ۲۷۷۰۶۰ ازدواج در جاوه مرکزی رخ داده است. سپس، این تعداد در سوماترای شمالی و بانتن به ترتیب ۸۴۲۰۲ ازدواج و ۷۷۰۵۸ ازدواج بود.

جهت اطلاع، داده های موجود توسط اداره کل آمار اندونزی فقط ازدواج ساکنان مسلمان را پوشش می دهد. این داده ها از سوی اداره کل ارشاد عمومی اسلامی وزارت امور دینی به دست آمده است.

سنین ازدواج در اندونزی

بر اساس آمار سال ۲۰۲۲، گفته می شود که اکثر جوانان اندونزی برای اولین بار در سن ۱۹ تا ۲۱ سالگی ازدواج می کنند.

داده های اداره کل آمار مرکزی (BPS) نشان می دهد که ۳۳٬۷۶ درصد از جوانان اندونزی اولین سن ازدواج خود را در محدوده ۱۹-۲۱ سال در سال ۲۰۲۲ ثبت کرده اند.

سپس، ۲۷٬۰۷ درصد از جوانان این کشور اولین ازدواج خود را در سن 22-24 سال داشتند. همچنین ۱۹٬۲۴ درصد از جوانانی هستند که اولین بار در سن ۱۶-۱۸ سالگی ازدواج کردند.

اگر بر اساس جنسیت دیده شود، سن اولین ازدواج مردان و زنان جوان مسلماً تفاوت دارد، مردان در سن های بالاتر از زنان وارد سن ازدواج خود می شوند.

به طور جزئی، ۳۵٬۲۱ درصد از مردان جوان اولین سن ازدواج خود را در ۲۲ تا ۲۴ سالگی داشتند. ۳۰٬۵۲ درصد از مردان جوان اولین سن ازدواج خود را در سن ۲۵-۳۰ سالگی ثبت کردند.

این در حالی است که ۳۷٬۲۷ درصد از زنان جوان سن اولین ازدواج خود را ۱۹ تا ۲۱ سال دارند. سپس ۲۶٬۴۸ درصد از زنان جوان برای اولین بار در سن ۱۶-۱۸ سالگی ازدواج کردند.

سنت ازدواج در جاوه

در جاوه، قانون ازدواج غالب این است که دو نفری که ازدواج می کنند نمی توانند خویشاوند خونی باشند. در فرهنگ جاوه مرکزی، پینگیتان یا "هرمیتاژ" سنتی است که در آن عروس اجازه ندارد برای مدت معینی از خانه خود خارج شود.

در این مدت قبل از برگزاری مراسم عقد اجازه دیدن داماد را ندارند. بسیاری بر این باورند که این سنت قدیمی برای عروس و داماد فوایدی به همراه خواهد داشت.

زیرا به منظور جلوگیری از هر گونه آسیبی است که ممکن است برای عروس و داماد اتفاق بیفتد. علاوه بر این، این کار برای این انجام می شود که داماد بیشتر تمایل به حضور عروس داشته باشد.

قبل از شب عروسی، عروس معمولا برای زیبایی خود یک سری مراقبت ها و آرایش هایی می کند.

این شامل آبگرم خانگی، روزه داری و نوشیدن نوشیدنی های گیاهی و گاهی همراه با اقوام نزدیک، خانواده یا دوستان نزدیک این کار را انجام می دهند.

در گذشته طولانی‌ترین مدت زمانی که یک عروس می‌توانست خود را منزوی کند تا ۲ ماه بود.

سنت ازدواج در مینانگ کابائو

در زمان های قدیم در مینانگ کابائو این رسم وجود داشت که یک پسر باید بتواند با دختر ماماک خود ازدواج کند یا دخترانی را که از این دسته باشد. اصطلاح ماماک در مینانگ کابائو یعنی برادر مادری است.

در گذشته در مینانگ کابائو نوعی سنت نیز وجود داشت که لزوم است یک پسر/مرد با دختری که از دختر خواهر و یا برادر مادرش ازدواج کند.

برخلاف دیگر آداب و رسوم عروسی، خانواده عروس در مینانگ کابائو از داماد خواستگاری می کنند. اولین قدم ملاقات با خانواده داماد است.

اگر این پیشنهاد پذیرفته شود، هر دو خانواده ارثی را به عنوان هدایایی مبادله می کنند که به عنوان نماد الزام آور عمل می کند. سپس با آوردن انواع غذا و میوه به راهپیمایی ادامه می دهند.

چندین مرحله سنتی وجود دارد که هنگام ازدواج در سنت مینانگ کابائو دنبال می شود: Maresek (جلسه خانواده)، Maminang و Batimbang Tando (پیشنهاد و تبادل علائم)، Mahanta Siriah (درخواست اجازه) و babako-babaki (ارائه پیشنهادات مختلف).

به دنبال آن شب بینایی (زیبا سازی ناخن عروس با سوهان ناخون)، Manjapuik Marapulai (به دنبال داماد آمدن)، استقبال در خانه عروس و بسیاری از سنت های دیگر پس از عقد ازدواج.

سنت ازدواج در باتاک

در فرهنگ باتاک، رسمی است به نام سیناموت وجود دارد که جهیزیه را با مذاکره دو طرف خانواده انجام می شود. میزان مهریه ای که قرار است اعطا شود معمولاً بر اساس سطح تحصیلات، شغل و موقعیت اجتماعی دختر تعیین می شود.

هر چه سطح بالاتر باشد، میزان مهریه نیز بیشتر می شود. با این حال، این به عنوان مادی گرایی تلقی نمی شود، بلکه امیدی است برای زوجین برای اجتناب از طلاق پس از ازدواج با مهریه گران قیمت.

سنت ازدواج در لامباک

یکی دیگر از سنت های عروسی منحصر به فرد در اندونزی از قبیله ساساک در لامباک می آید. قبل از عروسی، داماد باید عروس را از خانواده اش بدزدد.

این سنت در گذشته توسط کسانی که در پشت خانواده ازدواج می کردند به نام فرار نیز شناخته می شد.

اگرچه والدین دختر قبلاً ازدواج را تأیید کرده اند، اما داماد نباید این رسم را بی احتیاطی انجام دهد زیرا در صورت گرفتار شدن باید جریمه بپردازد.

در ابتدا عروس پس از ربوده شدن به طور موقت در محل سکونت اقوام داماد می ماند. وقتی پدر و مادر دختر متوجه شدند دخترشان به خانه برنگشته است، موضوع را به بخشدار گزارش می کنند.

پس از آن، داماد به خانه پدر و مادرش می رود تا به آنها اطلاع دهد که دخترشان "فرار" کرده است. در صورت توافق هر دو طرف خانواده٬ اقدامات عروسی و ازدواج توسط هر دو خانواده برنامه ریزی می شود.

سنت ازدواج در بتاوی (جاکارتا)

عروسی های سنتی بتاوی (Betawi) به شدت تحت تأثیر فرهنگ عرب و چین است که می تواند منحصر به فرد یا متفاوت از دیگر سنت ها باشد.

در عروسی بتاوی، داماد با عده ای به خانه عروس می آید. اطرافیان داماد نیز برای ورود به خانه عروس تلاش خواهند کرد.

به طور منحصر به فرد برای ورود به خانه، همراهان داماد با خانواده عروس در خانه قافیه رد و بدل می کنند. این رسم تقریباً مشابه روند خواستگاری است.

فرستادگان مردی که برای ملاقات با خانواده عروس احتمالی می آیند افرادی از خانواده مرد هستند که مورد اعتماد قرار گرفته اند.

روز عروسی٬‌ سنت رد و بدل کردن قافیه و مبارزه با سیلات (نوعی کشتی در اندونزی) قبل از ورود داماد در خانه عروس مورد استقبال قرار می گیرد.

پس از عقد ٬‌عروس و داماد می نشینند و میکاپ آرتیست چادر یا پوشش صورت عروس را برمی دارد.

سنت ازدواج در لامپونگ

ازدواج سنتی لامپونگ از دو رسم سای باتین و پپادون تشکیل شده است. "سای باتین" به معنای یک فرمانروا (پادشاه) است در حالی که "پپادون" به معنای جایگاه تاجگذاری حاکم است. در عروسی سنتی لامپونگ، عروس با کالسکه ای به نام راتو یا برانکارد به خانه داماد می رود. سپس داماد نیزه ای به دست می گیرد و همسر آینده خود را پشت سر خود راه می اندازد.

تسهیلات دولت به زوج های اندونزیایی

با توجه به ارائه خدمات ثبت نام یا ارجاع ازدواج بهبود یافته، رئیس جمهور اندونزی سوسیلو بامبانگ یودویونو (SBY) در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۴، مقررات دولتی شماره ۴۸ سال ۲۰۱۴ را امضا کرد که اصلاحیه ای به مقررات دولتی شماره ۴۷ در سال ۲۰۰۴ در مورد تعرفه های انواع ازدواج است.

در آیین نامه جدید آمده است که هر شهروندی که در اداره امور دینی حوزه یا خارج از اداره امور حوزه نکاح یا ازدواج انجام دهد٬ نیازی به پرداخت هزینه ثبت ازدواج یا سازش نمی باشد.

متاسفانه به غیر از این تسهیلات خاصی از طرف دولت به زوج ها داده نمی شود. هزینه ازواج و اقتصاد زوج ها هنوز به صورت مستقل توسط هر خانه داری انجام می شود.

طلاق در اندونزی

بر اساس گزارش آمار اندونزی، ۵۱۶۳۴۴ طلاق در اندونزی در سال ۲۰۲۲ رخ داده است. این گزارش خاطرنشان می کند که ۴۴۸۱۲۶ طلاق در اندونزی بر اساس تعدادی از عوامل مؤثر در سال ۲۰۲۲ رخ داده است.

اختلافات و مشاجرات از عوامل اصلی طلاق در سراسر کشور اندونزی در سال گذشته بود. این تعداد به ۲۸۴ هزار و ۱۶۹ مورد یا معادل ۶۳٬۴۱ درصد از کل عوامل طلاق در کشور رسیده است.

علت بعدی طلاق ناشی از عوامل اقتصادی بوده است که در مجموع ۱۱۰۹۳۹ مورد (۲۴٬۷۵ درصد) بوده است.

سپس عامل ترک یکی از طرفین به میزان ۳۹۳۵۹ مورد (۸٬۷۸ درصد)، خشونت خانگی (KDRT) به تعداد ۴۹۷۲ مورد (۱٬۱ درصد) و مستی ۱۷۸۱ مورد (۰٬۳۹ درصد) قرار دارند.

در مرحله بعد، 1635 مورد (0.36%) طلاق به دلیل ارتداد، 1447 مورد (0.32%) به دلیل حبس، 1191 مورد (0.26%) به دلیل قمار، 874 مورد (0.19%) به دلیل تعدد زوجات و 690 مورد (0.32%) بوده است. 0.15٪ از زنا. همچنین 383 مورد (0.08 درصد) طلاق در اندونزی به دلیل مدات، 377 مورد (0.08 درصد) به دلیل ازدواج اجباری و 309 مورد (0.06 درصد) به دلیل از کارافتادگی رخ داده است.

بر اساس منطقه، عوامل ایجاد طلاق در کشور در سال 2022 در جاوه غربی، یعنی ۹۸۸۹۰ مورد (۲۲٬۰۶ درصد) بیشترین میزان را داشته است.

از سوی دیگر، عواملی که کمترین آمار طلاق را در کشور ایجاد می‌کنند در جزایر ریاو، بالی، کالیمانتان شمالی، سولاوسی غربی و پاپوآی غربی است. در این پنج استان در سال گذشته هیچ مورد طلاق ثبت نشده است.

سنت ازدواج در اندونزی رنگ و روش های منحصر به فردی دارد.

برای هر توریستی این سنت ها جاذبه ی بسیار خوبی است. می توان به طور کلی خوشحالی را از صورت زوج ها و مهمانان دید. امروزه سنت ها با توجه به اعتقادات دینی٬‌تنوع بیشتری هم پیدا کرده است.

به مثال لباس های سنتی عروس برای آن هایی که مسلمان هستند٬ به صورت پوشیده تر تهیه می کنند.