موفق های پفکی؛شعار های توخالی!
این روز ها اینستاگرام را که باز میکنم میبینم که عده ای که تعدادشان هم کم نیست خود را انسان های موفقی میدانند و در پیجشان شروع به صحبت های انگیزشی میکنند و غالب صحبت هایشان با این جملات شروع میشوند؛"من تونستم پس تو هم میتونی!"
"بهونه نیار"
"اگه موفق نشدی از بی عرضگی توعه"
منم یه زمانی مثل تو فکر میکردم اما با تغییر دیدگاهم همه چیز عوض شد"
اما گذشته از این جملاتی که میگویند یک نگاه از بالا به پایین نیز دارند که خود را در جایگاهی میبینند که کسی را نصیحت کنند
و جوانانی از همه جا بی خبر،پر از رویای ثروت و شهرت پست هایشان را لایک میکنند،کامنت میگذارند و به ناخواسته به دیده شدن این افراد کمک میکنند و اما انها با خود چنین میگویند که نکند من بی عرضه باشم؟نکند من کم کاری میکنم؟
این جوانان و نوجوانان که فقط ظاهر ماجرا را میبینند به خودشان قول میدهند روزی انقدر موفق شوند که بتوانند مستقل شوند،به دیگران کمک کنند و خانواده شان را از بدبختی و فلاکت نجات دهند و اینجاست که این افراد خود را در جایگاه یک منجی میبینند و به قول خودشان مسئولیت زندگی را تمام و کمال با همه ی دردسر هایش به عهده میگیرند و بی خبر از جبر زندگی و تغییر نیافتن بسیاری از موارد به راه خود ادامه میدهند و در نهایت چه اتفاقی می افتد؟وقتی میبینند که نمیتواند فلان کار را به انجام برساند وارد وادی افسردگی میشود و به قول خودشان امیدشان را از دست میدهند و دیگر انگیزه برای انجام هیچ کاری ندارند!
اما این موفق های به نظر من پفکی که در فکر خودشان بسیار رنج کشیده اند و خود را از معدل کم به رشته های پزشکی و دندانپزشکی و مهندسی و .. رسانده اند و همچنین خودشان را از ایران به امریکا یا سایر کشور ها رسانده اند شعار میدهند که اری من توانستم پس تو هم میتوانی!
شعاری که در نگاه اول برای یک جوان یا نوجوان بسیار جذاب و فریبنده محسوب میشود اما دریغ از لحظه ای تفکر که شرایط برای همه نمیتواند انقدر خوب باشد که به چنین جایگاهی برسند یا انقدر خوش شانس باشند که به کشور های پیشرفته جهان مهاجرت کنند و اینبار بازهم ان افراد مخاطبان خود را پس از مدتی به وادی اضطراب و افسردگی و .. میکشانند
موفق هایی که انچنان هم موفق نیستند و در فکر خودشان کار بزرگی کرده اند بدون گفتن شرایطی که داشته اند موفقیت های خود را بر سر دیگران میکوبند و با این کار احساس حقارتی که در سال های گذشته احساس کرده اند را جبران میکنند!
همین افراد به اصطلاح موفق که به قول خودشان همه چیز زندگی شان سر جایش هست و همه چیز طبق اصول پیش میرود در بسیاری از موارد فقط نقش بازی میکنند و ادای انسان های خوشبخت را در میاورند تا مبادا مخاطبشان فکر کند اسطوره ی زندگی شان کم می اورد و از این منظر خود این افراد هم پس از مدتی ممکن است دچار از خودبیگانگی و احساس کالا بودن برای دیگران را پیدا کنند!
این افراد انقدر از سختی هایی که کشیده اند صحبت میکنند که گویی دیگر مردمان این کشور برای رسیدن به موفقیت رنج نکشیده اند،بله کشیده اند و چه بسا بیشتر از انها!اما خب موفقیت به عوامل بسیار بستگی دارد که همه ی انها دست ما نیست و ما نباید خودمان را عامل تمام عدم موفقیت هایمان بدانیم!
