ما در دنیایی زندگی می کنیم که برای جلوگیری از نابودیش،تلاش میکنیم.نابودی که باعثش خود ما هستیم.بیایید برای جلوگیری از این نابودی نگاهی به خودمان بیاندازیم.به سبک زندگی خودمان.به زندگی به اصطلاح مدرنیته ی خودمان.ایا تا به حال دقت کرده ای که وقتی سوار ماشین شده ای و در ترافیک گیر کرده ای به این موضوع دقت کرده ای که در حال نابودی زمین هستی؟
فکر نکن باعث و بانی این ترافیک سنگین ماشین های جلویی هستند یا چراغ راهنما.یکی از مقصران این ترافیک تو هستی.!تو میتوانستی بجای استفاده از ماشین شخصی از وسایل نقلیه ی عمومی استفاده کنی.
حداقل یک ماشین از ماشین های ترافیک کمتر میشد.
یا به قطع درختان فکر کنیم.ما درختان را به منظور رفع نیاز های خود قطع میکنیم ولی آیا به این فکر میکنی که جانداران دیگری به وجود این درختان نیاز دارند؟
فکر نکن که تو تنها کسی هستی که حق استفاده از این طبیعت را داری.واقعاً اینطور فکر میکنی؟
ما با قطع درختان هم به زندگی خود آسیب میزنیم هم به زندگی دیگر جانداران!
پرنده ای که روی آن درختی که تو قطعش کرده زندگی می کرده است اکنون بی سرپناه شده است!
آن درختی است که برای تو اکسیژن به ارمغان میاورد.
تو به زندگی خودت فکر نمیکنی!
چگونه می خواهی به آن پرنده ی کوچکی فکر کنی که روی آن درخت زندگی می کند!
به ماشین های که پشت سرت بوغ می زنند!
به دنیایی که داری نابودش می کنی!
تو فقط به رفع نیاز هایت فکر میکنی.
به دنیای اطرافت که در حال نابود شدن است نگاهی بیانداز
