گزارش شماره ۷۲ - مهسا دستمالچیان/ حامد کریمی
پارسال حوالی روز مادر، اوایل اسفندماه بود که به همت صنفی جلسه‌ای با حضور استادان هیئت رئیسه دانشکده و دانشجویان به منظور پرسش و پاسخ برگزار شد؛ اما این روزها تا به این جا حتی زمزمه‌ای هم از برگزاری نشست امسال نبوده است. همین امر سبب شد از بچه‌های صنفی بپرسیم که جلسه امسال چه‌موقع خواهد بود که خبر دادند نتیجه آخرین پیگیری‌هایشان تا به الان این بوده که هیئت رئیسه اعلام کرده‌اند امسال در چنین نشستی شرکت نخواهند کرد! فکر کردیم نکند در نشست پارسال اتفاقی رخ داده که عزیزان را آزرده‌خاطر کرده و آن‌ها ترجیح دادند به قهر روی آورند؛ بنابراین تصمیم گرفتیم فایل صوتی مراسم پارسال را گوش کنیم و ببینیم در آن چه گذشته است، چه سوالاتی پرسیده شده، چه مطالباتی خواسته شده و چه جواب‌هایی دریافت شده و به چه قول‌هایی در طول این یک سال عمل شده و پاسخ این سوالات را با شما نیز درمیان بگذاریم.
درابتدای مراسم سیل تشکرها از استادان هیئت رئیسه جاری بود؛ چه از طرف نائب‌دبیر وقت صنفی و چه از طرف دبیر وقت کیمیا. هردوی آن‌ها قدردان زحمات و همکاری‌های هیئت رئیسه بودند و امید داشتند این همکاری‌ها ادامه داشته باشد. اولین موضوع مطرح شده توسط دبیر وقت کیمیا بحث اپلای بود. او معتقد بود سیاست دانشگاه و دانشکده درباره این مسئله تا به‌این‌جا بی‌خیالی و نادیده‌گرفتن تب اپلای بوده است. او در ادامه از هیئت رئیسه خواست به کیمیا کمک کند و شیوه برخوردش را عوض کند تا راه برای دانشجویانی که قصد رفتن دارند روشن شود و کمتر سردرگم باشند. دکتر تقی‌خانی گفت در رابطه با مسئله اپلای به کیمیا کمک خواهد کرد و فضا آن‌قدرها هم مانند صحبت‌های دبیر کیمیا نیست.
دبیر انجمن مهندسان نفت در سخنانش از مسائلی مانند چارت بد نفت، برخورد برخی استادان نفت که «برای دانشجو تره هم خرد نمی‌کنند»، ناامیدی دانشجویان نفت و اوضاع خراب این رشته گفت. در رابطه با چارت گفته شد که به‌زودی چارت جدید تنظیم می‌شود اما هنوز این‌چارت نرسیده است و اوضاع بد نفت هم مختص دانشکده نیست و برمی‌گردد به اوضاع کشور. خواننده این متن بهتر از می‌داند که اوضاع کشور در این یک سال بیشتر به سمت وخامت رفته تا بهبود!
از مواردی که دانشجویان به آن اشاره کردند این بود که آیا روندی قانونی برای اعتراض به استادها شامل نوع ارائه، نوع نمره‌دهی، زمان اعلام نمرات و ... وجود دارد؟ دکتر غضنفری در پاسخ به این سوال گفت که اعتراض به نمره کاملاً قانونی است و در این مسیر دانشجو می‌تواند برگه‌اش را هم ببیند؛ اما باید دقت کرد که تعداد دانشجوها زیاد است و استاد توان رسیدگی به همه اعتراضات را ندارد و اگر واقعا دانشجو معترض است، اعتراض کند. در نشست، راجع‌به رفتار برخی استادان با دانشجوها پاسخ روشنی داده نشد.
دکتر تقی‌خانی درباره استفاده نظرسنجی‌ها این نکته را هم اضافه کرد که چون پشت آن‌ها احساس هم هست لازم است نظرسنجی‌های چندسال جمع شود و بر اساس آن‌ها تصمیم گرفته شود و حتی دو تغییر استاد بر اساس رای دانشجوها وجود داشته است.
مورد بعدی که مطرح شد بحث نظرسنجی‌ها بود و این که چرا دانشجویان نتایج حداقلی آن را نمی‌بینند. در این باره دکتر غضنفری گفت نتایج به آموزش کل ارسال می‌شود و بعد از نهایی‌شدن نمرات برای استاد قابل رویت است اما تنها نمی‌توان به این نظرسنجی‌ها اکتفا کرد و در تلاش است تا از دانشجویان فارغ‌التحصیل هم نظرسنجی به عمل آورد و به شدت در تلاش است تا فرمی برای این منظور طراحی کند. به نظر می‌رسد این فرم‌ها هنوز طراحی نشده‌اند. دکتر تقی‌خانی درباره استفاده نظرسنجی‌ها این نکته را هم اضافه کرد که چون پشت آن‌ها احساس هم هست لازم است نظرسنجی‌های چندسال جمع شود و بر اساس آن‌ها تصمیم گرفته شود و حتی دو تغییر استاد بر اساس رای دانشجوها وجود داشته است.
سوالی که دکتر مولایی را خطاب قرار داد این بود که آیا راه ارتباطی‌ای که مصوبات دانشکده را به گوش دانشجوها برساند، یا این‌که نماینده‌ای از طرف دانشجویان در جلسات حضور داشته باشد اتخاذ خواهد شد و آیا اصلا به آن فکر شده‌است؟ چراکه این تصمیمات در جوانب مختلف زندگی دانشجویان تأثیر دارد و منطقاً باید از آن‌ها آگاه بوده و نقشی در آن‌ها داشته باشند. دکتر مولایی در جواب گفت که بنا بر مصوبات شوراهای دانشگاهی، دانشگاه‌ها از لحاظ قانونی موظف به اجرای این امر نیستند و همه مصوبات هم مربوط به دانشجوها نیست. وجود نماینده دانشجویی نیز قانونی نیست؛ اما این‌که نقطه نظرات دانشجویان به سمع هیئت رئیسه برسد مانعی ندارد. دانشجویی دیگر در پاسخ به دکتر مولایی گفت اگر کاری به‌ذات اشتباه باشد، حتی اگر تمام مملکت هم آن‌کار را بکنند باز اشتباه است.
سوال دیگر مربوط به آسانسور دانشکده بود که تنها یک‌آسانسور برای عبور و مرور دانشجویان کافی نیست که آن هم فقط در طبقه اول و چهارم می‌ایستد. در پاسخ به آن دکتر مولایی به این‌که تعمیر و نگهداری آسانسور سخت است و هم‌چنین بودجه تخصیص‌یافته به این‌کار ناچیز است اشاره کرد و اخطار داد که اگر مصرف از این‌آسانسور بالا برود، ممکن است سال بعد کلا آسانسور نداشته‌باشیم؛ که البته امسال آسانسور جدید هم به مجموعه اضافه شد.
دانشجوی بعدی اشاره کرد مشکلات تأسیساتی دغدغه‌اش نیست بلکه طرز تفکر او را به فکر فرو می‌برد. او اشاره کرد استادان به‌خصوص استادان هیئت‌رئیسه فکر می‌کنند که چون در مهندسی شیمی و نفت تخصص دارند در همه چیز تخصص دارند و این موضوع حتی تا این جای جواب‌هایشان هم مشهود بوده است. آن‌ها فکر می‌کنند دانشجو «خنگ و نفهم» است و هر چه که آن‌ها بگویند درست است. او از دانشجویان سال‌پایینی خواست که روحیه مطالبه‌گری داشته باشند و صنفی را دریابند؛ چیزی که به نظر می‌رسد در این یک سال توسط دانشجویان محقق نشده است. دکتر غضنفری در این‌جا گفت که از ورودی‌های هر سالِ میم.شیمی و نفت یک نماینده معرفی شود تا برنامه امتحانات به کمک دانشجویان تنظیم شود. این اتفاق در یک سال گذشته افتاد اما باز هم سختی‌هایی وجود داشت که از دست صنفی خارج بود.
دانشجویی دیگر به انفعال دکتر سعادتمند در مقابل فعالیت دانشجویی هم اشاره کرد و این که کارهای دانشجویی سلسله‌مراتبی پایین به بالا دارد نه بالا به پایین و دکتر سعادتمند این سلسله‌مراتب را زیر پا گذاشته است. اتفاقی که امسال هم در جشن ورودی‌ها رخ داد و ماجراهای زیادی به همراه داشت. البته دکتر سعادتمند گفت که دبیر انجمن‌های مختلف را جمع کرده و آن‌ها مسئول را انتخاب کردند؛ که همین امر منطبق بر اساسنامه تشکل‌ها نیست.
دانشجویی دیگر صحبت خود را این‌گونه آغاز کرد که همیشه سؤال اول در این‌باره بود که آیا اصلا دانشجوها برای استادان مهم هستند یا نه و ما قضاوت نمی‌کردیم اما الان صراحتا و با صداقت تمام می‌گویم که نه.
اما دکتر تقی‌خانی و دکتر سعادتمند توقع داشتند وقتی استادان به‌نسبت خوبی شرکت کرده‌اند و دو تا سه ساعت از وقت خود را گذاشته‌اند، دانشجویان هم به نسبت خوبی استقبال کنند و از نظر ایشان این اتفاق رخ نداده است. برای نشست احتمالی امسال، انتظار می‌رود دانشکده تدابیر مناسب تبلیغاتی برای نشست هیئت رئیسه درنظر بگیرد و تقصیر را به‌گردن دانشجویان نیندازد.
استادها اصرار داشتند جمله «دانشجوها برای استادان مهم نیستند» ادبیات درستی ندارد و جلسات متعددی که ازطرف هیئت رئیسه برای دانشجویان برگزار می‌شود، شاهدی بر رد این مدعاست. امسال اما تا این لحظه هیئت رئیسه تصمیم گرفته با دانشجویان قهر کند.
«معاونت تحصیلات تکمیلی» گفت دانشجویان ارشد و دکترا خیلی باانصاف‌ترند و هر بار که از در اتاقش رد می‌شوند حداقل یک «خسته نباشید» می‌گویند و در ادامه پرسید در این تقابل استاد و دانشجو آیا استادان برای دانشجوها مهم‌اند؟ دانشجوها به سبب رفتاری که نسبت به کلاس‌های درس نشان می‌دهند، مانند نرفتن به کلاس یا رفتن به کلاس تنها به قصد حضوری‌زدن، استاد را بی‌انگیزه می‌کنند. در ادامه استادها اصرار داشتند جمله «دانشجوها برای استادان مهم نیستند» ادبیات درستی ندارد و جلسات متعددی که ازطرف هیئت رئیسه برای دانشجویان برگزار می‌شود، شاهدی بر رد این مدعاست. امسال اما تا این لحظه هیئت رئیسه تصمیم گرفته با دانشجویان قهر کند.
در انتهای جلسه روی قانون معدل ۱۴.۵ دانشکده در زمان ریاست پیشین دانشکده بحث شد، اما هیئت رئیسه برخلاف حرف دانشجوها، این‌که این موضوع قانون است را نمی‌پذیرفتند. انتهای جلسه ملتهب بود. دانشجویان و استادان خیلی واضح حرف هم‌دیگر را قبول نمی‌کردند. مطالبات زیادی گفته نشد و قرار شد به‌صورت مکتوب به هیئت‌رئیسه داده‌شود و مطالبات زیادی هم گفته شد و بی‌جواب ماند. اگر شما هم فایل صوتی جلسه پارسال را گوش می‌کردید، می‌دیدید که بسیاری از مشکلات گفته‌شده هنوز هم حل نشده‌است. حس می‌کنید انگار دنیای دانشجوها و استادان دو خط موازی است که هیچ‌گاه به هم نمی‌رسند و هر دو فکر می‌کنند کار درست را می‌کنند. استادان عزیز هیئت رئیسه! اگر دانشجوها برایتان مهم‌اند، اگر «دردانشکده» را می‌خوانید و پیگیری می‌کنید، بیایید دور هم بنشینیم و به صدای دانشجوها، بی‌واسطه گوش کنید. راه دوری نمی‌رود که یکی از جلسات بی‌شمار شما به‌منظور رفاه دانشجویان، با حضور خودشان باشد.
