شمارۀ ۱۰۰ | طیبه حمزه‌لویان
در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ «انجمن مهندسی شیمی ایران» با همکاری دانشکدهٔ مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف و «انجمن علمی-دانشجویی کیمیا»، مرحلهٔ نهایی از اولین دورهٔ «مسابقات ارائهٔ پایان‌نامه در سه دقیقه» را برگزار نمود. مخاطب مسابقهٔ 3MT، دانشجویان و دانش‌آموختگان مقطع کارشناسی دانشکده‌های مهندسی شیمی سراسر کشور بودند. «پتروشیمی نوری»، «مرکز کارآفرینی شریف» و «مجتمع پتروصنعت گامرون» حامیان مالی این مسابقه بودند.
با توجه به اینکه این رویداد نخستین دوره از مسابقات ارائهٔ پایان‌نامه در سه دقیقه در سطح دانشکده‌های مهندسی شیمی کشور بود، نقاط قوت و ضعفی داشت که توجه به آن‌ها به بهبود کیفیت برگزاری مسابقه در دوره‌های آینده کمک خواهد کرد. در ادامه برخی از این نکات ذکر خواهد شد.
شرکت‌کنندگان: با توجه به روال متفاوت دانشکده‌های مختلف در اجرای پایان‌نامه‌های کارشناسی، طیف متنوعی از زمینه‌ها و سطح متفاوتی از پیچیدگی و نوآوری در محتوای پایان‌نامه‌ها مشاهده می‌شد. در نتیجه ارزیابی مقایسه‌ای کیفیت پایان‌نامه‌ها چندان آسان نبود. با توجه به نتایج داوری به نظر می‌رسد دو معیار در ارزیابی داوران سهم بیشتری داشته است: جنبهٔ کاربردی و صنعتی پروژه و پتانسیل ارزش‌آفرینی آن و مهارت دانشجویان در ارائه و پاسخ به سوالات مطرح‌شده توسط داوران.
بنابراین برخی از اسلایدها و ارائه‌هایی که از کیفیت بسیار بالایی برخوردار بودند، ولی از دیدگاه داوران ارزش‌آفرینی و کاربرد آن‌ها به چشم نیامد، در رتبه‌های برتر قرار نگرفتند.
داوری: در مرحلهٔ اول این مسابقه که به‌صورت غیرحضوری و برخط برگزار شد، هشت داور از اعضای هیأت علمی دانشکده‌های مهندسی شیمی کشور و کارشناسان معتبر صنعتی، در فرایند داوری همکاری نمودند. با توجه به تنوع گرایش‌ها و زمینه‌های تخصصی داوران حاضر، فرایند داوری به‌خوبی انجام شد. در مرحلهٔ دوم با توجه به حضوری بودن برنامه و مشغله‌های داوران دعوت‌شده، تعدادی از این افراد موفق به حضور در مرحلهٔ دوم مسابقه نشدند. بدین ترتیب تعداد داوران در مرحلهٔ دوم نسبت به مرحلهٔ اول کاهش یافت و در این میان حضور داوران متخصص در برخی گرایش‌ها از جمله مهندسی پزشکی، بیوتکنولوژی و مهندسی نفت کم‌رنگ‌تر بود. نکتهٔ دیگر اینکه به‌دلیل تعداد قابل‌توجه شرکت‌کنندگان از دانشکدهٔ مهندسی شیمی و نفت شریف، طبق مصوبهٔ کمیتهٔ مسابقات برای حضور داوران از این دانشکده، محدودیتی اعمال شده بود که جایگزین‌کردن داوران را مشکل می‌کرد.
اجرای مسابقه: در روند اجرا، مدیریت زمانی ارائه‌ها براساس جدول زمان‌بندی کم‌وکاستی‌هایی داشت. همچنین از نظر استقبال دانشجویان، برنامه کم‌فروغ‌تر از حد انتظار بود. با این حال حضور استادان دانشکده، به‌ویژه استادان راهنمای پروژه‌هایی که در مرحلۀ دوم ارائه می‌شدند، امیدوارکننده بود. شایان ذکر است دورهٔ دوم این مسابقه در سال آینده با میزبانی دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.
